Παραφιλίες

Μερικες απο τις παραφιλίες ειναι ο σεξουαλικος σαδισμος, η ηδονοβλεψία, ο παρενδυσιακός φετιχισμός, η επιδειξιομανία, ο φετιχισμός, η εφαψιομανία, η παιδοφιλία, ο σεξουαλικός μαζοχισμός, η κοπρο/ουρο λαγνεία, η νυμφομανία, η δυσφορία του σεξουαλικού προσανατολισμου. Εδω θα περιγράψουμε τις τρεις πρώτες.

Η διάγνωση του σεξουαλικού σαδισμού μπαίνει όταν για μια περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών υπάρχουν επαναλαμβανόμενες, έντονες, σεξουαλικά διεγερτικές φαντασιώσεις, σεξουαλικές παρορμήσεις ή συμπεριφορές που αφορούν πράξεις (πραγματικές, όχι προσομοίωση πράξεων) κατά τις οποίες ο ψυχολογικός η σωματικός βασανισμός (συμπεριλαμβανομένης της ταπείνωσης) του θύματος είναι σεξουαλικά διεγερτικές για το άτομο.

Η ηδονοβλεψία είναι η επαναλαμβανόμενη ενασχόληση με φαντασιώσεις η πράξεις που αφορούν στην παρατήρηση γυμνών ανθρώπων που ασχολούνται με την περιποίηση του σώματος τους η που βρίσκονται σε σεξουαλική δραστηριότητα. Συνήθως υπάρχει αυνανισμός μέχρις οργασμού, στη διάρκεια ή μετά το γεγονός. Η πρώτη ηδονοβλεπτική πράξη συνήθως συμβαίνει στην παιδική ηλικία και είναι συνηθέστερη στα αγόρια. Όταν οι ηδονοβλεψίες γίνονται αντιληπτοί, αυτό συμβαίνει επειδή ασυνείδητα θέλουν να πιαστούν.

Ο παρενδυσιακός φετιχισμός χαρακτηρίζεται απο φαντασιώσεις ή πραγματική ένδυση ετερόφυλων ανδρών με γυναικεία ρουχα με σκοπό τη διέγερση και σαν βοήθημα για τον αυνανισμό ή την συνουσία. Ο παρενδυσιακός φετιχισμός αρχίζει κατα κανόνα στην παιδική ηλικία η στην πρώιμη εφηβεία. Όσο περνούν τα χρόνια μερικοί άνδρες με παρενδυσιακό φετιχισμο θέλουν να ντύνονται και να ζουν συνεχώς σαν γυναίκες. Αυτά τα άτομα χαρακτηρίζονται ως άτομα με παρενδυσιακό φετιχισμό και δυσφορία για το γένος.

• Βρεφικη ηλικία και αυνανισμός

Διαχρονικές μελέτες δείχνουν οτι ο σεξουαλικός αυτοερεθισμός είναι πολύ συχνός στη βρεφική και παιδική ηλικία. Ακριβώς όπως τα βρέφη μαθαίνουν να εξερευνούν τις λειτουργίες των δακτύλων τους και του στόματός τους, κάνουν το ίδιο και με τα γεννητικά τους όργανα. Στην ηλικία των 15-19 μηνών περίπου, και τα δυο φύλα αρχίζουν το γεννητικό αυτοερεθισμό. Ηδονικές αισθήσεις δημιουργούνται από κάθε απαλό άγγιγμα της γεννητικής περιοχής. Αυτές οι αισθήσεις συνοδευόμενες από τη συνήθη επιθυμία για εξερεύνηση του σώματος, παράγουν ενα φυσιολογικό ενδιαφερον για αυνανιστική ηδονή στη διάρκεια αυτής της περιόδου.

• Παιδική ηλικία και αυνανισμός

Τα παιδιά επίσης αναπτύσσουν ένα αυξημένο ενδιαφέρον για τα γεννητικά όργανα των άλλων – γονέων, παιδιών ακόμη και ζώων. Καθώς τα μικρά παιδιά αποκτούν συντρόφους στο παιχνίδι, αυτή η περιέργεια για τα γεννητικά όργανα, τα δικά τους και των άλλων, τα παρακινεί σε επεισόδια επίδειξης η εξερεύνησης των γεννητικών οργάνων. Τέτοιες εμπειρίες αν δεν ανασταλούν από ένοχο φοβο, συμβάλλουν σε φυσιολογική συνεχιζόμενη ηδονή απο σεξουαλικό ερεθισμό.

