Χωρίζουμε τους ανθρώπους σε «καλούς» και «κακούς». Σε αυτους που μας αρέσουν και που αγαπάμε και σε αυτους που δεν αγαπάμε ή που σιχαινόμαστε. Προσπαθούμε ετσι να απομονώσουμε και να εντοπίσουμε την αγάπη και το μίσος και να τα εμποδίσουμε να ανακατεύονται το ένα με το άλλο.
Αυτή η λειτουργία μας επιτρέπει να ικανοποιούμε τα επιθετικά μας συναισθήματα χωρίς να προκαλούμε μια ανάλογη ζημιά στον εαυτό μας. Κι έτσι με τον ίδιο τρόπο που φτιάχνουμε μέσα στο σπίτι μας ιδιαίτερους χώρους και δοχεία που δέχονται χωρίς βλάβη τα δυσάρεστα ή βλαβερά εκκρίματα του σωματός μας, ετσι βρίσκουμε αντικείμενα που μπορούν, χωρίς βλάβη για εμάς, να γίνουν οι στόχοι της επιθετικότητάς μας και του μίσους μας.