Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους Όταν είμαστε παιδιά, προσπαθούμε να διατηρήσουμε την αγάπη για τους γονείς μας και να στρέψουμε το μίσος προς άλλα πρόσωπα ή προς άλλα πράγματα, μια διαδικασία που πραγματοποιείται πιο επιτυχημένα από τη στιγμή που, αφού ενηλικιωθήκαμε, σταθεροποιήσαμε και αναπτύξαμε την ικανότητα μας να αγαπάμε, και επεκτείναμε το πεδίο των ενδιαφερόντων μας, των συμπαθειών και των αντιπαθειών μας. Το μίσος προς τους γονείς όμως, όσο κι αν στρέφεται προς άλλα πρόσωπα, απευθύνεται σε αυτούς και μετουσιώνεται (διοχετεύεται) σε επιτρεπτές και χρήσιμες δραστηριότητες.
Όταν μιλάμε εδώ για μίσος, δεν εννοούμε ένα διαρκές πλαίσιο θυμού. Αυτό θα συνέβαινε σε περιπτώσεις που έχει σχηματιστεί σημαντική παθολογία με αποτέλεσμα την διαταραχή της προσωπικότητας ή άλλες ψυχικές διαταραχές. Εκείνο που συμβαίνει στην ουσία, δεν είναι τίποτα άλλο από κάποια πράγματα που συμβαίνουν στους πρώτους έξι χρόνους ζωής. Στο πρώτο έτος συμβιώνει το μωρό με τη μαμά του. Αν η μαμά αρνηθεί την συμβίωση, θα δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στο μωρό με κυρίαρχο σύμπτωμα εκείνο μιας οργάνωσης που δεν συνετελέσθη. Στην αρχή της ζωής δεν υπάρχουμε χωρίς τον άλλο. Για να υπάρξουμε θα πρέπει να συνυπάρξουμε. Οπότε αν δεν μας προσφερθεί αυτή η συνύπαρξη, τότε είμαστε πολύ άτυχοι που ήρθαμε στη ζωή. Αργότερα δυναμώνουμε γύρω στο δεύτερο έτος και διεκδικούμε το δικαίωμα στη εξάσκηση των σωματικών μας δυνατοτήτων. Δεν πρέπει να είμαστε αυστηροί με τα παιδιά αλλά ούτε και υπερβολικά υποχωρητικοί. Στην αυστηρότητα θα δημιουργήσουμε υποτακτικούς ή αναρχικούς και στην υποχωρητικότητα θα δημιουργήσουμε ανασφαλείς και θυμωμένους ανθρώπους.
Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους
Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους
Πρέπει να υπάρχει ένα σταθερό και ασφαλές πλαίσιο. Εκείνοι που λένε “αφήνω το παιδί μου ελεύθερο να κάνει ότι θέλει, δημιουργούν έναν άνθρωπο χωρίς κανόνες που νομίζει ότι του χρωστούν. Θα τα βρουν πολύ δύσκολα αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή τους και είναι βέβαιο ότι θα φταίνε οι γονείς τους. Αργότερα στο τρίτο έτος δημιουργούνται σεξουαλικές επιθυμίες προς το άλλο φύλο. Αν επιθυμώ τη μητέρα μου κι εκείνη με παίρνει στο κρεβάτι μαζί της, τότε φοβάμαι ότι ο πατέρας μου θα με σκοτώσει αν είμαι αγόρι. Αν είμαι κορίτσι και με παίρνει ο πατέρας μου στο κρεβάτι, τότε φοβάμαι ότι η μητέρα μου θα σταματήσει να με αγαπάει και θα τη χάσω. Τότε όμως η αγάπη του πατέρα για το αγόρι και της μητέρας για το κορίτσι είναι σημαντική. Οι φόβοι αυτοί γιγαντώνονται αν η σεξουαλικότητα εκφράζεται με αυτό τον τρόπο. Δεν προτιμώ ως πατέρας την κόρη μου από τη γυναίκα μου. Το κορίτσι χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του σε αυτή την περίπτωση διότι την αναγκάζω να τα βάλει με τη μητέρα της, να τη σκοτώσει για να είναι μαζί μου. Κι αν είμαι μητέρα και προτιμώ το γυιό μου από τον άντρα μου, τότε είναι σα να του λέω να σκοτώσει τον πατέρα του με τον οποίο θέλει να ταυτιστεί. Τα αισθήματα αυτά τα επιθετικά, τα δολοφονικά, υπάρχουν έτσι κι αλλιώς. Και γίνονται μεγαλύτερα και δημιουργούν περισσότερο φόβο όταν αφήνουμε τα παιδιά χωρίς όρια. Βάζουμε όρια όχι γιατί θέλουμε να καταπιέσουμε αλλά γιατί χρειάζεται να κρατήσουμε ασφαλή τα παιδιά από τα ίδια τους τα επιθετικά και σεξουαλικά συναισθήματα. Έτσι εκτρέποτναι τα επιθετικά αισθήματα σε κατευθύνσεις όπου μπορούν να διοχετευθούν. Σε κάποιο ενδιαφέρον, σε κάποιο επάγγελμα, σε κάποια δραστηριότητα. Για παράδειγμα οι χειρουργοί πετσοκόβουν κάθε μέρα τους ασθενείς τους και τους δίνουμε συγχαρητήρια γιατί κάνουν κάτι κοινωνικά χρήσιμο. Έτσι δημιουργείται ένα πλαίσιο στο οποίο δεν είσαι αναγκασμένος να γίνεις δολοφόνος. Διοχετεύεις την επιθετικότητα κάπου. Αυτό δεν είναι θεραπεία. Αλλά είναι μια θετική διοχέτευση. Παραμένεις επιθετικός. Θεραπεία είναι να αντέξεις τον άλλο και να ανεχτείς και την επιθετικότητά σου προς εκείνον και ο άλλος να μπορέσει να κάνει το ίδιο. Αυτά γίνονται σε μακροχρόνιες ψυχοθεραπείες ατομικές ή ομαδικές. Θεραπείες που οδηγούν στο να κατανοήσεις βιωματικά που απευθύνονται τα επιθετικά σου αισθήματα αλλά και στο να δημιουργήσεις σταθερές οικείες σχέσεις στη ζωή σου.
*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα
Δείτε επίσης: Η Έκφραση Μίσους
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.
Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr
Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους Η Εκτροπή Των Συναισθημάτων Μίσους