Τα παιδιά και φυσικά αργότερα οι ενήλικοι νιωθουν έντονη ζήλεια για τους αδερφούς και τις αδερφές τους γιατί πιστεύουν πως ειναι αντίπαλοι στην αγάπη των γονέων. Ομως αγαπάνε κιόλας τα αδέρφια τους κι ετσι παρουσιάζονται πάλι έντονες συγκρούσεις ανάμεσα στις επιθετικές ορμές και την αγάπη. Οι συγκρούσεις αυτες προκαλούν συναισθηματα ενοχής και ξανά επιθυμίες να κανουν κάτι καλό. Αυτο το μείγμα συναισθημάτων παίζει σπουδαίο ρόλο όχι μόνο στις σχεσεις μας με τα αδέρφια μας αλλα εφόσον οι σχεσεις μας με τους ανθρώπους γενικά δημιουργούνται με βάση το ιδιο μοντέλο, και στις κοινωνικές μας σχεσεις, στα συναισθήματά μας αγάπης και ενοχής και στη επιθυμία μας να κάνουμε το καλό αργότερα.