Ψυχαναλυτικά ο όρος υποδηλώνει έναν μηχανισμό άμυνας ο οποίος συνίσταται σε μια άρνηση απο την πλευρά του υποκείμενου να αναγνωρίσει και να δεχθεί την πραγματικότητα τραυματικών αντιληπτικων δεδομένων, κυρίως δε την απουσία πέους στη γυναίκα. Αντιμέτωπα με την απουσία του πέους στο κορίτσι, τα παιδιά «αρνούνται» την πραγματικότητα αυτής της έλλειψης και πιστεύουν οτι παρόλα αυτα βλέπουν ενα μέλος. Ομως προοδευτικά θα καταλήξουν να θεωρήσουν την απουσία του πέους ως αποτέλεσμα του ευνουχισμού. Ο μηχανισμός αυτός εχει θέση στην ψυχική σφαίρα αρρένων και θηλέων, μολονότι η σωματική πραγματικότητα θέτει διαφορετικές πορείες στην επεξεργασία του μηχανισμού αυτού και του περιεχομένου του.
Η φροϋδική επεξεργασία της έννοιας της απάρνησης της πραγματικότητας επεκτάθηκε στις ψυχώσεις αλλα και στον φετιχισμό. Ειδικά στον φετιχισμό, ο μηχανισμός αυτός διαιωνίζει μια παιδική στάση στην οποία συνυπάρχουν δυο ασυμβίβαστες θέσεις: άρνηση και συγχρόνως αναγνώριση της πραγματικότητας του γυναικείου ευνουχισμού.