Πρόκειται για ψυχαναλυτική αρχή σύμφωνα με την οποία το ψυχικό όργανο τείνει να διατηρήσει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο ή τουλάχιστον οσο το δυνατόν πιο σταθερή, την ποσότητα διέγερσης που εμπεριέχει. Η σταθερότητα επιτυγχάνεται είτε με την εκφόρτιση της ήδη παρούσας ενέργειας, είτε με την αποφυγή των ενδεχομένων αυξήσεων ποσότητας διέγερσης και με την αμυνα κατα των αυξήσεων αυτων.