Οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν

Αδιαφορία απο γονείς

Η ανατροφή των παιδιών είναι θεμελιώδης ευθύνη των γονέων για την ανάπτυξη της σωματικής, ψυχικής και συναισθηματικής ευημερίας των παιδιών τους.

Οι γονείς που αδιαφορούν για τις ανάγκες των παιδιών τους ή που δεν επιδεικνύουν επαρκώς ενσυναίσθηση, μπορεί να έχουν σημαντική και επιζήμια επίδραση στην ψυχολογική ανάπτυξη των παιδιών τους.

Αυτό το άρθρο θα διερευνήσει τις συνέπειες μιας τέτοιας γονικής παραμέλησης, καθώς και τη σημασία της παροχής σαφών και λογικών ορίων στην οικογένεια.

Θα βασιστεί στην ψυχαναλυτική προοπτική του Heinz Kohut για να εξετάσει τον ψυχολογικό αντίκτυπο της παραμέλησης των παιδιών.

Επιπλέον, θα εξετάσει τις επιπτώσεις της γονικής παραμέλησης, όπως ο αυξημένος θυμός και η επιθετικότητα, οι αναπτυξιακές καθυστερήσεις και η πιθανότητα συναισθηματικής κακοποίησης και τραύματος.

Θεωρία Kohut

Η θεωρία του Kohut επισημαίνει ότι η έλλειψη ενσυναίσθησης από τους γονείς μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά να μην μπορούν να αναγνωρίσουν και να επιδιώξουν τα αληθινά τους ενδιαφέροντα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού, τα οποία μπορεί να εκδηλωθούν σε εξωτερικές και εσωτερικές συμπεριφορές.

Προκειμένου να δημιουργηθεί ένα υγιές περιβάλλον, τα παιδιά πρέπει να έχουν σαφή και λογικά όρια που θα σέβονται οι γονείς. Με τέτοια όρια, τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν μια αίσθηση εμπιστοσύνης και ασφάλειας που είναι απαραίτητη για την ανακάλυψη του εαυτού τους.

Χωρίς κατανόηση, τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται παρεξηγημένα και να μην υποστηρίζονται στις προσπάθειές τους να αναπτυχθούν και να γίνουν ανεξάρτητα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα απομόνωσης, δυσαρέσκειας, ακόμη και κατάθλιψης, καθώς και έλλειψη κινήτρων για την επιδίωξη των ενδιαφερόντων τους.

Χωρίς ενσυναίσθηση, τα παιδιά μπορεί να γίνουν απελπισμένα για προσοχή και επικύρωση, οδηγώντας τα να ενεργούν με τρόπους που μπορεί να μην είναι υγιείς.

Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να κατανοήσουν τα παιδιά τους και να τους παρέχουν την υποστήριξη που χρειάζονται. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου για ανοιχτή επικοινωνία, την παροχή καθοδήγησης με σεβασμό και την προσοχή στις ανάγκες των παιδιών τους.

Είναι επίσης σημαντικό να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να εξερευνήσουν τα ενδιαφέροντά τους, να ανακαλύψουν τα πάθη τους και να καλλιεργήσουν τα ταλέντα τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά μπορούν να βρουν τους δικούς τους δρόμους στη ζωή και να γίνουν ολοκληρωμένα και επιτυχημένα στις προσπάθειές τους.

Γονική παραμέληση

Η παραμέληση των αναγκών του παιδιού από τους γονείς μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη ενσυναίσθησης, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη θυμού και επιθετικότητας σε πολλαπλές κατευθύνσεις.

Αυτή η έλλειψη κατανόησης οδηγεί σε συναισθήματα απογοήτευσης και δυσαρέσκειας που μπορεί να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους. Είναι σημαντικό οι γονείς να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον όπου τα παιδιά τους μπορούν να αναπτυχθούν συναισθηματικά. Πρέπει να τεθούν σαφή και λογικά όρια για να διασφαλιστεί ότι το παιδί μπορεί να μεγαλώσει και να μάθει σε ένα υγιές και ισορροπημένο περιβάλλον.

Η απουσία ενσυναίσθησης μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλα ψυχολογικά ζητήματα, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση και αισθήματα αναξιότητας.

Είναι σημαντικό για τους γονείς να γνωρίζουν τα σημάδια της παραμέλησης, όπως η απάθεια, ο υπερβολικός θυμός ή τα αισθήματα αναξιότητας. Εάν είναι σε θέση να αναγνωρίσουν αυτά τα σημάδια, μπορούν να εργαστούν για να αντιμετωπίσουν τα υποκείμενα ζητήματα και να παρέχουν την απαραίτητη καθοδήγηση.

