Δε νιώθουμε την ανάγκη να αγαπάμε τους άλλους όπως αγαπάμε εκείνους που ειναι δίπλα μας. Και θα ειναι κάποιοι ξένοι, οι καπιταλιστές, οι πορνες, ή κάποια φυλή, που σιχαινόμαστε ιδιαίτερα, ή κάποια ομάδα ή οτι άλλο νομίζουμε, όπου μπορούμε να εκδηλώνουμε την αποστροφή μας οταν έχουμε αυτή την ανάγκη.
Αυτες οι επιθετικές δράσεις και στάσεις (ιδιαίτερα για το ασυνείδητο μας) αποτελούν μεθόδους σχετικά ακίνδυνες, για να εκφορτίσουμε το μίσος και την εκδικητικοτητα, σε σύγκριση με την πρωτογενη εκδήλωση αυτων των παρορμήσεων, την πιο απλή και την πιο βαθιά, δηλαδή την κίνηση που θα ειχε στόχο να εκδικηθούμε, να κλέψουμε και να καταστρέψουμε έναν άνθρωπο απο τον οποίο εξαρτιόμαστε, αυτόν τον άνθρωπο που μπορεί ταυτόχρονα να αγαπάμε και να ποθούμε (στη νηπιακή ηλικία μπορεί να καταστρέψουμε τον πατέρα ή τη μητέρα και το μωρό, που αυτή αγαπά και που φαίνεται να αποτελεί μέρος της).