Η αντιμετώπιση των διαταραχών διέγερσης απαιτεί μια συμπονετική, πολύπλευρη θεραπευτική στρατηγική που σέβεται τις μοναδικές εμπειρίες του ατόμου και προάγει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον για τη θεραπεία.
Κατανόηση των διαταραχών διέγερσης
Όσον αφορά τις διαταραχές διέγερσης, είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε ότι περιλαμβάνουν τόσο τη γυναικεία διαταραχή σεξουαλικής διέγερσης όσο και την ανδρική στυτική δυσλειτουργία, η καθεμία από τις οποίες εκδηλώνεται με ξεχωριστά αλλά εξίσου επιδραστικά συμπτώματα που εμποδίζουν τη σεξουαλική δραστηριότητα. Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να επηρεάσουν βαθιά τις στενές συντροφικές σχέσεις, με αποτέλεσμα συχνά να δημιουργούνται προβλήματα στην επικοινωνία και να μειώνεται η αίσθηση σύνδεσης μεταξύ των ατόμων.
Ο αντίκτυπος στις σχέσεις μπορεί να είναι σημαντικός, καθώς οι προκλήσεις που συνδέονται με αυτές τις διαταραχές μπορεί να οδηγήσουν σε απογοήτευση, παρεξήγηση και συναισθηματική απόσταση.
Επιπλέον, τα κοινωνικά στίγματα που περιβάλλουν τη σεξουαλική δυσλειτουργία συμβάλλουν στις επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση των ατόμων που πάσχουν. Τα άτομα μπορεί να βιώνουν αισθήματα ανεπάρκειας ή αμηχανίας, τα οποία μπορεί να επιδεινώσουν το ζήτημα και να κάνουν τη συζήτηση των ανησυχιών τους ακόμη πιο αποθαρρυντική. Προκλήσεις επικοινωνίας προκύπτουν όχι μόνο στις στενές σχέσεις αλλά και στην αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας, καθώς τα άτομα μπορεί να αισθάνονται αμήχανα για την αποκάλυψη τέτοιων προσωπικών θεμάτων.
Τύποι διαταραχών διέγερσης σε άνδρες και γυναίκες
Ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να εμφανίσουν διαταραχές διέγερσης, οι εκδηλώσεις και οι επιπτώσεις αυτών των καταστάσεων διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των δύο φύλων. Οι βιολογικές διαφορές επηρεάζουν εγγενώς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται οι διαταραχές διέγερσης σε άνδρες και γυναίκες- για παράδειγμα, η ανδρική στυτική δυσλειτουργία περιλαμβάνει δυσκολίες στην επίτευξη ή τη διατήρηση της στύσης, ενώ η γυναικεία διαταραχή σεξουαλικής διέγερσης μπορεί να περιλαμβάνει προκλήσεις με τη λίπανση και τη σεξουαλική ανταπόκριση. Οι πολιτισμικές επιρροές διαδραματίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο, καθώς οι κοινωνικές προσδοκίες και οι κανόνες μπορούν να επηρεάσουν τις εμπειρίες και τις εκφράσεις των ατόμων σχετικά με τη σεξουαλική δυσλειτουργία.
Οι διαταραχες σεξουαλικης διέγερσης διαιρούνται σε:
- διαταραχή της γυναικείας σεξουαλικής διέγερσης και
- ανδρική στυτική διαταραχή
Στις γυναίκες τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν επίμονη η επαναλαμβανόμενη, μερική η ολική αποτυχία επίτευξης η διατήρηση της απάντησης λίπανσης – εξοίδησης της σεξουαλικής διέγερσης μέχρι την ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης. Στους άνδρες τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν επίμονη, μερική η ολική αποτυχία επίτευξης η διατήρησης μιας στύσης μέχρι την ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης.
Ο αντίκτυπος του τραύματος δεν μπορεί να υποτιμηθεί, καθώς οι προηγούμενες εμπειρίες κακοποίησης ή επίθεσης μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές διέγερσης τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, που απαιτούν ευαίσθητη και συμπονετική φροντίδα από τους επαγγελματίες υγείας.
