Αυτοκαταστροφικότητα

Υποκρύπτονται θέματα χαμηλής αυτοεκτίμησης καί ενοχών. Η αυτοκαταστροφικότητα δεν είναι αναγκαίο να εκφράζεται μέσα από χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ ή άλλων εξαρτήσεων. Σε πολλές περιπτώσεις είναι καλά κρυμμένη πίσω από το κοινωνικό status ή πίσω από ευπρεπείς συμπεριφορές. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι υποβόσκει καί δημιουργεί συνεχώς ανοικτά θέματα.

Ο έμπειρος ψυχοθεραπευτής μπορεί να διακρίνει τις αιτίες καί να βοηθήσει το άτομο να έρθει σιγά σιγά σε επαφή με τα θέματα της αυτοκαταστροφής, τις αιτίες, τις αφορμές και τις ασυνειδητες πηγες τους. Η αυτοκαταστροφική τάση είναι ένας έντονος καί επίμονος τρόπος συμπεριφοράς. Όταν ομως το άτομο μπορέσει με την βοήθεια της θεραπευτικής σχέσης να συνειδητοποιήσει τις αιτίες για τις οποίες χρησιμοποιεί την αυτοκαταστροφικότητα, τότε αυτή αρχίζει να μην εξυπηρετεί πια τους σκοπούς της καί σταδιακά αποδυναμώνεται.

Ειναι χαρακτηριστικό οτι τα αυτοκαταστροφικά άτομα δεν υπαρχει περιπτωση να θελήσουν να μπουν σε ωφέλιμες γιαυτα σχεσεις. Όπου βλέπουν καλο, φεύγουν. Εάν τύχει και συναντήσουν ισορροπημένο άνθρωπο, δεν μπορούν να σταθούν ουτε λεπτό διπλα του. Στην περιπτωση δε που ακούσουν λογικες απόψεις, η στην περιπτωση οπου αντιληφθούν συναισθηματική ωριμότητα, δεν αντέχουν και απομακρύνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειναι λοιπον ευκόλως αντιληπτό οτι η χαμηλή ταύτη εκτίμηση (βλέπε χαμηλη αυτοεκτίμηση) την οποία τρέφουν για τον εαυτό τους  αποτελεί θεμέλιο λίθο της προσωπικοτητάς τους. Ειναι λοιπόν επίσης βέβαιο οτι έιναι παραδομένα στην δίνη της καταθλιπτικης συμπτωματολογίας (Βλέπε καταθλιψη)

Δεν θα πρέπει να λησμονηθεί οτι ενα απο τα βασικά στοιχεια σκεψης των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών αφορά θέματα τα οποία αφορούν στην έννοια της «φυγής». Φυγή μπαίνοντας σε εναν γάμο, φυγή εγκαταλείποντας μια χωρα, φυγή δημιουργώντας μια σχεση αδιάφορη, απότομη φυγή χωρις να ξερει και το ίδιο το άτομο γιατι, φυγή αντιδραστική με μια ασήμαντη αφορμή, κτλ.

Όλες αυτες οι περιπτωσεις εκλογικεύονται, δηλαδή το άτομο βρίσκει διαφορες αιτιασεις προκειμένου να μπορέσει να δικαιολογήσει στον εαυτο του τις πράξεις της φυγής του οι οποίες σκοπό εχουν την ψυχικη εκφόρτιση η οποία θα μπορούσε να ειχε γίνει απλως μιλώντας σε ενα κοντινο πρόσωπο. Αυτη η παρορμητικοτητα η οι παρορμητικες σκέψεις, εχουν μεσα τους ενα πρωτόγονου τύπου βρεφικο στοιχείο το οποιο ονομάζεται παντοδυναμία οπως επισης εχουν κι ενα στοιχείο στοματικής απαιτησης. Νομιζουν δηλαδή οτι ειναι ικανά να πετύχουν τα πάντα και οτι μπορούν να το πετύχουν εκεινη τη στιγμη, οτι αφου το απαιτούν θα ικανοποιηθεί και το αίτημα τους. Αυτο το ονομάζουν «αποφασιστικότητα» και το βαφτίζουν «ωριμότητα». Η ταση φυγής στα αυτοκαταστροφικά άτομα οταν ειναι παρατεταμένη ειναι και περισσοτερο παιδική οποτε και μικρότερη η πιθανοτητα να επισκεφθούν ειδικό. Οταν υπαρχει μεν αλλα γίνεται αντιληπτό οτι μπορεί να υπαρχει πιθανότητα να την χρησιμοποιούν σαν άμυνα σε διάφορα ψυχικης φύσεως θέματα, τοτε τα άτομα αυτα ενδυκνεινται για ψυχοθεραπεια και εχουν καλη πορεία.

Η ενοχη αποτελει και αυτη εναν απο τους βασικούς πυλώνες στην αυτοκαταστροφικοτητα. Προκειται για ενοχές οι οποίες πολλές φορές εκδηλωνονται με ανεστραμμένο τροπο δηλαδή με σκέψεις μεγαλείου ή διογκωμένης αυτοεκτιμησης.