Οι ανάγκες ενός παιδιού πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπίζονται με κατανόηση και υποστήριξη. Η παραμέληση μπορεί να έχει σοβαρές και μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του παιδιού. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν τον αντίκτυπο που μπορούν να έχουν οι πράξεις τους και να προσπαθούν να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά τους.

Συνέπειες της παραμέλησης

Η παραμέληση των αναγκών του παιδιού μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ψυχολογικές συνέπειες, όπως μειωμένη αυτοεκτίμηση και αισθήματα απομόνωσης, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε διαστρεβλωμένες απόψεις για τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους.

Τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται μια αίσθηση εγκατάλειψης και να αναπτύξουν αδυναμία εμπιστοσύνης στις σχέσεις.

Μπορεί επίσης να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν ουσιαστικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους, καθώς και να αισθάνονται ότι δεν αξίζουν αγάπη και υποστήριξη.

Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε έλλειψη αυτοπεποίθησης, φόβο αποτυχίας και πεποίθηση ότι οι δικές τους ανάγκες δεν είναι σημαντικές.

Επιπλέον μπορεί να οδηγήσει στην εσωτερίκευση αρνητικών συναισθημάτων, με αποτέλεσμα το παιδί να κατηγορήσει τον εαυτό του για την έλλειψη γονικής προσοχής ή στοργής.

Οι επιπτώσεις της γονικής παραμέλησης μπορεί να είναι μακροχρόνιες και μπορεί ακόμη και να οδηγήσουν στην ανάπτυξη προβλημάτων ψυχικής υγείας.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει αυτό το είδος παραμέλησης μπορεί να αποτραβηχτούν και να απομακρυνθούν ή να ενεργήσουν με επιθετικούς ή καταστροφικούς τρόπους.

Ακόμα μπορεί να παλεύουν με την κατάθλιψη ή το άγχος και έτσι είναι πιο πιθανό να κάνουν κατάχρηση ναρκωτικών ή αλκοόλ.

Είναι σημαντικό για τους γονείς να αναγνωρίσουν τα σημάδια της παραμέλησης και να αναλάβουν δράση για να παρέχουν στα παιδιά τους την αγάπη και την υποστήριξη που χρειάζονται για να ευδοκιμήσουν.

Θυμός και ξέσπασμα

Η παραμέληση των παιδιών μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά συμπεριφορών, όπως ο θυμός και η επίθεση, τα οποία μπορούν να επιδεινώσουν περαιτέρω τα συναισθήματα άγχους.

Όταν σε ένα παιδί δεν δίνεται η απαραίτητη προσοχή και συναισθηματική υποστήριξη, μπορεί να δυσκολεύεται να ελέγξει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του σε καθημερινές καταστάσεις. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή εκρήξεων θυμού, τόσο λεκτικά όσο και σωματικά.

Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να θεωρηθούν ως η προσπάθεια ενός παιδιού να λάβει ανταπόκριση ή αναγνώριση από τους γονείς του, παρά τις προσπάθειές του να είναι άστοχες και αναποτελεσματικές.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι συμπεριφορές μπορεί να γίνουν ακραίες, σε σημείο να γίνουν επικίνδυνες. Χωρίς να μάθουν πώς να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους, τα παιδιά μπορεί να δυσκολεύονται να αναπτύξουν υγιείς σχέσεις με άλλους στη μετέπειτα ζωή τους.

Είναι λοιπόν σημαντικό να παρέχουμε στα παιδιά την απαραίτητη υποστήριξη για να τα βοηθήσουμε να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους με θετικό και εποικοδομητικό τρόπο.

Καθορισμός ορίων στην οικογένεια

Η καθιέρωση σαφών ορίων στο οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την παροχή της απαραίτητης καθοδήγησης και υποστήριξης για να τα βοηθήσουν να διαχειριστούν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους με υγιή και παραγωγικό τρόπο.

Τα όρια παρέχουν ένα δίχτυ ασφαλείας για τα παιδιά, επιτρέποντάς τους να εξερευνήσουν τα ενδιαφέροντά τους και να ανακαλύψουν τις εσωτερικές τους ανάγκες, χωρίς να φοβούνται ότι θα κριθούν ή θα τιμωρηθούν για λάθη. Επιτρέπει επίσης στους γονείς να παρέχουν σαφείς και συνεπείς προσδοκίες στα παιδιά τους, βοηθώντας τα να μάθουν την αυτοπειθαρχία και να αναπτύξουν ένα αίσθημα ευθύνης.

