Όλα τα συναισθήματα που νιώθουμε πρωταρχικά για διάφορα άτομα, μπορούν να μεταφερθούν και να μεταβιβαστούν σε πραγματα. Αυτό ειναι ένα άλλο μέσο, για να εκτοπίζουμε διάφορα συναισθήματα χωρίς ζημιά. Για να πάρουμε ενα παράδειγμα ας υποθέσουμε οτι μια γυναίκα σκέφτεται ξαφνικά οτι δεν έχει «τίποτα» πια να βάλει, οτι όλα της τα ρούχα έχουν «τελειώσει», ειναι φθαρμένα κακά άσχημα. Πρωτα απ’ όλα ο πιο βαθύς της φόβος μήπως δεν εχει αρκετή ζωη μέσα της (ή αρκετή αγάπη, που ειναι η ψυχολογική έκφραση της φυσικής ζωής) την κάνει, για να αναπληρώσει αυτή την ανεπάρκεια, να νιώθει εξαρτημένη απο τα ρούχα της.
Εχει προβάλει σε εκείνα, είτε ολάκερη την ύπαρξης της, είτε εκείνο το τμήμα της, στο ασυνείδητο της, που το χαρακτηρίζει σαν «τίποτα» ή «τελειωμένο». Στη συνέχεια τους επιτίθεται σα να ειναι εχθροί, που θέλουν το κακό της. Ίσως στη συνέχεια η γυναίκα αυτή θα καταφέρει να πείσει το σύζυγο της να της αγοράσει καινούργια ρούχα και θα βρει ετσι μια διαφυγή απο την απληστία της και την επιθετικότητά της. Ταυτόχρονα όμως προφυλάσσει τον άντρα της αλλα και τον εαυτό της απο πιο άμεσες και πιο επικίνδυνες εκδηλώσεις αυτων των συναισθημάτων, απο την τάση να τον κλέψει, να τον κατηγορησει, να τον στενοχωρήσει με παράπονα, να του ζητήσει αφορμή για μάλωμα, κι ετσι να κινδυνέψει να καταστρέψει τελείως την αμοιβαία αγάπη τους.