• Αυνανισμός στην εφηβεία

Με την έλευση της ήβης, την αύξηση των ορμονών του φύλου και την ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου, η σεξουαλική περιέργεια εντείνεται και ο αυνανισμός αυξάνει. Οι έφηβοι είναι σωματικά ικανοί για συνουσία και οργασμό αλλα συνήθως περιορίζονται απο κοινωνικούς φραγμούς, βρίσκονται κάτω από διττές και συχνά συγκρουόμενες πιέσεις της εδραίωσης της ταυτότητας του φύλου τους και του ελέγχου των σεξουαλικών τους παρορμήσεων. Το αποτέλεσμα είναι η επισώρευση μεγάλης ποσότητας φυσιολογικής σεξουαλικής έντασης που απαιτεί αποδέσμευση. Έτσι ο αυνανισμός αποτελεί μια φυσιολογική διέξοδο για τη μείωση των σεξουαλικών εντάσεων. Μια σημαντική ψυχολογική διαφορά μεταξύ εφήβου και μικρότερου παιδιού είναι η παρουσία στον έφηβο φαντασιώσεων συνουσίας στη διάρκεια του αυνανισμού. Αυτές οι φαντασιώσεις αποτελούν σημαντικό βοήθημα στην ανάπτυξη της ταυτότητας του φύλου αφού μέσα στη σχετική ασφάλεια της φαντασίας, ο έφηβος μαθαίνει να υποδύεται τον ενήλικο σεξουαλικό ρολο. Αυτή η αυτοερωτική δραστηριότητα διατηρείται συνήθως μέχρι τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής οπότε φυσιολογικά αντικαθίσταται από την συνουσία.

• Αυνανισμός στην σχέση του ζευγαριού

Είναι λάθος να υποτίθεται οτι τα ζευγάρια σε μια σεξουαλική σχέση εγκαταλείπουν τελείως τον αυνανισμό. Όταν η συνουσία δεν είναι ικανοποιητική η δεν προσφέρεται λόγω ασθένειας ή απουσίας συντρόφου, ο αυτοερεθισμός συχνα εξυπηρετεί έναν προσαρμοστικό στόχο, συνδυάζοντας την αισθησιακή ηδονή και τη χαλάρωση της έντασης. Επίσης ο αυνανισμός στο ζευγάρι μπορεί να αποτελεί μέρος της συνήθους σεξουαλικής επικοινωνίας.

Η σεξουαλικότητα είναι παρούσα από την μήτρα ακόμα. Σεξουαλικότητα είναι η δυνατότητα να δεχτείς ευχαρίστηση και να την βιώσεις. Στην μήτρα υπάρχει ένα διαρκές πλαίσιο μίας συνεχιζόμενης αίσθησης πλήρωσης όλων των αναγκών. Εκεί η ευχαρίστηση είναι τα πάντα. Μετά τη γέννηση αλλάζουν τα πράγματα. Μπαίνει η προσπάθεια για να πάρεις ευχαρίστηση και έρχεται η αίσθηση της ματαίωσης. Εκεί που όλα ήταν συντονισμένα και άνετα, τώρα δεν είναι. Χρειάζεται το κλάμα για να ζητήσεις την ανακούφιση. Το κλάμα είναι η πρώτη αποδοχή της ανάγκης ότι χρειάζεσαι τον άλλο για να είσαι άνετα. Οπότε από την πλήρη ενότητα με τη μήτρα και την παντοτινή αίσθηση της ευχαρίστησης περνάμε στην δοκιμασία μιας ενότητας η οποία έχει ρωγμές. Εκεί είναι η μητέρα που δίνει την πλήρη ψευδαίσθηση μιας ανανεωμένης ενότητας. Πολύ αργότερα εστιάζεται στα γεννητικά όργανα η σεξουαλικότητα και παίρνει διάφορες μορφές και διάφορους δρόμους. Εκείνη την πρώτη εποχή είναι αδιαφοροποίητη. Είναι γενική αίσθηση ευχαρίστησης ή γενική αίσθηση δυσαρέσκειας. Ένα μωρό που η μητέρα του φοβάται ότι θα την δαγκώσει πολύ δυνατά και έτσι προσαρμόζει το σώμα της άβολα στην θέση του θηλασμού, δεν νιώθει και η ίδια καλά με τον εαυτό της. Αυτές οι αισθήσεις έχουν μεγάλη σημασία εκείνη την εποχή γιατί δίνουν την αίσθηση της άνετης προσκόλλησης ή της προσπάθειας για προσκόλληση ή της μη προσκόλλησης. Όταν προσπαθείς να προσκολληθείς, και δεν προσκολλάσαι όπως σου έρχεται, τότε θα δαγκώσεις και πιο δυνατά. Η αίσθηση «δεν σε έχω» είναι έντονη. «Δεν σε έχω» στην βρεφική ηλικία σημαίνει «δεν είμαι», αφού τα δύο μέρη (μαμά και μωρό) είναι ένα. Αυτή η αίσθηση μένει και προσπαθείς να βάλεις μέσα σου την ασφάλεια.

