Η προβολή έχει κυρίως την έννοια της εξωτερικευσης μιας εσωτερικής σύγκρουσης ή της εξωτερίκευσης ενός θανάσιμου εχθρικού αντικειμένου, ετσι ώστε η επιθετικότητα να στραφεί προς τα έξω.
Προέρχεται από την εκτροπή της ενόρμησης του θανάτου προς τα έξω και βοηθά το Εγώ να ξεπεράσει το άγχος καθώς το απαλλάσσει απο τον κίνδυνο και την κακία. Ετσι, η προβολή ειναι εξαιρετικά σημαντική ως αρχική αμυνα του εγώ κατα του άγχους σχετικά με την επιβίωση και υπάρχει βέβαια από το ξεκίνημα της ζωής. Συμβολίζεται δε σε σωματικό επίπεδο με την απόρριψη των κοπράνων δηλαδή με την αποβολή των «κακών» πραγμάτων που υπάρχουν μέσα και που στελωνται έξω. Η ανακούφιση μάλιστα που προκύπτει απο την εξωτερίκευση επώδυνων εσωτερικών καταστάσεων ειναι κάτι που ωθεί τον άνθρωπο στο παιχνίδι.
Σε περίπτωση που η προβολή δεν λειτουργεί και δεν υπάρχουν οδοί διοχέτετευσης
της έντασης, τότε ο άνθρωπος βασανίζεται από την σκληρότητα των εσωτερικών αντικειμένων. Έτσι, δημιουργείται άγχος και επαναληπτικότητα μέσω της οποίας προσπαθεί να λύσει την σύγκρουση. Στους ψυχολογικά ώριμους ανθρώπους η προβολή παραμένει μεν στις επάλξεις όσον αφορά στις πολύ καταστροφικές ενορμήσεις, όμως δεν επιστρατεύεται για τις καταστάσεις εκείνες όπου χρειάζεται να υπάρξει ανάληψη μιας σημαντικής ευθύνης.