Οι θεραπευτικές επιλογές για τις διαταραχές διέγερσης είναι ποικίλες και πρέπει να προσαρμόζονται στο άτομο. Μπορεί να περιλαμβάνουν θεραπεία για την αντιμετώπιση ψυχολογικών παραγόντων, ιατρικές παρεμβάσεις όπως φαρμακευτική αγωγή για την καλύτερη διαχείριση της κατάστασης.
Ο ψυχολογικός αντίκτυπος
Πέρα από τα φυσιολογικά συμπτώματα, οι διαταραχές διέγερσης μπορεί να έχουν βαθιές ψυχολογικές επιπτώσεις στα άτομα, επηρεάζοντας την αυτοεκτίμηση, την οικειότητα και τη συνολική ψυχική υγεία. Ο αντίκτυπος στις σχέσεις μπορεί να είναι σημαντικός, καθώς οι σύντροφοι μπορεί να δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να κατανοήσουν την κατάσταση, οδηγώντας σε συναισθηματικές προκλήσεις και εμπόδια στην επικοινωνία. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να δημιουργήσουν μια αίσθηση απομόνωσης και παρεξήγησης, καθώς το άτομο μπορεί να αισθάνεται ανίκανο να μεταφέρει αποτελεσματικά το βάθος του αγώνα του.
Οι μηχανισμοί αντιμετώπισης ποικίλλουν, αλλά χωρίς την κατάλληλη υποστήριξη, τα άτομα μπορεί να καταφύγουν σε ανθυγιεινές συμπεριφορές που επιδεινώνουν περαιτέρω τη δυσφορία τους. Συχνά αναδύονται ζητήματα αυτοεκτίμησης, καθώς η αδυναμία συμμετοχής σε μια θεμελιώδη πτυχή της προσωπικής και κοινής ανθρώπινης εμπειρίας μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα ανεπάρκειας και αυτοαμφισβήτησης. Η διακοπή μιας υγιούς σεξουαλικής ζωής λόγω της διαταραχής διέγερσης μπορεί να οδηγήσει σε έναν κύκλο άγχους και αποφυγής, επιδεινώνοντας ενδεχομένως το πρόβλημα.
Δυναμική γονικής επιρροής
Η γονεϊκή δυναμική διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο ψυχολογικό υπόβαθρο των διαταραχών διέγερσης, διαμορφώνοντας συχνά τη σεξουαλική ανάπτυξη του ατόμου και τις επακόλουθες συμπεριφορές του. Η ασφαλής γονεϊκή προσκόλληση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της υγιούς διαπροσωπικής δυναμικής, η οποία μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης στη σεξουαλικότητα του ατόμου. Αντίθετα, οι διαταραχές σε αυτές τις πρώιμες σχέσεις μπορεί να συμβάλλουν στις συναισθηματικές επιρροές που στηρίζουν τις διαταραχές διέγερσης. Η παρουσία ή η απουσία υγιών οικογενειακών προτύπων επηρεάζει σημαντικά τα σχέδια για την οικειότητα και τη σεξουαλική έκφραση.
Επιπλέον, τα βαθιά ριζωμένα διαγενεακά πρότυπα μέσα στην οικογενειακή δομή μπορούν να διαιωνίσουν μια κληρονομιά δυσλειτουργίας, όπου οι ανεπίλυτες συγκρούσεις και οι φόβοι μεταβιβάζονται, συχνά ασυνείδητα, επηρεάζοντας την προσέγγιση του ατόμου στις σεξουαλικές σχέσεις. Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των παραγόντων είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της συναισθηματικής ασφάλειας και της ανάπτυξης μιας υγιούς σεξουαλικής ταυτότητας.
Η κατανόηση του ρόλου της γονικής επιρροής είναι αναπόσπαστο στοιχείο για την προώθηση της επούλωσης και τη βοήθεια των ατόμων να ξεπεράσουν τις προκλήσεις που θέτουν οι διαταραχές διέγερσης. Μέσω μιας τέτοιας κατανόησης, καθίσταται δυνατή η διάσπαση του κύκλου της δυσλειτουργίας και η προώθηση υγιέστερων, πιο ικανοποιητικών σεξουαλικών σχέσεων.