Για τους γονείς, ο καθορισμός σαφών ορίων χρησιμεύει επίσης ως υπενθύμιση της αξίας του σεβασμού. Ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ παιδιών και γονέων είναι βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη μιας υγιούς σχέσης.

Τα όρια δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται ως μορφή τιμωρίας ή ως τρόπος ελέγχου των παιδιών. Αντίθετα, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για να βοηθήσουν τα παιδιά να κατανοήσουν τις ευθύνες τους και να αναπτύξουν αυτοπειθαρχία.

Θεραπεία για τη συναισθηματική αποσύνδεση

Η θεραπεία για συναισθηματική αποσύνδεση μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να βοηθήσει τα άτομα να μάθουν πώς να αναγνωρίζουν και να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους και να αναπτύσσουν θετικές σχέσεις με τους άλλους. Μέσω της θεραπείας, τα άτομα μπορούν να αποκτήσουν εικόνα για τις δικές τους συναισθηματικές και γνωστικές αντιδράσεις, καθώς και να αναπτύξουν νέες στρατηγικές για τη διαχείριση της συναισθηματικής τους ζωής. Επιπλέον, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να κατανοήσουν καλύτερα τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των γύρω τους, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αίσθηση ενσυναίσθησης και ικανότητα ανάπτυξης πιο υγιών σχέσεων.

Στη θεραπεία, τα άτομα μπορούν να αντιμετωπίσουν ζητήματα όπως η συναισθηματική ρύθμιση, η επικοινωνία και η επίλυση προβλημάτων. Μπορούν επίσης να μάθουν πώς να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν συναισθήματα ενοχής, ντροπής και άγχους. Επιπλέον, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να αναπτύξουν τις δεξιότητες για να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν υγιή όρια με τους άλλους, καθώς και να χειριστούν δύσκολες διαπροσωπικές καταστάσεις με εποικοδομητικό τρόπο.

Ευθύνη Γονέων

Οι γονείς έχουν την ευθύνη να παρέχουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που μπορεί να ενισχύσει τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών τους. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή ενός ασφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος, τη συνεπή ενασχόληση με τα παιδιά τους και τον καθορισμό σαφών ορίων και προσδοκιών. Χωρίς αυτό το είδος γονικής συμμετοχής, τα παιδιά μπορεί να αποσυνδεθούν από τους γονείς τους και να δυσκολευτούν να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους, οδηγώντας σε συναισθήματα μοναξιάς και ανασφάλειας.

Όταν οι γονείς είναι αδιάφοροι ή δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των παιδιών τους, τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται παραμελημένα και απομονωμένα, οδηγώντας στην ανάπτυξη ναρκισσιστικών και ακόμη και καταστροφικών συμπεριφορών. Σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά μπορεί να γίνουν επιθετικά, ενώ σε άλλες να αναλάβουν παθητικό ρόλο, αποφεύγοντας κάθε είδους αλληλεπίδραση. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η έλλειψη γονικής συμμετοχής μπορεί να έχει μόνιμο αντίκτυπο στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού.

Αυτογνωσία και Αυτοεκτίμηση

Η αυτογνωσία και η αυτοεκτίμηση είναι δύο θεμελιώδεις ψυχολογικοί παράγοντες που μπορούν να επηρεαστούν σημαντικά από την ποιότητα της καθοδήγησης των γονέων στην ανατροφή του παιδιού. Χωρίς την κατάλληλη γονική καθοδήγηση, ένα παιδί μπορεί να μην αναπτύξει την αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση που χρειάζεται για να ρυθμίσει τα συναισθήματά του, να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής και να δημιουργήσει ουσιαστικές σχέσεις.

Η έλλειψη υποστήριξης και καθοδήγησης των γονέων μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα αναξιότητας, ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Όταν οι γονείς είναι αδιάφοροι για τα παιδιά τους, τα παιδιά μπορεί να εσωτερικεύσουν αυτά τα συναισθήματα και να γίνουν πιο αυτοκριτικά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους, τις ικανότητές τους και τις αποφάσεις τους.

Μπορεί περαιτέρω να οδηγήσει σε αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές, συμπεριλαμβανομένης της υπερβολικής αυτο-αμφιβολίας, της απομόνωσης και των συναισθημάτων αναξιότητας. Χωρίς την αίσθηση της αυτοεκτίμησης, τα παιδιά μπορεί να αρχίσουν να βασίζονται στις απόψεις και την επικύρωση άλλων ανθρώπων για να αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μη υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης, όπως η ναρκισσιστική συμπεριφορά, καθώς το παιδί αναζητά την προσοχή και την ικανοποίηση από τους άλλους.

Αυτή η ανάγκη για εξωτερική επικύρωση μπορεί περαιτέρω να οδηγήσει σε συναισθήματα άγχους, κατάθλιψης και άλλα θέματα ψυχικής υγείας.

Συναισθηματική κακοποίηση και τραύμα

Η συναισθηματική κακοποίηση και το τραύμα μπορεί να έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, οδηγώντας σε αισθήματα ανασφάλειας, έλλειψης αυτοεκτίμησης και δυσκολίας στη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων. Τα παιδιά που βιώνουν συναισθηματική κακοποίηση ή τραύμα κινδυνεύουν να αναπτύξουν προβλήματα ψυχικής υγείας όπως κατάθλιψη, άγχος και διαταραχή μετατραυματικού στρες. Αυτά μπορεί να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, κοινωνική απόσυρση και ακραίες ευαισθησίες. Η συναισθηματική κακοποίηση και το τραύμα μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε δυσκολία εμπιστοσύνης σε άλλους ανθρώπους, προβλήματα σχέσεων και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων κατάχρησης ουσιών, καθώς το άτομο μπορεί να προσπαθήσει να αυτο-θεραπευτεί.

Οι συνέπειες της συναισθηματικής κακοποίησης και του τραύματος μπορεί να επιδεινωθούν εάν οι γονείς δεν υποστηρίζουν ή είναι αδιάφοροι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το παιδί μπορεί να αισθάνεται ότι οι ανάγκες και τα συναισθήματά του δεν εκτιμώνται, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα αναξιότητας και έλλειψης αυτοεκτίμησης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη αυτοπεποίθησης και δυσκολία στη δημιουργία υγιών σχέσεων με τους άλλους. Επιπλέον, το άτομο μπορεί επίσης να δυσκολεύεται να δημιουργήσει και να διατηρήσει όρια, οδηγώντας σε περαιτέρω δυσκολίες στις σχέσεις του.

Ψυχολογικός αντίκτυπος

Ο ψυχολογικός αντίκτυπος της συναισθηματικής κακοποίησης και του τραύματος στα παιδιά μπορεί να είναι εκτεταμένος και να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες. Όταν ένα παιδί βιώνει έλλειψη ενσυναίσθησης και συναισθηματικής υποστήριξης από τους γονείς του, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης. Αυτά τα θέματα μπορεί να εκδηλωθούν σε ένα ευρύ φάσμα συναισθηματικών και συμπεριφορικών προβλημάτων όπως άγχος, κατάθλιψη, θυμός, αυτοτραυματισμός, παραβατικότητα και κατάχρηση ουσιών. Επιπλέον, αυτά τα θέματα μπορούν επίσης να προκαλέσουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις, δυσκολεύοντας το παιδί να μάθει και να δημιουργήσει σχέσεις.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η έλλειψη ενσυναίσθησης από τους γονείς μπορεί να έχει σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην ψυχολογική ευημερία του παιδιού τους. Τα παιδιά που στερούνται την ενσυναίσθηση είναι πιο πιθανό να βιώσουν μεγαλύτερα επίπεδα άγχους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία στη ρύθμιση των συναισθημάτων, με αποτέλεσμα παρορμητική και επιθετική συμπεριφορά. Ένα παιδί μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει δυσκολίες στη δημιουργία υγιών σχέσεων με άλλους καθώς μεγαλώνει.

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της συναισθηματικής κακοποίησης μπορεί να είναι επιζήμιες για τη σωματική, κοινωνική και ψυχική υγεία του παιδιού. Χωρίς την κατάλληλη παρέμβαση και υποστήριξη, τα αποτελέσματα της παραμέλησης των παιδιών μπορεί να διαρκέσουν μέχρι την ενηλικίωση.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι γονείς να παρέχουν ένα περιβάλλον με ενσυναίσθηση, προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους.

Συχνές Ερωτήσεις

Πώς μπορώ να αναγνωρίσω εάν έχω παραμεληθεί συναισθηματικά;

Η συναισθηματική παραμέληση μπορεί να έχει μακροπρόθεσμο αντίκτυπο στα άτομα, οδηγώντας σε αισθήματα ανασφάλειας, χαμηλής αυτοεκτίμησης και δυσκολίας εμπιστοσύνης στους άλλους.

Τα σημάδια συναισθηματικής παραμέλησης μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα συναισθηματικής απόστασης από την οικογένεια και τους φίλους, δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων και συναισθήματα λύπης, μοναξιάς ή κενού. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε τα σημάδια της συναισθηματικής παραμέλησης για να αντιμετωπίσετε το θέμα και να αναζητήσετε βοήθεια.

Υπάρχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από την έλλειψη ενσυναίσθησης ως παιδί;

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της έλλειψης ενσυναίσθησης ως παιδί μπορεί να είναι εκτεταμένες και πολυάριθμες. Έτσι, ένα παιδί δεν είναι σε θέση να αναπτύξει τα αληθινά του ενδιαφέροντα ή να αναγνωρίσει τις εσωτερικές του ανάγκες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των παραπόνων προς τους γονείς και στην έκφραση του θυμού με διάφορες μορφές, όπως εξωτερικά προς τους άλλους, στροφή προς τα μέσα ή εκδήλωση σωματικών ή συμπεριφορικών συμπτωμάτων. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αδυναμία σεβασμού των λογικών ορίων.

Πώς μπορώ να αναπτύξω υγιή όρια στην οικογένειά μου;

Η ανάπτυξη υγιών ορίων στις οικογένειες είναι ένα σημαντικό μέρος της καλλιέργειας ισχυρών σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας. Τα όρια βοηθούν τα μέλη της οικογένειας να κατανοήσουν ξεκάθαρα τις προσδοκίες, τη συμπεριφορά και την επικοινωνία που αναμένεται από αυτά.

Προκειμένου να αναπτυχθούν υγιή όρια, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης, όπου κάθε μέλος της οικογένειας επιτρέπεται να εκφράσει τη γνώμη και τα συναισθήματά του χωρίς φόβο κρίσης ή κριτικής. Επιπλέον, είναι σημαντικό να θεσπιστεί ένα σύνολο κανόνων που επιβάλλονται με συνέπεια, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι όλοι βρίσκονται στην ίδια σελίδα και έχουν τις ίδιες προσδοκίες.

Η θέσπιση υγιών ορίων στην οικογένεια βοηθά στη δημιουργία ενός ασφαλούς και ευνοϊκού περιβάλλοντος για όλα τα μέλη της οικογένειας.

Πώς μπορώ να βελτιώσω την αυτοεκτίμησή μου εάν έχω δεχτεί συναισθηματική κακοποίηση;

Η ενσυναίσθηση και ο ναρκισσισμός έχουν μια περίπλοκη σχέση, όπως περιγράφεται από τον ψυχαναλυτή Heinz Kohut. Σε περιπτώσεις όπου οι γονείς είναι συναισθηματικά καταχρηστικοί ή αδιάφοροι για τα παιδιά τους, τα παιδιά μπορεί να υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Προκειμένου να βελτιωθεί η αυτοεκτίμηση, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τη βασική αιτία της κακοποίησης ή της παραμέλησης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την κατανόηση της συμπεριφοράς του γονέα και την ανάπτυξη καλύτερης επικοινωνίας μεταξύ του παιδιού και του γονέα.

Επιπλέον, η εξωτερική υποστήριξη από έναν θεραπευτή ή σύμβουλο μπορεί να βοηθήσει το παιδί να χτίσει την αυτοεκτίμησή του και να αναπτύξει τα εργαλεία για να αντιμετωπίσει τη συναισθηματική κακοποίηση.

Συμπέρασμα

Οι συνέπειες της γονικής αδιαφορίας είναι εκτεταμένες και μπορούν να έχουν διαρκή επίδραση στα παιδιά, τόσο συναισθηματικά όσο και ψυχολογικά. Η παραμέληση από τους γονείς μπορεί να οδηγήσει σε θυμό, εκρήξεις και έλλειψη αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης. Η καθιέρωση σαφών και λογικών ορίων στην οικογένεια μπορεί να βοηθήσει στον μετριασμό των επιπτώσεων μιας τέτοιας αμέλειας.

Επιπλέον, η ψυχαναλυτική θεωρία υποστηρίζει ότι η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνιες ψυχολογικές βλάβες. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους γονείς να προσέχουν τις ανάγκες των παιδιών τους και να τους δείχνουν τη συμπόνια και την ενσυναίσθηση που τους αξίζει.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Καρνεάδου 37 Κολωνάκι (δίπλαστον Ευαγγελισμό)
Τηλ: 211 71 51 801
www.mixalispaterakis.gr
www.psychotherapy.net.gr