Αμφισεξουαλικότητα ή Αμφιφυλία

Στην ψυχανάλυση, ο όρος «Αμφισεξουαλικότητα» εισήχθη απο τον Φρόυντ ο οποίος επηρεαςμενος απο τον W. Fliess έλεγε οτι κάθε ανθρώπινο ον φαίνεται οτι διαθέτει απο τη φύση του σεξουαλικές διαθέσεις ταυτόχρονα αρσενικές και θηλυκες, οι οποίες εμφανίζονται μέσα στις ψυχικές συγκρούσεις απο τις οποίες διέρχεται το υποκείμενο προκειμένου να αποδεχτεί το φύλο του.

Η θεωρία της αμφί σεξουαλικότητας στηρίζεται καταρχήν σε δεδομένα της ανατομίας και της έμβρυολόγιας. Ένας ορισμένος βαθμός ανατομικου ερμαφροδιτισμού ειναι φυσιολογικός. Σε κάθε άτομο είτε αρσενικό είτε θηλυκό ανευρίσκονται ίχνη του γενετήσιου μηχανισμού του αντιθέτου φύλου. Η ιδέα που προκύπτει απο αυτά τα ανατομικά δεδομένα, που ειναι ήδη προ πολλού γνωστά, είναι αυτή ενος καταρχήν αμφισεξουαλικού οργανισμού ο οποίος κατα τη διάρκεια της εξέλιξης, προσανατολίζεται προς τη μονοσεξουαλικοτητα, διατηρώντας ταυτόχρονα μερικά υπολείμματα του φύλου που ατρόφησε.
Σημερα γνωρίζουμε οτι η αμφισεξουαλικότητα ειναι ένας τρόπος ανάπτυξης – πορείας της σεξουαλικότητας. Η σεξουαλικότητα διαμορφώνεται συνεχώς απο την γέννηση μεχρι και το 11ο περίπου έτος. Περνάει απο πολλές και πολύπλοκες διαδικασίες βιολογικές και ψυχολογικές. Γενικά η σεξουαλικότητα μπορει να επηρεαστεί από τα ψυχοσεξουαλικα στάδια: το στοματικό, το πρωκτικό, το φαλλικό, το οιδιπόδειο και το γενετήσιο.