Απο ψυχική άποψη, κανένας μας δεν θα ειχε μεγαλώσει αν δεν είχαμε νιώσει κάποια δυσαρέσκεια για το γάλα της μητέρας μας, για τα στήθη της ή για τα μπιμπερό μας.
Καθώς αποστρεφόμαστε αυτά τα πραγματα και καθώς μεταστρέφουμε τους σκοπούς μας σε άλλες κατευθύνσεις, οι ανάγκες που προέρχονται απο την πείνα και τη γενετήσια ευχαρίστηση, αποκόβονται απο τη μητέρα. Σιγά σιγά βρίσκουμε άλλου την τροφή που αναζητούμε και για το σώμα και για την ευχαρίστηση να τρώμε και να πίνουμε. Παραλληλα η ερωτική ευχαρίστηση, που φεύγει απο το στήθος, ξαναβρίσκεται άλλου.