Ένα μεγάλο μέρος της ποιότητας και της συνεκτικότητας της προσωπικότητας του παιδιού και φυσικά αργότερα του ενηλίκου, εξαρτάται από έναν συναισθηματικό δεσμό με την μητέρα. Αυτός ο δεσμός, ή για χρησιμοποιήσουμε τον ψυχαναλυτικό όρο, αυτή η «επένδυση» στη μητέρα, αναπτύσσεται βαθμιαία μέσα απο την ικανοποίηση που αντλεί από εκείνη.
Έχουμε μελετήσει διεξοδικά την φύση αυτού του αναπτυσσόμενου δεσμού ο οποίος είναι τόσο ουσιώδης. Τέσσερα είδη αισθητηριακών εμπειριών, δηλαδή απτικές, κιναισθητικές (η αίσθηση της θέσης του σώματος), οσφρητικές και ο ήχος, συμβάλλουν πρωταρχικά στη διαμόρφωση του. Από όλους σχεδόν τους παρατηρητές της βρεφικής συμπεριφοράς έχει γίνει μνεία στην ανάπτυξη αυτών των αισθητηριακών ικανοτήτων οι οποίες έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα για την προσωπική σχέση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί.
Η προσωπική αυτή σχέση έχει μεγάλη σπουδαιότητα και στην σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Οι πλέον τετριμμένες ανωμαλίες στην προσωπική φροντίδα και το κράτημα οποιουδήποτε μωρού, όπως ελάχιστη επαφή με τη μητέρα, πολύ λίγο κράτημα, ή αλλαγή στις παραμάνες ή στις γενικές καθημερινές συνήθειες, έχουν συχνότατα ως αποτέλεσμα διαταραχές όπως η ωχρότητα, η άρρυθμη αναπνοή, καθώς και διαταραχές στη διατροφή. Στα βρέφη τα οποία ειναι ιδιοσυστασιακά ευαίσθητα ή ανεπαρκώς οργανωμένα, αυτες οι διαταραχές εάν ειναι υπερβολικά συχνές, μπορει να μεταβάλλουν μόνιμα την οργανική και ψυχική ανάπτυξη και δεν ειναι σπάνιο να απειλήσουν τη ζωή αυτή καθεαυτή.