Διαταραχή Επιθυμίας

Οι γυναίκες ποτέ δεν κάνουν σχέση για το σεξ. Μπορούν να κάνουν περιστασιακό σεξ αλλά εκεί δεν επιθυμούν σχέση. Κυρίως ψάχνουν την αγάπη και χρησιμοποιούν και το σεξ για να επιβεβαιώσουν ότι τις αγαπούν. Οι άντρες πάλι κάνουν σχέση για το σεξ και σιγά σιγά μαθαίνουν ότι μπορούν να πάρουν απόλαυση και από τη σχέση. Αυτά είναι βαθιά χαραγμένες βιολογικές και ψυχολογικέςσυνθήκες από την απαρχή του κόσμου. Παλαιότερα στην ιστορία της ανθρωπότητας οι γυναίκες έκαναν σεξ μόνο για να κάνουν παιδιά. Λειτουργούσαν όπως και όλα τα υπόλοιπα θηλαστικά που κάνουν σεξ για την αναπαραγωγή. Με τον καιρό μέσα στις χιλιετίες έμαθαν να το απολαμβάνουν αφού οι άντρες τις υποχρέωναν σε σεξουαλική συνεύρεση και μάλιστα με τη βία όταν εκείνες δεν ήθελαν. Σήμερα στον πολιτισμένο κόσμο αυτός ο εξαναγκασμός από την πλευρά του άντρα έχει περάσει στη σφαίρα του φαντασιακού και έχει υποκατασταθεί από την παρέα, την φιλία και την κοινωνική συναναστροφή μέσα από τις οποίες δραστηριότητες δημιουργούνται γνωριμίες οι οποίες κάποτε οδηγούν σε δημιουργία ερωτικών σχέσεων. Έχει δηλαδή αναβληθεί κατά πολύ η επιθυμία του άντρα. Έχει ματαιωθεί. Οι γυναίκες δεν έχουν να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα σε σχέση με αυτή την διαδικασία γιατί δεν λειτουργούν με βάση την σεξουαλικότητα αλλά με βάση την ανάγκη τους για αγάπη. Οι άντρες όμως ματαιώνονται και ψάχνουν τρόπους να “ρίξουν” μια γυναίκα όταν την επιθυμούν αφού δεν επιτρέπεται πλέον να την “ρίξουν” με τον αρχέγονο τρόπο χρησιμοποιώντας την μυϊκή τους δύναμη. Ο πολιτισμός έχει βάλει κανόνες εδώ για να προστατέψει τις διαμάχες μεταξύ των αντρών: δεν επιτρέπεται να επιθυμήσεις την γυναίκα του διπλανού, ου μοιχεύσεις, κτλ. Αποτρέπει με αυτό τον τρόπο τις επιθέσεις και τους σκοτωμούς. Από την άλλη προστατεύει την οικογένεια με την νομική δέσμευση και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει κανείς με το γάμο. Αυτά είναι προστατευτικά πλέγματα που έχουν δημιουργηθεί για να ζουν οι άνθρωποι πιο αρμονικά μέσα στις κοινωνίες. Από την άλλη έχει καταπιέσει την σεξουαλική έκφραση.Αυτή η καταπίεση δημιουργεί διάφορα προβλήματα που πρέπει να τα λύσουμε μέσα στον πολιτισμό. Τί προβλήματα; Υποχρεώνεται κανείς να δει την σεξουαλική του ορμή μέσα σε μία σχέση. Θυμάμαι πρόσφατα σε μια συνεδρία με έναν νεαρό άντρα να μου λέει αυθόρμητα: “παω με διάφορες γυναίκες αλλά δεν μένω γιατί αυτές μετά από λίγο αγαπούν και δεν το αντέχω αυτό”.

