Η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά στην εφηβεία σχετίζεται με τη χρήση ναρκωτικών, αλκοόλ, καπνού, και με την αδιάκριτη σεξουαλική δραστηριότητα – ιδιαίτερα επικίνδυνη λόγω του συνδρόμου επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS) – και με την ατυχηματοθηρική συμπεριφορά, όπως είναι η οδήγηση με μεγάλη ταχύτητα, οι ελεύθερες πτώσεις και το γλίστριμα από ύψος. Οι περισσότερες στατιστικές για τη θνητότητα στους εφήβους αναφέρουν τα ατυχήματα σαν πρώτη αιτία θανάτου, με τα τροχαία για το 40% του συνόλου των θανάτων.
Οι λόγοι για την επικίνδυνη συμπεριφορά είναι ποικίλοι και σχετίζονται με τα ψυχοδυναμικά μιας έναντιωματικής του φόβου συμπεριφοράς, με το φόβο ανεπάρκειας, με την ανάγκη επιβεβαίωσης μιας αρρενωπής ταυτότητας και με δυναμικά ομάδας, όπως είναι η πίεση από την ομάδα των συνομηλίκων. Μπορεί επίσης να αποτελούν την αντανάκλαση φαντασιώσεων παντοδυναμίας, τις οποίες έχουν ορισμένοι έφηβοι και στις οποίες βλέπουν τον εαυτό τους άτρωτο από κάθε βλάβη ή τραυματισμό. Καθώς όμως προχωράει η εφηβεία, η ριψοκίνδυνη συμπεριφορά μετριάζεται και τη θέση της καταλαμβάνει μια συμπεριφορά που υπαγορεύεται από υπεύθυνες αποφάσεις.