Ο ρόλος του οικογενειακού ιστορικού
Το οικογενειακό ιστορικό ενός ατόμου συχνά ρίχνει μεγάλες σκιές στη σεξουαλική του ανάπτυξη, διαμορφώνοντας τις αντιδράσεις του στη διέγερση και την οικειότητα μέσα στις σχέσεις των ενηλίκων. Η λεπτή αλληλεπίδραση των οικογενειακών δυναμικών μπορεί να επηρεάσει βαθιά τα γενεαλογικά πρότυπα της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης.
Για παράδειγμα, ο αντίκτυπος της ανατροφής στο στυλ προσκόλλησης είναι ένα κρίσιμο στοιχείο που μπορεί είτε να διευκολύνει τις υγιείς σεξουαλικές σχέσεις είτε να συμβάλει σε διαταραχές διέγερσης.
Οι πρώιμες οικογενειακές εμπειρίες συχνά υπαγορεύουν το σχέδιο της συναισθηματικής και σεξουαλικής δέσμευσης ενός ατόμου. Τα στυλ προσκόλλησης που διαμορφώνονται κατά την παιδική ηλικία – ασφαλές, αγχώδες ή αποφευκτικό – έχουν σημαντικές επιπτώσεις στη σεξουαλική λειτουργία των ενηλίκων. Μια ασφαλής προσκόλληση συνήθως προάγει την εμπιστοσύνη και την προσαρμοστικότητα στις στενές σχέσεις, ενώ τα αγχώδη ή αποφευκτικά στυλ μπορεί να προδιαθέτουν τα άτομα σε δυσκολίες διέγερσης.
Επιπλέον, η κληρονομιά των γονεϊκών στάσεων απέναντι στο σεξ και την οικειότητα συχνά κληρονομείται. Τα πρότυπα των γενεών, όπως η ανοιχτή επικοινωνία για τη σεξουαλικότητα ή, αντίθετα, μια κουλτούρα σιωπής και ντροπής, μπορούν είτε να ενδυναμώσουν ένα άτομο είτε να συμβάλουν στην ανάπτυξη σεξουαλικών δυσλειτουργιών.
Πρώιμη ζωή και ανάπτυξη
Αναλογιζόμενοι τις επιρροές του οικογενειακού ιστορικού, τα διαμορφωτικά χρόνια της πρώιμης παιδικής ηλικίας είναι κρίσιμα για τη διαμόρφωση των θεμελιωδών πτυχών της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης που συμβάλλουν στις διαταραχές διέγερσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αναπτυξιακοί παράγοντες όπως τα πρότυπα προσκόλλησης και η δυναμική των σχέσεων μεταξύ ενός παιδιού και των φροντιστών του θέτουν τις βάσεις για τις μελλοντικές διαπροσωπικές σχέσεις και τη σεξουαλική λειτουργία. Η ασφαλής προσκόλληση, που χαρακτηρίζεται από την ανταποκρινόμενη και συνεπή φροντίδα του φροντιστή, προάγει την αίσθηση αυτοσυνέχειας και ανθεκτικότητας του παιδιού. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά τους να διαμορφώνουν υγιείς σεξουαλικές σχέσεις στην ενήλικη ζωή.
Αντίθετα, οι πρώιμες επιπτώσεις της ζωής που συνεπάγονται παραμέληση ή ασυνεπείς αντιδράσεις του φροντιστή μπορεί να οδηγήσουν σε ανασφαλή στυλ προσκόλλησης. Τέτοια στυλ συσχετίζονται συχνά με δυσκολίες στη μετέπειτα ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη, συμβάλλοντας ενδεχομένως σε διαταραχές διέγερσης. Η κατανόηση αυτών των πρώιμων επιδράσεων είναι ζωτικής σημασίας για όσους ασχολούνται με τα βοηθητικά επαγγέλματα, καθώς επιτρέπει μια συμπονετική και τεκμηριωμένη προσέγγιση της θεραπείας που αντιμετωπίζει τα βαθύτερα αίτια αυτών των διαταραχών.
Ψυχοσωματική ενότητα
Η ψυχοσωματική ενότητα αναφέρεται στην άρρηκτη σχέση μεταξύ του νου και του σώματος, ιδίως στον τρόπο με τον οποίο οι ψυχολογικές διεργασίες μπορούν να εκδηλωθούν ως σωματικά συμπτώματα και αντίστροφα, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εμπειρία των διαταραχών διέγερσης. Η έννοια αυτή υπογραμμίζει ότι η σεξουαλική έκφραση δεν είναι απλώς μια σωματική πράξη, αλλά είναι βαθιά ριζωμένη στην ψυχολογική μας συγκρότηση.
Κατά την αντιμετώπιση των διαταραχών διέγερσης σε θεραπευτικό πλαίσιο, η αναγνώριση της ψυχοσωματικής ενότητας επιτρέπει μια πιο ολιστική προσέγγιση. Οι θεραπευτές κατανοούν ότι το θεραπευτικό ταξίδι περιλαμβάνει τη διαπλοκή του ψυχολογικού και του σωματικού. Αναγνωρίζοντας τη σημασία της ευγνωμοσύνης για τις ικανότητες του σώματος και την ανθεκτικότητα του νου, τα άτομα μπορούν να βρουν μονοπάτια για υγιέστερη σεξουαλική έκφραση και συνολική ευημερία.
Θέματα ντροπής και ενοχής
Γιατί τα άτομα που αντιμετωπίζουν διαταραχές σεξουαλικής διέγερσης συχνά παλεύουν με βαθιά αισθήματα ντροπής και ενοχής;
Αυτή η εσωτερική πάλη έχει τις ρίζες της στην οικεία φύση της σεξουαλικής δυσλειτουργίας, η οποία μπορεί να αισθάνεται σαν μια προσωπική αποτυχία να ανταποκριθεί στις κοινωνικές και αυτοεπιβαλλόμενες προσδοκίες της σεξουαλικής απόδοσης και ικανοποίησης.
Η αντιμετώπιση των ενοχών είναι ένα σημαντικό βήμα στο θεραπευτικό ταξίδι, όπου οι επαγγελματίες καθοδηγούν τους ασθενείς μέσω της αναγνώρισης και της επεξεργασίας των συναισθημάτων τους χωρίς κριτική. Η υπέρβαση της ντροπής, υποπροϊόν των πολιτισμικών και προσωπικών αφηγήσεων, είναι απαραίτητη για την απελευθέρωση των ατόμων από τις παραλυτικές πεποιθήσεις ότι είναι ανεπαρκείς ή ανάξιοι.
Η διαδικασία επούλωσης από τις διαταραχές διέγερσης περιλαμβάνει μια ολιστική προσέγγιση, που περιλαμβάνει τόσο συναισθηματικές όσο και σωματικές πτυχές. Η διευκόλυνση της αυτοαποδοχής ανοίγει το δρόμο στους ασθενείς να αγκαλιάσουν τον πλήρη εαυτό τους, με τη σεξουαλικότητά τους να αποτελεί αναπόσπαστο, αν και μερικές φορές δύσκολο, μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας τους.
Επιλέγοντας ερωτικά αντικείμενα
Συχνά κάποιος επιλέγει ασυνείδητα σεξουαλικούς συντρόφους που μοιάζουν με γονικές φιγούρες, διαιωνίζοντας βαθιά ριζωμένα ψυχολογικά πρότυπα στο πλαίσιο των διαταραχών διέγερσης. Αυτή η σύνθετη δυναμική μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ερωτικής έλξης, καθοδηγώντας την επιλογή αντικειμένων ενός ατόμου με τρόπους που μπορεί να μην ευθυγραμμίζονται με τις συνειδητές σεξουαλικές προτιμήσεις του.
Η επιρροή των γονέων σε αυτές τις επιλογές έχει βαθιές ψυχολογικές επιπτώσεις, επηρεάζοντας την ικανότητα του ατόμου να δημιουργεί υγιείς και ικανοποιητικές σεξουαλικές σχέσεις.
Στο πλαίσιο των διαταραχών διέγερσης, η υποσυνείδητη επιθυμία προς τα οικεία χαρακτηριστικά που παρατηρούνται στις γονικές φιγούρες μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με τις αυθεντικές επιθυμίες του ατόμου, οδηγώντας σε σεξουαλική δυσλειτουργία ή δυσαρέσκεια. Η κατανόηση αυτών των υποκείμενων μοτίβων είναι ζωτικής σημασίας για όσους επιδιώκουν να βοηθήσουν άλλους να ξεπεράσουν τις διαταραχές διέγερσης. Απαιτεί μια ευαίσθητη προσέγγιση που αναγνωρίζει τη βαρύτητα των ασυνείδητων κινήτρων στον καθορισμό των ερωτικών αντικειμένων.
Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις συχνά αποσκοπούν στο να ξεδιπλώσουν αυτές τις βαθιά ριζωμένες συσχετίσεις μεταξύ της γονικής επιρροής και της επιλογής σεξουαλικού συντρόφου. Φέρνοντας αυτές τις συνδέσεις στο φως, τα άτομα μπορούν να αρχίσουν να κάνουν πιο συνειδητές επιλογές στη ρομαντική τους ζωή, ανακουφίζοντας ενδεχομένως τα συμπτώματα που σχετίζονται με τις διαταραχές διέγερσης και προωθώντας πιο ικανοποιητικές σεξουαλικές εμπειρίες.
Το πρόβλημα του ευνουχισμού
Οι άντρες δεν έχουν στύση και οι γυναίκες δεν διεγείρονται σε αυτή την διαταραχή. Κατ’ αρχάς γιατί αυτό αποτελεί πρόβλημα; Αποτελεί πρόβλημα όταν ενοχλεί τον άνθρωπο. Τίποτα δεν είναι πρόβλημα επειδή το λέμε εμείς που ασχολούμαστε με την ψυχική υγεία. Στις γυναίκες ξέρουμε ότι η ανάγκη για σεξουαλική ευχαρίστηση είναι συνδεδεμένη με τον κύκλο της και με την επιθυμία να αγαπηθούν. Στους άντρες αυτό φαίνεται μυστήριο γιατί ή στυτική λειτουργία είναι πιο βιολογική.
Και στις δύο περιπτώσεις όμως υπάρχει ένας κοινός παράγοντας: ο φόβος. Η διαδικασία της διέγερσης δεν είναι τίποτα άλλο από μια ικανότητα να πάρεις ευχαρίστηση. Γιατί να το αρνείται κανείς στον εαυτό του αυτό; Γιατί να μην θέλει ή να μην μπορεί να ευχαριστηθεί; Είναι σα να κόβεται στην βάση της η επιθυμία. Δεν υπάρχει διέγερση. Είναι σα να φοβάται να βγει.
Εκεί εμπλέκεται ένα πολύπλοκο ψυχολογικό σύστημα. Είναι ο φόβος ότι ο γονέας του ίδιου φύλου θα σε εγκαταλείψει (για τα κορίτσια η μητέρα) ή θα σε σκοτώσει (για τα αγόρια ο πατέρας). Το 95% των περιπτώσεων στις σεξουαλικές διαταραχές, είναι ψυχολογικής αιτιολογίας.
Κουβαλάμε Τους Γονείς Και Ολόκληρη Την Οικογένεια
Κουβαλάμε μέσα μας την οικογένειά μας και επαναλαμβάνουμε όλες τις παθογένειες. Τα αγόρια φοβούνται τον πατέρα τους γιατί θέλουν να του πάρουν τη γυναίκα για δικιά τους και να τον σκοτώσουν άρα φοβούνται τα αντίποινα και τα κορίτσια φοβούνται ότι η μητέρα τους θα σταματήσει να τα αγαπάει επειδή θέλουν να της αρπάξουν το μπαμπά. Τα αισθήματα αυτά του φόβου δεν μειώνονται ποτέ αν δεν είναι λυμένα, αν δεν έχουν θεραπευτεί.
Είναι ενεργά όπως στη νηπιακή ηλικία. Ζουν, αναπνέουν και μας κυβερνούν. Πας στο κρεβάτι με μια γυναίκα και δε σου σηκώνεται. Δε σου σηκώνεται γιατί μέσα σου είναι τόσο έντονο το αίσθημα ότι πας με τη μάνα σου (ειδικά αν σε έπαιρνε στο κρεβάτι μαζί της) οπότε ο πατέρας σου θα σου το κόψει. Φοβάσαι έντονα και δεν έχεις διέγερση. Ενώ μέσα σου τη θέλεις την άλλη. Εκείνη πάλι το παίρνει ότι δεν την αγαπάς και αρχίζουν τα προβλήματα. Αλλά κι εκείνη σε διάλεξε γιατί κι αυτή έχει πρόβλημα. Τι πρόβλημα; Ότι αν πάει με τον πατέρα της η μαμά της θα σταματήσει να την αγαπάει, να την ταίζει, να την προστατεύει, οπότε πάει θα πεθάνει. Και βρίσκει εσένα που έχεις τα ίδια προβλήματα, ασυνείδητα βέβαια όλα αυτά, δεν κάνεις σεξ, οπότε ο φόβος μειώνεται. Έχεις τον πατέρα τώρα αλλά τον έχεις όπως τότε που ήσουν μικρή. Χωρίς σεξ. Σου το αρνιόταν από τη μία και από την άλλη σε σαγήνευε. Αν σε έπαιρνε και στο κρεβάτι τόσο το χειρότερο γιατί η μάνα σου καραδοκούσε δίπλα και έβραζε από θυμό που της παίρνεις τον άντρα.
Αυτή την ένταση έχουν μέσα τα συναισθήματα αυτά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν χίλιες δύο άλλες συνθήκες που μπορεί να μπερδεύουν τα πράγματα σε κάθε περίπτωση. Άλλα αδέρφια ίδιου ή άλλου φύλου, ζήλειες, μετακινήσεις, αρρώστιες, η προσωπικότητα του κάθε γονέα, η σχέση του ζευγαριού, κτλ Τα πράγματα μπερδεύονται και σχηματίζουν έναν πυρήνα μέσα στον οποίο κινείται ο ψυχισμός που πρωτίστως έχει την βάση του στο πρώτο έτος ζωής.
Αυτό είναι μία άλλη ιστορία πολύ σημαντική γιατί είναι η βάση επάνω στην οποία χτίζουμε την πραγματικότητα, την αντοχή μας στη ζωή, την συνεκτικότητα του εαυτού, την δύναμη για να ξεπερνάμε τα προβλήματα, την εκτίμηση στον εαυτό μας, κτλ. Μπορείτε να διαβάσετε για τον πρώτο χρόνο ζωής και την πιο σημαντική στιγμή του που είναι το κράτημα, εδώ: Για τον πρώτο χρόνο Ζωής
Το Σώμα Και Η Ψυχή
Οι άνθρωποι έχουμε συνδεδεμένα το σώμα και τον ψυχισμό μας. Αυτά τα δύο ενοικούν το ένα μέσα στο άλλο και είναι βέβαιο ότι ο κλάδος που θα ασχοληθεί περισσότερο τα επόμενα χρόνια με το θέμα της ψυχοσωματικής ενότητας, θα έχει μεγάλη επιστημονική ανάπτυξη. Όταν μιλάμε για σωματικές αντιδράσεις ουσιαστικά μιλάμε για ψυχολογικές αισθήσεις που είναι επενδεδυμένες στο σώμα και όταν έχουμε ψυχολογική κούραση αυτό επηρεάζει και το σώμα μας γιατί δεν είναι ξεχωριστές οι ενότητες αυτές. Η σεξουαλική ζωή είναι μέρος του ψυχισμού μας χωρίς αμφιβολία και δεν αφορά μια αυστηρά σωματική ενέργεια παρόλο που εκφράζεται με το σώμα.
