Επιθετικότητα στην ψυχανάλυση ονομάζουμε την τάση ή το σύνολο των τάσεων, οι οποίες δραστηριοποιούνται μεσω πραγματικών ή φαντασιωσικών συμπεριφορών, που αποβλέπουν στο να βλάψουν τους άλλους, να τους καταναγκάσουν, να τους ταπεινώσουν, κτλ. Η βιαιοπραγία μπορεί μα εκδηλωθεί με τρόπους άλλους έξω απο τη βίαιη και καταστρεπτική κινητική δράση. Κάθε συμπεριφορά είτε αρνητική (άρνηση παροχής βοήθειας, για παράδειγμα) είτε θετική, είτε συμβολική (ειρωνεία για παράδειγμα), είτε έμπρακτη, μπορεί να λειτουργήσει επιθετικά. Η ψυχανάλυση αποδίδει συνεχώς αυξανόμενη σπουδαιότητα στην επιθετικότητα, επισημαίνοντας τη λειτουργία της κατα τα πρώιμα στάδια της ανάπτυξης του ατόμου και υπογραμμίζοντας την πολυσύνθετη διαπλοκή της (συνένωση ή διαχωρισμός) με την σεξουαλικότητα. Αυτή η εξέλιξη των ιδεών, κορυφώνεται με την προσπάθεια να αποδοθεί στην επιθετικότητα ενα μοναδικό και θεμελιώδες ενορμητικό υπόστρωμα που αντιπροσωπεύεται από την έννοια της ενόρμησης του θανάτου.