Ανακλιτικη Καταθλιψη. Μια Αποδεκτή Μητέρα.

Ο όρος «Ανακλιτικη κατάθλιψη» δημιουργήθηκε απο τον Rene Spitz και αναφέρεται στις διαταραχές οι οποίες ανακαλούν κλινικά τις καταθλιπτικές διαταραχές του ενηλίκου και οι οποίες επέρχονται προοδευτικά στο παιδί οταν στερείται τη μητέρα του, αφού προηγουμένως ειχε τουλάχιστον κατα τους έξι πρώτους μήνες της ζωης του, φυσιολογική σχέση μαζί της. Όσον αφορά την εικόνα της ανακλιτικής κατάθλιψης, περιγράφεται ως εξής:

Πρώτος μήνας – τα παιδιά γίνονται κλαψιάρικα, απαιτητικά και προσκολλώνται στον παρατηρητή, ο οποίος έρχεται σε επαφή μαζί τους.

Δεύτερος μήνας – άρνηση επαφής. Παθογνωμονική στάση (τα παιδιά παραμένουν κατα το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ξαπλωμένα στην κούνια τους. Αυπνία. Η απώλεια βάρους συνεχίζεται. Τάση να εμφανίζονται επιπρόσθετες ασθένειες. Γενίκευση της κινητικής καθυστέρησης. Ακαμψία της εκφράσεως του προσώπου.

Μετά τον τρίτο μήνα- η ακαμψία του προσώπου εγκαθίσταται.τα κλάματα σταματούν και αντικαθίστανται απο αραιούς αναστεναγμούς. Η καθυστέρηση αυξάνεται και γίνεται ακινησία.

Αν πριν απο μια κρίσιμη φάση, η οποία τοποθετείται μεταξύ του τέλους του 3ου μήνα και του τέλους του 5ου μήνα, επιστρέψουμε το παιδί στη μητέρα, ή κατορθώσουμε να βρούμε ενα υποκατάστατο αποδεκτό απο το βρεφος, η διαταραχή εξαφανίζεται με εκπληκτική ταχύτητα.