Η διέγερση, η επιθυμία και ο οργασμός είναι δυνατότητες που τις θεωρεί κανείς αυτονόητες στο φαντασιωσικό πεδίο. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μία ιδανική εικόνα μιας σεξουαλικής έκφρασης χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψιν την ψυχοσύνθεση του ατόμου. Όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αισθανθεί διέγερση, ή δεν έχει επιθυμία ή κάνει σεξ χωρίς να αφήνεται σε οργασμό, εκεί υπάρχουν οιδιποδειακά προβλήματα. Οιδιποδειακά λέμε τα προβλήματα που αφορούν τις σχέσεις μας με τους γονείς, τις σεξουαλικές επιθυμίες μας μέσα στο οικογενειακό τρίγωνο και τα αισθήματα που αναπτύσσονται εκεί μέσα. Δεν είναι ένα γενικό θέμα ψυχής σώματος απλώς εδώ αναφέρω την ενότητα των δύο αυτών παραγόντων διότι η σύνδεσή τους είναι παραπάνω από φανερή.
Και αποτελεί και μία πάρα πολύ καλή βάση συζήτησης γενικότερα όσον αφορά στην ανθρώπινη υπόσταση γιατί η ψυχοσωματική συνέχεια του ανθρώπου στέκεται ανάμεσα στις πιέσεις των ματαιώσεων, στην εμφάνιση της ευχαρίστησης, στην ομοιόσταση του ψυχισμού και στην ανάδυση της πραγματικότητας.
Θεραπευτική Αντιμετώπιση
Σε θεραπευτικό επίπεδο οι ασθενείς με αυτές τις διαταραχές παρουσιάζουν έντονα αισθήματα ντροπής και ενοχής αλλά και έντονη τάση να επιλέγουν ερωτικά αντικείμενα που μοιάζουν υπερβολικά στους γονείς τους. Αυτό είναι συνηθισμένο για όλους τους ανθρώπους αλλά όταν η ενοχικότητα και ο φόβος είναι πολύ δυνατά, δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς εύκολα από την επιλογή του γονέα για να τιμωρηθεί.
Το θεραπευτικό πλαίσιο είναι κατάλληλο για να αναπτυχθούν τα αισθήματα αυτά, να ξαναβιωθούν, και να ματαιωθούν αυτή τη φορά. Εκεί θυμώνει κανείς που δεν μπορεί να επαναλάβει αυτά τα αισθήματα αλλά νιώθει και ευγνωμοσύνη που δεν τα επαναλαμβάνει ακόμα μία φορά. Το λέω με κάθε τρόπο στα άρθρα μου και δεν αρέσει σε πολλούς γιατί ΄σε ασυνείδητο επίπεδο είναι σα να τους λέω μην πας με τη μάνα σου ή μην πας με τον πατέρα σου.
Και θυμώνουν που δεν μπορούν να κλέψουν τον γονιό που αγαπάνε από τον αντίζηλο. Αλλά το λέω: μην κοιμάστε με τα παιδιά σας. Δεν θα μπορούν να ευχαριστηθούν τις σχέσεις τους. Θα έχουν σεξουαλικά προβλήματα. Δεν θα προχωράνε στη ζωή τους γιατί θα έχουν ενοχές και θα αυτοτιμωρούνται ή θα πιάνονται από το δεύτερο έτος ζωής που έχει να κάνει με την εξουσία και την δυναμη και θα προσπαθούν να βρούν νόημα μέσα από λάθος ψυχολογικές επιλογές. Το νόημα στη ζωή είναι η ευγνωμοσύνη. Να μπορείς να δίνεις. Δεν είναι στη δύναμη. Αλλά αναγκάζεται να πάει κανείς εκεί αν δεν έχει πάρει πραγματική αγάπη. Αγάπη είναι να σου δώσει ο άλλος.
