Προκλητή έκτρωση λέγεται η προσχεδιασμένη διακοπή μιας κύησης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται 1,4 εκατομμύρια εκτρώσεις ανα έτος -346 εκτρώσεις για κάθε 1000 γεννήσεις ζώντων παιδιών. Στις δυτικές χώρες η πλειοψηφία των γυναικών που υποβάλλονται σε εκτρώσεις ειναι νέες, ανύπαντρες και μένουν έγκυες για πρώτη φορά. Στις μη ανεπτυγμένες χώρες η έκτρωση ειναι πιο συνηθισμένη μεταξύ εγγάμων γυναικών που έχουν ήδη δυο ή περισσότερα παιδιά. Το 50% των εκτρώσεων γίνονται μέσα στις πρώτες 8 εβδομάδες της κυοφορίας, το 25% μεταξύ 9ης και 10ης και το 10% ανάμεσα στην 11η και τη 12η. Οι υπόλοιπες γίνονται μετά τη 13η, ενώ το 1% γίνεται μετά την 21η εβδομάδα.
Η έκτρωση εχει γίνει ενα σημαντικό φιλοσοφικό και πολιτικό ζήτημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η χώρα εχει χωριστεί σε αυτους που ειναι υπέρ της έκτρωσης και σε αυτους που ειναι υπέρ της ζωής (κατα της έκτρωσης). Η ατμόσφαιρα της ηθικής καταδίκης και του εκφοβισμού ίσως να δημιουργούν δυσκολίες στην λήψη μιας απόφασης για τη διακοπή της κύησης. Πρόσφατες ωστόσο μελέτες δείχνουν οτι οι περισσοτερες γυναίκες που υποβάλλονται σε διακοπή της κυησής τους- ιδιαίτερα αν πρόκειται για την περίοδο την πριν την 13η εβδομάδα της εγκυμοσύνης- δεν παρουσιάζουν σημαντικές ψυχολογικές αντιδράσεις. Οι περισσοτερες μάλιστα γυναίκες βιώνουν μια αίσθηση ανακούφισης και παρουσιάζουν λιγότερες συναισθηματικές αντιδράσεις απο οτι εκείνες που δεν καταφεύγουν στην άμβλωση και στη συνέχεια γεννούν και δίνουν το παιδί για υιοθεσία. Οι εκτρώσεις που γίνονται στο δεύτερο τρίμηνο ειναι ψυχολογικά πιο τραυματικές απο οτι οι εκτρώσεις του πρώτου τριμήνου. Ο συνηθέστερος λόγος μιας όψιμης έκτρωσης ειναι η ανακάλυψη (μέσω αμνιοπαρακεντησης και υπερηχογραφήματος) κάποιας σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου. Γιαυτό οι όψιμες εκτρώσεις αφορούν συνηθως στην απώλεια ενος επιθυμητού παιδιού, με το οποίο η μητέρα εχει ήδη δημιουργήσει κάποιο δεσμό.