Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια: Είναι μια στροφή της επιθετικότητας προς τον εαυτό. Έχει ένα μαζοχιστικό χαρακτήρα. Στρέφεις τα αισθήματα του θυμού, του μίσους, της οργής καθώς και τις ορμές της καταστροφικότητας προς τα μέσα. Θυμάμαι διάφορους ασθενείς στην καριέρα μου, ανθρώπους που ήρθαν σε μένα με σημαντικά προβλήματα απομόνωσης, απόσυρσης, ορισμένοι από αυτούς παιδικές προσωπικότητες, ή άνθρωποι που είναι καλά ενταγμένοι στην κοινωνία, και είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ήταν όλοι τους αυτό που λέμε “καλά παιδιά”. Το “καλό παιδί” όμως, αντίθετα από την κοινή αντίληψη, είναι προβληματικό. Και είναι προβληματικό γιατί πνίγει τον αυθορμητισμό του και τον θυμό του. Όλα τα παιδιά, φυσιολογικά, είναι ζωηρά και έχουν επιθετικότητα. Πειράζονται, κοροϊδεύουν το ένα το άλλο, θυμώνουν, και προβάλλουν στους άλλους όλα τα αισθήματα που έχουν στην οικογένεια. Αυτά είναι φυσιολογικά.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια – Η Πίεση Του Πολιτισμού
Η προσωπικότητα μην ξεχνάτε ότι δημιουργείται στα πρώτα έξι χρόνια ζωής. Άρα όταν είμαστε παιδιά. Αλλά ζούμε στον πολιτισμό. Πολιτισμός σημαίνει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν επιτρέπονται και τα παιδιά δεν ξέρουν από κανόνες. Πρέπει εμείς να θέσουμε όρια, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο να μπορεί να κινηθεί το παιδί, ένα πλαίσιο ευέλικτο. Ένα πλαίσιο όχι άκαμπτο. Αυτό είναι σημαντικό. Το πλαίσιο δεν το βάζει κανείς για να επιβληθεί αλλά για να προστατέψει. Όταν λέμε ότι δεν κάνουμε τα κακά μας όπου νά’ ναι αλλά υπάρχει ειδικό μέρος για την εκβολή των εσωτερικών υλικών που προορίζονται για αποβολή, δεν το κάνουμε γιατί θέλουμε να επιβληθούμε στο παιδί. Εκτός κι αν έχουμε τέτοιες ανάγκες επιβολής. Ανάγκες εξουσιαστικές. Αν έχουμε τέτοιες ανάγκες, θα πρέπει να το ξέρουμε και να το έχουμε δουλέψει, να το έχουμε δει, να το έχουμε καταλάβει συναισθηματικά, να έχουμε βρει τις ρίζες του.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αλλιώς το κάνουμε ασυνείδητα και μπορεί να κάνουμε το παιδί υποτακτικό, δηλαδή ένα παιδί που θα δέχεται παθητικά ότι του πουν ότι του επιβάλλουν, ένα παιδί που θα μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και αύριο ένας ενήλικος που θα μπαίνει σε σχέσεις οι οποίες θα τον εκμεταλλεύονται, θα τον χρησιμοποιούν θα του επιβάλλονται και θα σκάσει από το βάρος όλης αυτής της πίεσης, θα είναι ενοχικός άνθρωπος, δεν θα μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες ή να διεκδικήσει τίποτα στη ζωή του. Ή μπορεί να δούμε το ακριβώς αντίθετο, ένα παιδί που θέλει να τα σπάσει όλα, να μην υπακούει κανέναν, να θέλει να καταστρέψει από το θυμό του, κάθε του πρωτοβουλία θα είναι προς την κατεύθυνση της καταστροφής του άλλου αλλά όλα αυτά θα είναι ασυνείδητα. Δηλαδή δεν θα ξέρει από που προέρχονται τα αισθήματα αυτά. Ούτε ο υποτακτικός, ούτε ο αναρχικός δεν γνωρίζουν από που προέρχονται οι χαρακτήρες τους. Βλέπουν τη ζωή, όπως αυτή ορίστηκε μέσα τους από τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις στην παιδική τους ηλικία. Δεν είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης. Στο βίντεο από κάτω, μπορείτε να με ακούσετε να περιγράφω δυο βασικά πράγματα γύρω από το ασυνείδητο πεδίο του ψυχισμού.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Οι Ρίζες Της Αυτοκαταστροφικότητας Είναι Στον Πρώτο Χρόνο Ζωής