Έτσι κι αλλιώς είναι σα να βάζεις τη μητέρα σου μέσα σου. Αυτό είναι φυσιολογικό αρχικά αλλά γίνεται πιο έντονο αν δεν μπορείς να το κάνεις άνετα. Η προσπάθεια να «βάλω μέσα» μετατρέπεται αργότερα σε αγκίστρωση στη μητέρα που φοβάσαι ότι θα τη χάσεις. Κανονικά «βάζεις μέσα» και με τον καιρό βλέπεις ότι η μαμά είναι διαφορετική από εσένα. Φοβάσαι να φύγεις, δεν είσαι ανεξάρτητος και δεν πλησιάζεις άλλους ανθρώπους εύκολα. Αν προσπαθείς πολύ για να έχεις τη μαμά (δηλαδή να είσαι, να υπάρχεις), γίνεσαι και πιο έντονος στο δάγκωμα. Αυτό είναι σαδιστικό από ένα σημείο και μετά. Δεν εξυπηρετεί την ευχαρίστηση. Είναι η προσπάθεια να σε κάνω να μείνεις. Αυτή η σαδιστική προσπάθεια αν παραμείνει θα επενδυθεί, αργότερα στην ανάπτυξη, στις αισθήσεις των επομένων σταδίων. Η διαμόρφωση της σεξουαλικότητας είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και διαμορφώνεται όπως βλέπουμε από εκείνες τις πρώτες αρχαϊκές αισθήσεις της πρώτης ηλικίας. Κατόπιν εμφανίζονται νέα στάδια που σχετίζονται με το πως μεγαλώνουμε σωματικά, πως συμπεριφέρεται το περιβάλλον στην ανάπτυξη και στις ανάγκες μας. Ύστερα έρχεται η μετάθεση της σεξουαλικότητας στα γεννητικά όργανα και μετά έρχονται τα σεξουαλικά αισθήματα προς τους γονείς, ο ανταγωνισμός με το ίδιο φύλο, η ζήλεια, ο φθόνος, το μίσος. Στην αρχή είμαστε όλοι ταυτισμένοι με τη μητέρα μας. Μετά το κορίτσι παραμένει ταυτισμένο με τη μητέρα του ενώ το αγόρι μετακινείται όσον αφορά την ταύτιση προς τον πατέρα του. Το κορίτσι μετακινείται όσον αφορά την αγάπη, προς τον πατέρα. Το αγόρι δεν μετακινείται όσον αφορά στην αγάπη. Θέλει να το αγαπά η μητέρα του και εκεί μένει. Όλες αυτές οι συνισταμένες λειτουργούν με πολύ μεγάλη επιρροή στον ψυχοσυναισθηματικό κόσμο των αγοριών και των κοριτσιών και διαμορφώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ταυτότητας του ψυχισμού. Η ζωή μας και ο εαυτός μας είναι φτιαγμένα από τα υλικά της επένδυσης των ορμών μας στο σώμα μας. Οι ορμές είναι η δυσαρέσκεια και η ευχαρίστηση τα οποία στην αρχή είναι απολύτως διαχωρισμένα και στη συνέχεια ενώνονται και γίνονται πλευρές του ίδιου αντικειμένου. Στον κάθε άνθρωπο έχουν διαφορετική επίδραση, διαφορετική συναίσθηση, διαφορετικό αποτέλεσμα. Είναι δηλαδή διαφορετικές πραγματικότητες.

Συνήθως σε μία διαδικασία ψυχοθεραπείας βγαίνουν στην επιφάνεια αυτές οι «πραγματικότητες» τα σεξουαλικά αισθήματα της παιδικής ηλικίας με καλυμμένο τρόπο και απευθύνονται στο θεραπευτή ο οποίος μιλάει χωρίς ενοχές και ντροπή γι’ αυτά προκειμένου να μειωθούν οι άμυνες και να εκδηλωθεί η πραγματική συναισθηματική εικόνα του θεραπευόμενου. Αυτό θέλουμε στη θεραπεία. Να βιωθεί το πραγματικό παιδικό αίσθημα για να μπορέσουμε να κάνουμε επανορθώσεις όπου χρειάζεται.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε επίσης: Ομοφυλοφιλία

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr