Ο Ψυχικός Μηχανισμός Της Επανόρθωσης Στον Σαδισμό Και Την Κακία.

Πρόκειται για ψυχικό μηχανισμό με τον οποίο το υποκείμενο προσπαθεί να επανορθώσει τις επιπτώσεις των καταστροφικών του φαντασιώσεων πάνω στο αντικείμενο αγάπης του, ο μηχανισμός αυτός συνδέεται με το καταθλιπτικό άγχος και την καταθλιπτική ενοχή: η φαντασιωσική επανόρθωση του εξωτερικού και εσωτερικού μητρικού αντικειμένου θεωρείται οτι επιτρέπει στο άτομο να υπερπηδήσει την καταθλιπτική θέση, διασφαλίζοντας στο Εγώ μια σταθερή ταύτιση με το επωφελές αντικείμενο. Η έννοια της επανόρθωσης εντασεται στην θεωρία για τον πρώιμο παιδικό σαδισμό, ο οποίος εκφράζεται με φαντασιώσεις καταστροφής, κομματιάσματος, καταβρόχθισης, κτλ. Το παιδί προσπαθεί να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του μητρικού σώματος, ακριβώς για να αντιμετωπίσει το άγχος και την ενοχή που ενυπάρχουν στην καταθλιπτική θέση. Η τάση επανόρθωσης των καταστροφών που προκάλεσε ο σαδισμός του, εκδηλώνεται με διάφορες φαντασιώσεις: να διαφυλάξει το μητρικό σώμα απο τις επιθέσεις των «κακών» αντικειμένων, να συγκεντρώσει τα διάσπαρτα κομμάτια του, να ξαναδώσει ζωή σε οτι σκοτώθηκε, κτλ. Η αποκατάσταση της ακεραιότητας του αντικειμένου αγάπης και η απαλοιφή όλου του κακού που του προξένησε, διασφαλίζει στο παιδί την κατοχή ενος ολότελα «καλού» και σταθερού αντικειμένου, η ενδοβολή του οποίου ενισχύει το εγώ του. Κατα συνέπεια, οι φαντασιώσεις επανόρθωσης παίζουν δομικό ρόλο για την ανάπτυξη του εγώ. Οι μηχανισμοί επανόρθωσης, ιδιαίτερα οταν δεν ειναι ευχερεις, μπορούν να παραλληλιστούν είτε με τις μανιακες άμυνες (αίσθημα παντοδυναμίας) είτε με τους ιδεοψυχαναγκστικους μηχανισμούς (ψυχαναγκαστική επανάληψη των επανορθωτικων πράξεων). Η επιτυχία της επανόρθωσης προϋποθέτει την επικράτηση των ενορμήσεων ζωής επί των ενορμήσεων θανατου. Η επανόρθωση παίζει σημαντικό ρόλο στην διεργασία του πένθους: η προσπάθεια καταπολέμησης της κατάστασης αποσύνθεσης – διαμελισμού, στην οποία εχει περιέλθει το αντικείμενο, προϋποθέτει αναγκαστικά την τάση να θεωρείται ωραίο και τέλειο.