Για να γίνει κανείς αυτοκαταστροφικός, θα πρέπει να έχει κάποια ροπή προς την ενοχή. Και ο αναρχικός έχει ενοχή αλλά την έχει μεταστρέψει σε κατηγορία προς τους άλλους. Τί είναι η ενοχή; Είναι τάση εξάρτησης από τη μητέρα. Αν η μητέρα δεν είναι διαθέσιμη, βγαίνει θυμός. Το μωρό έχει την φυσιολογική τάση να εξαρτηθεί για να επιβιώσει και να αναπτύξει τον εαυτό του. Αν η μητέρα δεν έχει τον τρόπο να είναι διαθέσιμη τότε το μωρό προσπαθεί να γραπωθεί από αυτήν: “έλα εδώ, θέλω να είμαι μαζί σου, μη φεύγεις σε θέλω”. Φοβάται ότι θα πεθάνει. Φόβος θανάτου είναι. Όταν θυμώνει κανείς, ουσιαστικά βαθιά μέσα του θέλει να προσκολληθεί και επειδή δεν του προσφέρεται αυτή η δυνατότητα, θυμώνει. Είναι θυμός του μωρού προς τη μητρική φιγούρα. Αλλά ο θυμός για το μωρό είναι απειλητικός γιατί απευθύνεται στη μητέρα και μπορεί να την απειλήσει. Γιατί να την απειλήσει; Γιατί όταν θυμώνω μαζί σου, θέλω να σε σκοτώσω μέσα μου. Αν όμως σκοτώσω τη μαμά θα πεθάνω κι εγώ. Οπότε πως θα διοχετεύσω την ορμική μου τάση να θυμώσω μαζί σου; Θυμώνω με εμένα, σκοτώνω εμένα. Η διαθεσιμότητα της μητρικής φιγούρας είναι σημαντική.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Η διαθεσιμότητα για σένα, όχι για τον εαυτό της. Το να ταϊζω για παράδειγμα το μωρό κάθε τρείς ώρες ανεξάρτητα από την δική του ώρα πείνας, δεν είναι διαθεσιμότητα. Εκεί ικανοποιώ τις δικές μου ανάγκες. Εκεί παθαίνει κατάθλιψη ο άλλος. Τί είναι η κατάθλιψη; Είναι θυμός προς τη μητρική φιγούρα που δεν βγήκε υπό τον φόβο ότι θα τη σκοτώσει. Κανονικά πρέπει να βγει, να γίνει δεκτός από τη μητέρα, να απορροφηθεί από αυτήν, να πει στο μωρό με τον τρόπο της ότι δεν πειράζει και ότι συνεχίζει να το αγαπάει όπως πριν, να μην φύγει, να παραμείνει, να κλάψουν μαζί, να πενθήσουν μαζί την επίθεση που έγινε. Τότε περνάει μία περίοδο κατάθλιψης το ζευγάρι αλλά από αυτή την περίοδο αναδύεται η ευγνωμοσύνη. Η ευγνωμοσύνη είναι η βάση της πραγματικής αγάπης. Αυτής δηλαδή της καταστάσεως ή οποία συμπεριλαμβάνει μέσα της και τον άλλο. Δεν είναι μόνο χρησιμοθηρική όπως είναι όλες οι σχέσεις, δεν έχει μόνο ναρκισσιστικά στοιχεία όπως είναι πάλι όλες οι σχέσεις. Αυτή είναι η κατεύθυνση της πιο πραγματικής φροντίδας και ενδιαφέροντος, νοιαξίματος, για την άλλη πλευρά. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το βίντεο για την κατάθλιψη και θα μπορέσετε να πάρετε περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε μέσα μας από την βρεφική μας ηλικία.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
Η Αυτοκαταστροφικότητα Στη Θεραπεία
Όλοι μας επαναλαμβάνουμε την εσωτερική μας, ψυχοσωματική ζωή, κάθε μέρα. Την επαναλαμβάνουμε για να ζήσουμε και πάλι τις σχέσεις εκείνες στις οποίες υπήρξαν θέματα τα οποία δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε, να κατανοήσουμε, να λύσουμε. Το ίδιο συμβαίνει και στη θεραπεία. Η διαφορά είναι ότι στη θεραπεία δεν προσπερνάμε το κάθε θέμα. Μία αυτοκαταστροφική συμπεριφορά να καθυστερείς στο ραντεβού και να μην μένει χρόνος για να δημιουργηθεί σωστά η θεραπευτική σχέση, δεν εμποδίζεται από εμένα, αλλά θίγεται. Την μιλάμε αυτή τη συμπεριφορά, για να καταλάβει, τη λέμε, για να δει ο άλλος τί τον εμποδίζει να μπει στη σχέση. Υπάρχουν τρόποι εκεί για να δούμε τί συμβαίνει. Όταν καταλάβεις ότι δεν μπαίνεις στη σχέση γιατί φοβάσαι τη συγχώνευση για παράδειγμα, και νιώσεις τον τρόμο να είσαι έξω από την πόρτα ενός δωματίου που θέλεις να μπεις και να ενσωματωθείς αλλά φοβάσαι ότι εκεί μέσα θα χαθείς, και όταν όλο αυτό σε πλημμυρίζει συναισθηματικά, τότε μπορώ να σου δείξω ότι είμαι εκεί για να σε περιβάλλω ώστε να αναπτυχθείς και όχι για να σε κάνω να μην είσαι εσύ. Θέλω να σε περιβάλλω για να γίνεις ανεξάρτητος. Μπορεί η αυτονομία σου να περνάει από την εξάρτηση αλλά αυτό δεν πρέπει να σε φοβίζει. Όταν φοβάται όμως κανείς, σημαίνει είτε ότι δεν έχει βγει από την συγχώνευση, είτε ότι βγήκε αλλά είναι πληγωμένος γιατί ο άλλος προσπάθησε να τον κρατήσει μέσα σε αυτήν για να ικανοποιήσει δικές του ανάγκες. Αυτά τα κοιτάμε στη θεραπεία και φτιάχνουμε το σωστό πλαίσιο για να τα επανορθώσουμε.
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα
Δείτε επίσης: Εναλλαγές Διάθεσης
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά ότι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω
Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis – University of Middlesex
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Καρνεάδου 37 Κολωνάκι (δίπλα στον Ευαγγελισμό)
Τηλ: 211 71 51 801
www.mixalispaterakis.gr
www.psychotherapy.net.gr
Αυτοκαταστροφικoτητα Ενοχες Τιμωρια Ψυχοθεραπεια
