Ο Διχασμος Του Αντικειμενου Σε Καλο Και Κακο Ψυχοθεραπεια
Ο Διχασμος Του Αντικειμενου Σε Καλο Και Κακο Ψυχοθεραπεια : Το πρώιμο εγω διχάζει το αντικείμενο (σε καλό και κακό) και τη σχέση με αυτό, με έναν ενεργό τρόπο. Αυτό συνεπάγεται ίσως και κάποιον διχασμό του ίδιου του εγώ. Εν παση περιπτώση, το αποτέλεσμα του διχασμού ειναι μια διασπορά της καταστροφικής ορμής η οποια γίνεται αισθητή ως η πηγή του κινδύνου. Ας τα δούμε πιο απλά. Ο ενήλικος όπως έχω γράψει πολλές φορές κουβαλάει την βρεφική του ηλικία σα να τη ζεί καθημερινά. Απλώς αυτό γίνεται ασυνείδητα, χωρίς δηλαδή να το γνωρίζει. Κατά την διάρκεια της βρεφικής ηλικίας δημιουργείται το εξής πολύ καθοριστικό για τον ψυχισμό του βρέφους πλαίσιο: όλες οι ευχάριστες για το μωρό εμπειρίες θεωρούνται απολύτως καλές και όλες οι δυσάρστες απολύτως κακές. Εκεί δηλαδή το εγώ είναι απολύτως διχασμένο. Θυμηθείτε πως κάθε φορά που γίνονται εκλογές, οι ηγέτες των κομμάτων προσπαθούν να πολώσουν το κλίμα. Πόλωση σημαίνει διχασμός. “Εμείς είμαστε οι καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί” φωνάζουν όλοι, προσπαθώντας να πείσουν το κοινό να τους ψηφίσει. Αυτή η συμπεριφορά είναι η εσωτερική κατάσταση που έχουμε όλοι μέσα μας και προβάλλεται σε όλες τις δραστηριότητες του κοινωνικού βίου. Αλλά όπως καταλαβαίνετε είναι ανώριμη συμπεριφορά. Μεγαλώνοντας κανείς μαθαίνει ότι τα πράγματα ποτέ δεν είναι απολύτως καλά ούτε απολύτως κακά. Καταλαβαίνει δηλαδή σταδιακά από την εμπειρία ότι υπάρχουν καλές και κακές π λ ε υ ρ ε ς των αντικειμένων. Κάποιες μπορεί να είναι προς κάτι καλό και κάποιες μπορεί να είναι προς κάτι κακό. Εκεί εμπλέκεται η λογική, το συναίσθημα, οι επιθυμίες, οι ανάγκες, οπότε τελικά η πραγματικότητα του κάθε ανθρώπου σχετικά με το τί πραγματικά συμβαίνει, αποτελεί ένα υποκειμενικό βίωμα χωρίς να ταυτίζεται με την πραγματικότητα των άλλων. Έτσι λοιπόν στην αρχή της ζωής ο διχασμός των εμπειριών σε καλές και κακές, συνεπάγεται και κάποιον διχασμό του εγώ. Όμως το αποτέλεσμα αυτού του διχασμού είναι η διασπορά της καταστροφικής ορμής. Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή οι δύο πλευρές των πραγμάτων παραμένουν αντικρουόμενες και ανταγωνιστικές οπότε η μία πλευρά εχθρεύεται την άλλη. Σε μία πιο φυσιολογική κατάσταση, οι πλευρές των αντικειμένων, αρχίζουν να συγκλίνουν, περνάνε σε ένα άλλο στάδιο όπου μπορούν να πλησιάσουν η μία την άλλη και να αρχίσουν να αντέχουν η μία την άλλη. Δηλαδή: “η μαμά άργησε να με ταίσει και αυτό είναι κακό, αλλά με τάισε, δεν με άφησε χωρίς φαγητό και έμεινε και μαζί μου να παίξουμε, που είναι καλά αυτά. Οπότε μπορεί να είναι και λίγο κακή αλλά μπορεί να είναι και καλή”. Οι πλευρές συγκλίνουν.
Εάν τώρα οι πλευρές παραμείνουν χωρίς σύγκλιση, ο κίνδυνος βιώνεται ως πολυ μεγάλος, και τότε ειναι πιθανόν να δημιουργηθούν φόβοι που δύσκολα θα καταπολεμηθούν αργότερα. Θα παραμείνουν και θα ενεργοποιούνται σε κάθε αίσθηση μικρής ή μεγάλης απειλής π.χ σε ασήμαντες καταστάσεις, ή σε καταστάσεις τις οποίες το ατομο διογκώνει χρησιμοποιώντας διωκτικές σκέψεις (συνομωσίες, πλεκτάνες, κτλ).
Ο βασικός τρόπος μείωσης και ουσιαστικά νίκης επάνω στον διωκτικό φόβο, είναι η αδιάκοπη, στενή, θερμή και σταθερή σχέση της μητρικής φιγούρας με το βρέφος. Στην αργότερη ζωή εάν εχουν δημιουργηθεί ανασταστώσεις ή ψυχοπαθολογία, θα είναι αντιστοίχως η στενή σχέση με τον θεραπευτή εκείνη η οποία θα θεραπεύσει τους φόβους αυτούς.
*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα
Δείτε επίσης: Η Ατέλεια Των Μηχανισμών Άμυνας
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.
Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr
