Μέσα στο πλαίσιο της τελευταιας φροϋδικής θεωρίας των ενορμήσεων, εμφανίζεται μια βασική κατηγορία ενορμήσεων, οι οποίες αντιτίθενται στις ενορμήσεις ζωης και τείνουν στην ολοκληρωτική μείωση των εντάσεων, δηλαδη στην επαναφορά του εμβίου όντος στην ανόργανη κατασταση. Αν και οι ενορμήσεις θανατου ειναι αρχικά στραμμένες προς το εσωτερικό και τείνουν προς την αυτοκαταστροφή, δευτερογενώς κατευθύνονται προς το εξωτερικό, εμφανιζόμενες τότε με τη μορφή της επιθετικής ενόρμησης ή της ενόρμησης καταστροφής.