Η υγιέστερη μορφή έρωτα

Συμπληρωματική και Όμοιωματική επιλογή

Η ανάλυση των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων εχει δείξει οτι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να ερωτευτεί κανείς ανάλογα με το τί είδους προσωπικότητα έχει σχηματίσει.

Κάποιοι απο αυτους τους τρόπους είναι παθολογικοί και οδηγούν μοιραίως σε προβλήματα. Κάποιοι άλλοι τρόποι οδηγούν σε σχέσεις οι οποίες μπορούν μεν να κρατηθούν αλλά δεν έχουν αίσθηση της καλής ζωής ή της ευτυχίας. Και υπάρχουν και κάποιοι τρόποι επιλογής συντρόφου οι οποίοι καταλήγουν σε μια θετική συμβίωση, με χαρά, ευχαρίστηση, καλή διαχείριση των προβλημάτων που προκύπτουν στη ζωη και ισορροπία. Ο ένας απο αυτους τους καλούς τρόπους ονομάζεται συμπληρωματική επιλογή και ο άλλος -ακομα καλύτερος- ονομάζεται ομοιωματική επιλογή (αποτελούν ένα 5% περίπου των σχέσεων)

Συμπληρωματική επιλογή σημαίνει ότι διαλέγω κάποιον που μπορει να μου δωσει σε κάποιους τομείς αυτά τα πραγματα που δεν ξερω εγω καλά, δεν τα εχω αναπτύξει τόσο κι έτσι βρίσκω εσένα που τα έχεις και μπορείς να μου τα δώσεις και αντίστοιχα εσυ βρίσκεις εμένα που εχω κάποια αλλα που εσυ δεν τα έχεις και θα σου τα δώσω εγω. Η σχεση στηρίζεται σε αυτη την αλληλοσυμπλήρωση. Αυτός ο τύπος σχέσης ειναι καλός διότι ο ένας αναγνωρίζει οτι δεν τα ξέρει όλα και δέχεται να πάρει απο τον άλλον αυτα που ο άλλος εχει να δωσει και το αντίθετο. Σε αυτες τις σχεσεις υπαρχει περισσότερος σεβασμός από την αρχή τους, αναγνώριση και συνεργασία. Οι ανθρωποι εδώ αισθάνονται ισότιμοι, έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα εξουσίας και κτητικοτητας. Δεν ειναι απαιτητικοί. Δεν προσπαθούν να επιβληθούν στον άλλον. Δεν φοβούνται οτι θα τον χάσουν και ετσι δεν γαντζώνονται απο πάνω του. Ειναι αρκετα ώριμοι στις επιλογές τους. Συζητούν, συνεργάζονται αλληλοβοηθιούνται.

Η άλλη ακόμα καλύτερη μορφή σχέσης είναι η ομοιωματική η οποία διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά της συμπληρωματικού τύπου σχέσης αλλά με το επιπρόσθετο χαρακτηριστικό ότι τώρα αυτός ο άλλος που βρήκα είναι λίγο σαν κι εμένα, έχουμε πολλά κοινά εκτός του οτι μπορει να συμπληρωνόμαστε κάπου. Αναζητουμε τα ίδια ενδιαφέροντα, ψάχνω εγω ψάχνεις κι εσυ τα ίδια πράγματα, χαιρόμαστε με τα ίδια πραγματα, ειναι σα να φροντίζω τον εαυτό μου έχοντας σχέση μαζί σου μονο που τωρα το κανω -φροντίζω- ενα άλλο άτομο που ειναι σαν αδερφή ψυχή. Αυτή η μορφή έρωτα μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια ίσως και για πάντα αλλά χρειάζεται οι ανθρωποι να είναι αρκετα καλά από πριν για να μπορέσουν να κανουν μια τέτοια επιλογή.

Οι συνήθεις μορφες έρωτα δεν ειναι αυτες. Συνηθως οι ανθρωποι κανουν επιλογές στοματικού ή πρωκτικού χαρακτήρα δηλαδή επιλογές κτητικές ή επιλογές επιβολής εξουσίας. Επίσης κανουν επιλογές οιδιποδειακές ψάχνοντας τη μαμά τους και το μπαμπά τους που θα ήθελαν να είχαν μια καλή σχεση μαζί τους αλλά που δεν είχαν, και ψάχνουν να τους βρουν στην ενήλικη ζωή. Συνηθως αυτες οι επιλογές ειναι πολυ προβληματικές διότι ειναι λίγο εξιδανικευμένες. Δεν ερωτεύεται δηλαδή κανεις τον μπαμπά ή τη μαμά που ειχε αλλά τη μαμά που «θα ήθελε να έχει». Επειδή ομως ο άλλος δεν ειναι αυτός που θα θέλαμε να ειναι αλλα είναι αυτός που ειναι, βλέπουμε οτι βγαίνουν σύντομα διαφορα προβλήματα στην επιφάνεια που συνηθως σκοτώνουν τις καλές στιγμές και οδηγούν είτε στο τέλος της σχέσης με το που λήγει ο έρωτας, ή σε σχεσεις μακροχρόνια κακές χωρίς ευχαρίστηση, με μαζοχιστικές τάσεις, επανάληψη παθολογικών μοτίβων, κτλ.

Για να μπορέσει ο άνθρωπος να κάνει καλές επιλογές στη ζωή του όσον αφορά τον σύντροφο, αλλα και τη δουλειά του και την ψυχαγωγία του, θα πρέπει να ειναι αρκετα καλά ο ίδιος μέσα του. Να εχει ξεπεράσει τα προβλήματα που προκύπτουν από τα ψυχοσεξουαλικά στάδια της ανάπτυξης των πρώτων χρόνων της ζωής του ή αν δεν τα εχει λύσει αυτά τότε να προσπαθήσει να τα λύσει κάνοντας θεραπεία. Οι επιλογές έρχονται αβίαστα οταν ειμαστε καλά μεσα μας αλλά αυτο θέλει δουλειά. Δεν γίνεται μονο με τον εαυτό μας. Γίνεται με βοήθεια επαγγελματική. Πολλοί προσπαθούν χρόνια μόνοι τους ή με τους φίλους τους αλλα ούτε το ενα βοηθάει ούτε το άλλο επειδη μόνος ειναι πολυ δύσκολο να κοιτάξω τον εαυτό μου και να δω ακριβώς τι κάνει απο τη μια πλευρά και απο την άλλη οι φίλοι οσο καλοί και αν ειναι έχουν και αυτοί τα δικά τους που δεν μπορούν να μην τα μπερδέψουν – δεν ειναι η δουλειά τους αυτη.

Τελικά οι σχέσεις των ανθρώπων μπορούν να έχουν καλή έκβαση όταν οι ίδιοι οι ανθρωποι ειναι λίγο καλά μεσα τους, έχουν αναγνωρίσει τις επιθετικές ορμές τους, τις εξαρτήσεις και τις καθηλώσεις τους, δεν φοβούνται να αντιμετωπίσουν τα συναισθηματα τους. Γιατί τα ίδια συμβαίνουν και στον έρωτα, δεν αλλάζει τίποτα, απλά όλα ειναι πιο έντονα, πιο ιδανικά., πιο φαντασιωσικά και χάνεται κανεις εύκολα εκεί μέσα. Ο έρωτας ειναι η επανάληψη των παιδικών μας χρόνων και των καθηλώσεών μας κυρίως στο πρώτο έτος ζωής που θα μιλήσουμε εκτενέστερα κάποια άλλη φορά γιαυτό.