Μετά θα δώσεις κι εσύ. Στη θεραπεία ματαιώνεται κανείς. Γιατί πιέζει να επαναλάβει τα ίδια. Αλλά στη σωστή θεραπεία, βλέπουμε αυτή την επανάληψη. Τη συζητάμε. Δεν την επαναλαμβάνουμε. Οπότε βγαίνει θυμός. Όταν βλέπω έναν ασθενή να θυμώνει, τότε λέω: «καλά πάμε». Γι’ αυτό και η θεραπεία παίρνει χρόνο. Ζεί κανείς την παιδική του ζωή ξανά. Μέχρι να μεγαλώσω το παιδάκι, θα περάσουν μερικά χρόνια. Δεν μεγαλώνει κανείς αμέσως. Ούτε ωριμάζει αμέσως.
Γίνονται πράγματα μεταξύ μας που τα βλέπουμε. Δεν τα αφήνουμε να πέσουν. Τα αναλύουμε. Εκεί γίνεται η σωστή θεραπεία. Το να μπορείς να αγαπήσεις με σεξ, είναι μία από τις λειτουργίες της φυσιολογικής έκφρασης. Δεν είναι μόνο το σεξ ασφαλώς. Είναι όλη η ζωή. Το μοίρασμα σε όλα τα πράγματα. Το δόσιμο. Η χαρά της έκπληξης, του θαυμασμού, της μάθησης, της ανάλυσης. Οπότε η θεραπεία δεν είναι μόνο για τις σεξουαλικές διαταραχές.
Είναι συνολική. Βλέπουμε τον εαυτό ολόκληρο. Τον βλέπουμε, τον ακούμε, τον αισθανόμαστε, όπου χρειαστεί τον ματαιώνουμε, όπου χρειαστεί βάζουμε όρια. Έτσι αναγκάζεται να μεγαλώσει, να ωριμάσει, να επενδυθεί στο σώμα και στο πνεύμα, να μπορέσει να ακούσει και τους άλλους, να συσχετιστεί μαζί τους. Να ζήσει.
Το ταξίδι της θεραπείας για τις διαταραχές διέγερσης
Το ταξίδι της θεραπείας για τα άτομα με διαταραχές διέγερσης περιλαμβάνει μια πολύπλευρη θεραπευτική στρατηγική που αντιμετωπίζει τόσο τις ψυχολογικές όσο και τις σωματικές πτυχές της κατάστασης. Η θεραπευτική διαδικασία είναι εξατομικευμένη, λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό συναισθηματικό αντίκτυπο των εμπειριών του κάθε ατόμου. Οι ψυχοθεραπευτές καθοδηγούν τους ασθενείς μέσω θεραπευτικών τεχνικών που έχουν σχεδιαστεί όχι μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων αλλά και για την προώθηση ενός ταξιδιού αυτογνωσίας. Αυτή η πορεία οδηγεί συχνά στην υπέρβαση του φόβου που μπορεί να έχει ριζώσει βαθιά μέσα στον ψυχισμό, επηρεάζοντας την ικανότητα του ατόμου να βιώνει διέγερση.
Ένα βασικό συστατικό της θεραπείας είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου όπου τα άτομα μπορούν να εξερευνήσουν και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους χωρίς κριτική. Μέσα σε αυτό το υποστηρικτικό περιβάλλον οι ασθενείς μπορούν να αντιμετωπίσουν τους φόβους και τα άγχη που συμβάλλουν στη διαταραχή διέγερσης. Η ίδια η θεραπευτική σχέση γίνεται καταλύτης για την αλλαγή, καθώς η εμπιστοσύνη και το άνοιγμα επιτρέπουν την επεξεργασία πολύπλοκων συναισθημάτων.
Συμπερασματικά, οι διαταραχές σεξουαλικής διέγερσης, αν και ποικίλουν ως προς την εκδήλωσή τους μεταξύ των δύο φύλων, διαταράσσουν σημαντικά τις προσωπικές πτυχές της ζωής των ατόμων.
Οι ψυχολογικοί παράγοντες είναι συχνά καθοριστικοί για την αιτιολογία, γεγονός που απαιτεί πολύπλευρες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Η αντιμετώπιση των βαθιά ριζωμένων συναισθηματικών επιρροών, όπως το άγχος ευνουχισμού και η γονική δυναμική, παράλληλα με την επανεκτίμηση των επιλογών ερωτικών αντικειμένων, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αποτελεσματικής θεραπείας.
