Ο όρος μεταιχμιακός χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει ψυχοπαθολογικές οντότητες, που τοποθετούνται στα όρια μεταξύ νεύρωσης και ψύχωσης, και κυρίως τις λανθάνουσες σχιζοφρένειες, οι οποίες παρουσιάζουν συμπτωματολογία νευρωσικής μορφής. Ο όρος μεταιχμιακός δεν εχει αυστηρά νόσογραφική έννοια. Η ασάφεια μάλιστα ως προς το πεδίο αναφοράς του εκδηλώνεται και στις διάφορες παραλλαγές του. Οι συγγραφείς ανάλογα με τις ιδιαίτερες αντιλήψεις τους συμπεριέλαβαν στην κατηγορία αυτή τις ψυχοπαθητικές, τις διαστροφικές και τις παραπτωματικες προσωπικότητες καθώς και τις σοβαρές περιπτώσεις νεύρωσης χαρακτήρα. Ωστόσο, η συμβολή του Kernberg εδώ ειναι σημαντική καθώς προσδιόρισε με ακρίβεια την παθολογία του μεταιχμιακού ασθενούς μιλώντας για το ναρκισσιστικό υπόβαθρο της μεταιχμιακής προσωπικότητας και τους μηχανισμούς αμυνας splitting και προβολικής ταυτίσεως.