Οι Βασικές Σχεσεις Στη Ζωή

Βασικές σχεσεις

Η πρωτη και βασικη σχεση στην ζωη του ανθρώπου μετα την μητερα του ειναι  το περιβάλλον στο οποιο μεγαλώνει. Ειναι εκεινο που ονομάζεται οικογένεια. Η οικογένεια αποτελει τον πυρήνα της μάθησης των πραγμάτων της ζωης είτε αναφερόμαστε στις σχεσεις, είτε στην αντίληψη για τον κόσμο, είτε στις ερμηνείες για τον κοσμο, είτε στην διαχειριση των προβλημάτων τα οποία προκύπτουν σε αυτο τον κοσμο, είτε στην εκπαιδευση και στην φιλοσοφία η οποία διέπει την ζωη μας και το πως ζουμε, τι περιμένουμε και τι νομίζουμε οτι ειναι σωστό και λάθος. Θελουμε δεν θελουμε έχουμε επιρροές σημαντικές απο το πρωτο αυτο μικρο κοινωνικο σύνολο.

Κι επειδή στα πρώτα χρονια ζωης ειμαστε απολυτα και αποκλειστικά εξαρτημενοι απο αυτο το κοινωνικο σύνολο,  αυτη η εξάρτηση ειναι καθοριστική ακομα και αν αργότερα καταφέρουμε να καταρριψουμε τους μύθους που είχαμε χτίσει μεσα μας για την μικρό κοινωνία στην οποία μεγαλώσαμε. Εκει δημιουργούμε τις πρώτες βασικές αντιλήψεις για τις σχεσεις για τα δυο φύλα, για το πως συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας, για το ποιοι ειναι οι βασικοι κανόνες, για το αν υπαρχουν και ποια ειναι τα όρια, για την αίσθηση του εαυτού μας ως μέλος μεσα σε ενα σύνολο ανθρώπων. Δεκάδες προβληματισμοί ξεπηδούν κατα την διαρκεια της πολύχρονης επαφής με το πρώτο αυτο σύνολο. Προβληματισμοί που δημιουργουνται απο τις αλληλεπιδρασεις των μελών μεταξύ τους, απο τις προσωπικές επιθυμίες τους και απο την πορεία του συνόλου. Και οι προβληματισμοί αυτοί δεν αποτελούνται μονο απο σκέψεις αλλα και απο συναισθήματα. Ανάλογα με την ευελιξία των μελών και του συνόλου αυτού καθε αυτού να δεχτεί τους προβληματισμούς η να τους κρύψει η να τους απορρίψει η να τους καταστείλει, δημιουργειται και η αίσθηση του πως πρέπει να διαμορφώνονται οι σχεσεις μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιων.

Τα προβλήματα ανάμεσα σε ζευγάρια καί ανάμεσα σε γονείς καί παιδιά, είναι συνήθως αυτά που προκαλούν την μεγαλύτερη δυσφορία. Πρόκειται για βασικές σχέσεις μέσα από τις οποίες το κάθε μέλος προσπαθεί να ικανοποιήσει ανάγκες εξάρτησης, φροντίδας καί ψυχικής επιβίωσης.

Επαγγελματικες και κοινωνικές σχεσεις

Κατόπιν το άτομο βγαίνει έξω στην κοινωνία για να δει και τους αλλους πως ζουν. Και να συγκρίνει. Να βρει ομοιότητες και διαφορες. Το σχολείο ειναι η πρωτη έξοδος. Εκει δημιουργούνται σχεσεις με μέλη εκτος απο την βασική ομάδα. Νέες εμπειρίες διαμορφώνονται και επηρεαζεται η αρχική εικόνα της βασικής ομάδας. Αργότερα γίνονται και περισσότερες κοινωνικές σχεσεις σε ομάδες αθλητικές καλλιτεχνικες κτλ αλλα και επαγγελματικές στα κατοπινοτερα χρονια.

Οι προβληματισμοί πάντα συνεχιζουν ακάθεκτοι να δημιουργούνται και να διαμορφώνουν το αντιληπτικό πεδίο με τα συνειδητά και τα ασυνείδητα στοιχεια του. Επιθυμίες, προσδοκίες, απαγορεύσεις, ταλέντα, σκέψεις, ολα δημιουργουν ενα χώρο ψυχικό. Σε αυτο τον ψυχικό χώρο οι επαγγελματικές και κοινωνικές σχεσεις ειναι το δεύτερο μετα την οικογένεια  στοιχείο το οποιο επιδρά στην αντίληψη των σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους.

Οι σχεσεις και η έννοια της συνεργασίας

Οι ανθρωποι για να μπορούν να ζήσουν μαζι στο ίδιο περιβάλλον, να συννενοηθούν και να μην εξαπολυσουν άναρχα τις επιθετικές τους ενορμήσεις, θα πρέπει να εχουν αρχισει να εκπαιδεύονται στο πως να ζουν μαζι. Η οικογένεια ειναι ενα πρώτο παραδειγμα για το πως ζουν μαζι οι ανθρωποι, ομως συχνα μπορεί να αποτελει και ενα παραδειγμα για το πως πραγματικά δεν μπορούν να ζουν οι ανθρωποι μεταξυ τους. Η οικογένεια δεν ειναι απαραιτήτως ενα καλο πραγμα. Σε πολλές περιπτωσεις μάλιστα δείχνουν οι επιστημονικές μελέτες συμπεριφοράς των οικογενειών, οτι οι οικογένειες αποτελούν κάκιστα παραδείγματα προσαρμογής στο κοινωνικο περιβάλλον.

Αν ο ανθρωπος ειναι ομως τυχερός να ζει σε ενα περιβάλλον όπου του παρέχεται βοήθεια απο εξωτερικές πηγες οπως ειναι το σχολείο, τοτε μαθαίνει το πως να συνεργάζεται για να συνυπάρξει. Αυτη ειναι η λέξη και η έννοια κλειδί για την συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων στην κοινωνία. Οι ανθρωποι εχουν διαφορετικές καταβολές ο ενας με τον άλλον και δεν συμφωνούν. Εχουν διαφορετικές αντιλήψεις. Ομως αυτο δεν εμποδίζει να γίνει κατανοητό οτι μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Για να γίνει ομως αυτο θα πρέπει να το μάθει κανεις. Στην Ελλαδα έχουμε την χειρότερη οικογένεια σε ευρωπαϊκή κλίμακα και δεν έχουμε και θεσμούς εξωτερικούς. Μονο μεσα απο την ψυχοθεραπεια και μεσα απο μερικες καλές πρωτοβουλιες αποσπασματικά μπορεί κανεις να ξεκινησει να μαθαίνει τι θα πει δινω και παίρνω, τι θα πει ειμαι ευέλικτος, τι θα πει ανοχή και μεχρι ποιο σημείο, τι θα πει όριο. Αυτα τα πράγματα συνθέτουν το νόημα της έννοιας «συνεργασία».

Προβλήματα σχέσεων

Ο ψυχοθεραπευτής λοιπον στα προβλήματα σχέσεων, είτε πρόκειται για προβλήματα που σχετίζονται και απορρέουν απο την πρωτη βασική ομάδα είτε πρόκειται για προβλήματα που δημιουργούνται στις αργοτερες ομάδες η στις προσωπικες σχεσεις, θα προσπαθήσει να σταθεί σαν μια σταθερή φιγούρα η οποία συνοδοιπορεί με το άτομο το οποίο βιώνει το πρόβλημα. Σε αυτη την σταθερή φιγούρα ο θεραπευομενος θα μπορέσει να προβάλλει όλες τις σχεσεις και τα προβλήματα τα οποία εχει. Η ανοχή και η στήριξη του θεραπευτή σε ψυχολογικό επίπεδο συμβολίζει την μητρική φροντίδα μέσα από την οποία το άτομο αρχίζει να αντιλαμβάνεται με ποιούς τρόπους συμπεριφέρεται στις σχέσεις του. Φέρεται παθητικά; Όταν θυμώνει το δείχνει ή όχι; Με ποιούς τρόπους το δείχνει; Τί απόζητα από τις σχέσεις του; Για παράδειγμα, ψάχνει το μοίρασμα ή την έκφραση θυμού; Ένα σωρό ερωτήματα μπορεί να προκύπτουν κατά την διάρκεια της θεραπείας. Έτσι, ο ψυχοθεραπευτής βοηθάει το άτομο να ανακαλύψει τα πραγματικά κίνητρά του για τις σχέσεις του και να κατανοήσει ψυχικά το νοημα της σχέσης του με την οικογένεια του και με τις επόμενες σχεσεις του.