Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από έντονη , συναισθηματικά καθοριζόμενη επιλεκτικότητα στην ομιλία, κατα την οποία ο πάσχων δείχνει την ικανότητά του να μιλάει υπό ορισμένες συνθήκες, ενώ υπό άλλες δεν κατορθώνει να μιλήσει. Πιο συχνά η διαταραχή αρχικά εκδηλώνεται κατά την πρώιμη παιδική ηλικία. Εμφανίζεται περίπου με την ίδια συχνότητα και στα δυο φύλα και είναι συνηθισμένο να σχετίζεται με χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητας όπως το κοινωνικό άγχος, η απόσυρση, η ευαισθησία ή η αντίσταση. Στην τυπική μορφή το παιδί μιλάει στο σπίτι ή με στενούς φίλους, ενώ παραμένει αμίλητο στο σχολείο ή μπροστά σε αγνώστους. Η διαταραχή εάν αφεθεί στην τύχη της μπορεί να παραμένει και στην ενήλικη ζωή και να εκδηλώνεται με τη μορφή αγχώδους διαταραχής ή άλλων διαταραχών οι οποίες σχετίζονται με την απόσυρση, την κοινωνική απομόνωση, κτλ.