Μόνωση, στην ψυχολογία καλούμε τον μηχανισμό άμυνας, ιδιαίτερα χαρακτηριστικός της ιδεοψυχαναγκαστικης νεύρωσης, ο οποίος συνίσταται στην (απο)μόνωση μιας σκέψης ή μιας συμπεριφοράς, κατα τρόπον ώστε οι συνδέσεις τους με άλλες σκεψεις ή με το υπόλοιπο μέρος της ύπαρξης του υποκειμένου να καταργούνται. Μεταξύ των μεθόδων που χρησιμοποιεί η μόνωση, ας σημειωθούν οι παύσεις κατα τη ροή της σκέψης, οι τυπικές διατυπώσεις, οι τελετουργίες και, γενικά, όλα τα μέτρα που επιτρέπουν την παρεμβολή ενός χάσματος στη χρονική ακολουθία των σκέψεων ή των πράξεων.