Ο Γονεϊκός Τύπος Συντρόφου

Πρόκειται για ελεγκτικό τύπο ανθρώπου ο οποίος θέλει να εχει πάντα την εποπτεία των πραγμάτων σε σχεση με το σύντροφο του. Ειναι αρκετα αυταρχικός, θεωρεί οτι η γνώμη του θα πρέπει να υπολογίζεται ως η σωστή. Αυτοί οι ανθρωποι ψάχνουν να κάνουν σχεση με κάποιον που να ειναι αρκετα παιδική προσωπικότητα για να μπορούν να παίξουν το ρόλο του γονιού που προσφέρει προστασία. Ο μεγάλος καθηγητής, γιατρός, επιστήμονας για παράδειγμα που παίρνει την άβγαλτη, αθώα, άπειρη κοπελίτσα, ειναι ενα παράδειγμα. Το όφελος σε αυτες τις σχεσεις ειναι ισχυρό και για τους δυο: ο ένας παίρνει το ροδοπέταλο και η άλλη παίρνει την ασφάλεια, ζουν αρκετα καλά μαζί, με συμβιβασμούς που δεν ειναι τεράστιοι. Δεν υπάρχει αγάπη απαραίτητα, περισσότερο επικρατεί το αμοιβαίο χρησιμοθηρικό όφελος. Τα προβλήματα ξεκινούν οταν το παιδικό μέλος της σχέσης ωριμάζει λίγο και σταματάει να εξιδανικεύει τον γονιό. Εκεί μπορεί να φύγει και να χαλάσει το συμβόλαιο. Η σχεση αυτή ασφαλώς μπορει να γίνει και στην περιπτωση ενος μικρότερου άντρα και μιας μεγαλύτερης γυναίκας. Εκεί συμβαίνουν πάλι τα ίδια με τις αντιστοιχίες τους. Και πάλι η σχεση αυτή μπορει να αρχίσει να χαλάει οταν ο «μικρός» αρχίζει και δεν ειναι τόσο θαμπωμένος απο την ιδανική μαμά που ξέρει τον κόσμο και που μπορει να διδάξει πολλά. Παιδική και γονεϊκή προσωπικότητα, ειναι και οι δύο ασφαλώς ανώριμες στάσεις της προσωπικότητας με μεγάλα κενά. Ο γονεϊκός συνηθως ειναι ψυχαναγκαστικος και με αρχαϊκούς φόβους εγκατάλειψης γιαυτό και δεν πλησιάζει μια πιο ώριμη γυναίκα η οποία θα καταλάβει την ανωριμότητα του και θα τον αφήσει. Οσο για τον παιδικό εχει μείνει παιδί, χρησιμοποιεί παιδιαστικους τρόπους να επικοινωνήσει. Διαλέγει κάποιον και τον βάζει στον ρόλο του γονιού και στο τέλος καταφέρνει να γίνεται οτι θέλει αυτός. Διότι ναι μεν ο γονεϊκός ειναι ο αυταρχικός αλλα στο τέλος γίνεται οτι θέλει το παιδί.