Αυτός ο άντρας δεν μπορεί να κάνει σχέσεις. Είναι και φυσιολογικό να θέλει να πάει με πολλές γυναίκες γιατί πίσω υπάρχει άγχος διαιώνισης. Η γυναίκα θέλει να κάνει παιδιά γιατί έχει την δυνατότητα αυτή. Ο άντρας πως θα βολευτεί στο θέμα της διαιώνισης; Ποτέ δεν είναι σίγουρος ότι τα παιδιά είναι δικά του οπότε πάει με πολλές για να αφήσει το στίγμα του. Να σιγουρευτεί ότι κάτι θα αφήσει πίσω. Είναι λοιπόν και φυσιολογικό να θες να πας με πολλές γυναίκες αλλά είναι επίσης φυσιολογικό να έχεις την ικανότητα να κάνεις μία σχέση στην  οποία θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να επικοινωνήσει βαθύτερα, να μοιραστείς τον εαυτό σου, να δώσεις αγάπη, να ζήσεις μαζί. Αυτό δεν είναι στη φύση του άντρα αλλά προέρχεται σαν ανάγκη από το γεγονός ότι η μοναχική ζωή δεν είναι τόσο εύκολη. Οι γυναίκες είναι πιο πολύπλοκες επειδή ξέρουν να αγαπούν και τη μαμά και το μπαμπά μετά. Είναι πιο ολοκληρωμένες ψυχοσυναισθηματικά.  Αλλά δεν είναι εύκολο να βρουν αυτόν που θα τις αγαπήσει πραγματικά. Πρέπει να έχουν αγαπηθεί πρωτίστως και δεύτερον πρέπει να βρουν και κάποιον που μπορεί να τις αγαπήσει.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η Οιδιποδειακή προβληματική. Τί είναι αυτό; Οιδιπόδειο σύμπλεγμα καλούμε την αγάπη που αναπτύσσεται στο κορίτσι για τον πατέρα της και στο αγόρι για την μητέρα του. Αυτό φέρνει ανταγωνισμό μεταξύ των γυναικών και μεταξύ των αντρών. Στο τέλος η λύση είναι να ταυτιστεί το κορίτσι με τη μητέρα της και να απωθήσει την αγάπη για τον πατέρα της (η αηδία θα αντικαταστήσει αυτή την αγάπη) και να ταυτιστεί το αγόρι με τον πατέρα του και να απωθήσει την αγάπη για την μητέρα του (πάλι η αηδία θα αντικαταστήσει αυτή την αγάπη). Το οιδιπόδειο συμβαίνει από τα δυόμισι μέχρι τα έξι. Εκεί είναι η μεγάλη ένταση των αισθημάτων. Εκεί γίνονται διάφορα: σαν αγόρι μισείς τον πατέρα σου που σου παίρνει τη μητέρα και έτσι γίνεται αντίζηλός σου (αργότερα όλοι οι άντρες) αλλά μισείς και τη μητέρα σου που ενώ σε θαυμάζει και σε αγαπάει, στο τέλος της ημέρας κλείνεται με τον πατέρα σου στο δωμάτιό τους οι δυό τους. Εκεί ξεχειλίζει η ζήλεια και προσπαθεί κανείς να μπεί ανάμεσα στο ζευγάρι πηγαίνοντας στο γονεϊκό κρεβάτι και δεν πρέπει οι γονείς να το επιτρέπουν. Σε εκείνο το διάστημα ο φόβος του αγοριού για τον πατέρα του είναι πολύ μεγάλος γιατί ο πατέρας είναι μεγαλύτερος, δυνατότερος, εξυπνότερος, σαν θεός. Οπότε δεν τα βάζεις μαζί του. Φοβάσαι ότι θα σε ευνουχίσει, θα σε σκοτώσει. Οπότε οι πατεράδες θα πρέπει σε εκείνο το διάστημα να φροντίζουν να μην είναι υπερβολικοί, να μην φοβίζουν το αγόρι. Ο φόβος αυτός στην ενήλικη ζωή μετατρέπεται σε δυσκολία να κάνεις σεξ. Δεν έχεις καλή στύση, ενώ επιθυμείς την γυναίκα δεν μπορείς να κάνεις σεξ, αν φοβάσαι τον πατέρα σου τόσο πολύ μέσα σου μπορεί να του παραδοθείς και να γίνεις ομοφυλόφιλος, ή μπορεί να θέλεις τις γυναίκες αλλά να θέλεις να λειτουργήσεις και σαν γυναίκα.

Αυτό γίνεται γιατί λες: αντί να με σκοτώσει, θα του δοθώ και έτσι θα γλιτώσω τη ζωή μου. Στα κορίτσια συμβαίνει να φοβούνται ότι η μητέρα τους θα τα παρατήσει, θα σταματήσει να τις αγαπάει γιατί διεκδικούν με μανία τον πατέρα τους. Θέλουν να κάνουν παιδιά μαζί του, να γίνουν η γυναίκα τους, να ζήσουν μαζί με το μπαμπά όπως ακριβώς ζει και η μητέρα τους. Οπότε δεν αφήνουν τον εαυτό τους να δοθεί, αρνούνται στον εαυτό τους τον οργασμό επειδή αν τον αφήσουν θα προδωθούν ότι επιθυμούν τον πατέρα και θα χάσουν την σημαντική αγάπη της μητέρας.

Οι επιθυμίες αυτές είναι φυσιολογικές, υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους και τις απωθούμε στο πίσω μέρος του ψυχισμού. Σε ένα χώρο που δεν τις βλέπουμε.  Στο ασυνείδητο. Εκεί μένουν για λίγο και θεωρούμε ότι τις σκοτώσαμε. Οι επιθυμίες όμως αυτές δεν πεθαίνουν. Παραμένουν ζωντανές, μένουν ενεργές. Και εκδηλώνονται όταν επαναλαμβάνουμε τη ζωή μας μέσα από τις ερωτικές σχέσεις. Εκεί βγαίνουν και πάλι έντονα όλα τα απωθημένα αισθήματα όπως τα ζούσαμε στην παιδική μας ζωή. Όσο παραμένουν ασυνείδητες αυτές οι επιθυμίες μαζί τις απαγορεύσεις και τους φόβους που τις πλαισιώνουν, τόσο θα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά δημιουργώντας διαταραχές στην επιθυμία, στην λειτουργικότητα, στην ικανότητα της ευχαρίστησης. Ας έχουμε υπόψιν ότι αντίστοιχα με τις ψυχοσωματικές διαταραχές συμβαίνουν καί οι ψυχοσεξουαλικές διαταραχές. Καί πάλι ένα συμβολικό περιεχόμενο μετατρέπεται η μετατίθεται σε ανηδονία, απώλεια στύσης, ανημπόρια οργασμού – ευχαρίστησης, παραφιλια, διαταραχη σεξουαλικης διεγερσης, κτλ. Είναι οιδιποδειακής αιτιολογίας δηλαδή φόβου επίθεσης ή εγκατάλειψης από τον γονέα του ίδιου φύλου.

Όπως καί στις ψυχοσωματικές διαταραχές, έτσι κι εδώ και πάλι δεν υπάρχουν οργανικές ενδείξεις καί οι εξετάσεις είναι καθαρές. Όμως σε συναισθηματικά βαθύτερο επίπεδο υπάρχουν ασυνείδητες αιτίες οι οποίες εξυπηρετούν την συντήρηση του προβλήματος. Όταν εκείνες αναδυθούν θα ξεκινήσει καί η διαδικασία της θεραπευτικής αποκατάστασης. Η μόνη θεραπεια η οποία ενδύκνειται για τις ψυχοσεξουαλικές διαταραχές διότι ανακαλύπτει τις ρίζες των προβλημάτων και συνειδητοποιεί την απωθημένη αιτιολογία μαζί με την συναισθηματική της επένδυση, ειναι η ψυχοθεραπεια ψυχαναλυτικου τύπου.

• διαταραχη υποτονικής σεξουαλικης επιθυμίας η οποια χαρακτηρίζεται απο ανεπαρκεια η απουσία σεξουαλικών φαντασιώσεων και επιθυμίας για σεξουαλικη δραστηριοτητα και
• διαταραχη σεξουαλικης αποστροφής η οποια χαρακτηρίζεται απο αποστροφή και αποφυγή της γενετησιας σεξουαλικης επαφής με ενα σεξουαλικο συντροφο. Η πρωτη κατάσταση ειναι συνηθέστερη της δεύτερης και υπολογίζεται οτι το 20 % του συνολικου πληθυσμού εχει διαταραχη της υποτονικης σεξουαλικης επιθυμίας. Η ενόχληση ειναι συχνοτερη στις γυναικες απ´ότι στους άνδρες.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε επίσης: Διαταραχή Διέγερσης

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr