Σωματικά συμπτώματα συμβατά με ή αρχικώς οφειλόμενα σε βεβαιωμένη σωματική διαταραχή, νόσο ή αναπηρία, καθίστανται υπερβολικά ή παρατείνονται εξαιτίας της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενούς. Αναπτύσσεται ένα σύνδρομο συμπεριφοράς, χαρακτηριζόμενο από την αναζήτησή της προσοχής των άλλων (οιστριονικό).
Δυνατόν ειναι επισης να περιλαμβάνει συμπληρωματικές (και συνηθως μη ειδικές) αιτιάσεις, οι οποίες δεν ειναι σωματικής αρχής. Ο ασθενής συνηθως δυσφορεί από τον πόνο ή την αναπηρία και συχνά υπεραπασχολειται με φόβους για την πιθανότητα παρατεταμένης ή προοδευτικής αναπηρίας ή πόνου (οι φόβοι αυτοί μπορεί να ειναι δικαιολογημένοι). Δυνατόν επισης να αποτελούν κίνητρο για την έκλυση αυτής της συμπεριφοράς η δυσαρέσκεια με τα αποτελέσματα της θεραπείας ή των εξετάσεων ή η απογοήτευση απο το βαθμό προσοχής που τυγχάνει ο ίδιος στα εξωτερικά ιατρεία. Μερικές περιπτώσεις φαίνεται να έχουν ως σαφές κίνητρο την πιθανότητα οικονομικής αποζημίωσης μετά απο ατύχημα ή τραυματισμό, πλην όμως το σύνδρομο δεν παρέρχεται κατ’ ανάγκη γρήγορα, ακόμη και μετά από επιτυχή για το άτομο νομική διευθέτηση των διαφορών.