Ψυχολογική αμυνα ονομάζουμε το σύνολο των ενεργειών, στόχος των οποίων ειναι να ελαττωθεί ή και να ακυρωθεί κάθε μεταβολή ικανή να θέσει σε κίνδυνο τη συνοχή και τη σταθερότητα του ατόμου ως ψυχοβιολογικης μονάδας. Το » εγώ» μπορει να περιγραφεί ως αντικείμενο και συγχρόνως ως υποκείμενο των ενεργειών αυτων, στο μέτρο που ως ψυχικό σύστημα ειναι ο παράγων που διασφαλίζει τη συνέχεια και επιδιώκει τη διατήρηση της.
Υπάρχουν πολλές ψυχολογικές άμυνες και τις χωρίζουμε σε πρωτογενείς και δευτερογενείς δηλαδή σε άμυνες πιο αρχαϊκές όπως η άρνηση, η προβολή, η ενδοβολή, η διάσχιση και μεταγενέστερες (ωριμοτερες) όπως η εκλογίκευση, η διανοητικοποίηση, η ακύρωση, ο αντιθετικός σχηματισμός, κτλ
Οι άμυνες ειναι ασυνείδητες δηλαδή δεν γνωρίζουμε πότε και πως τις εφαρμόζουμε ούτε απέναντι σε τι θέτονται ως προστασία. Ετσι λοιπόν η ολοκληρωμένη τους ονομασία δεν ειναι ψυχολογικές άμυνες αλλα «ασυνείδητες άμυνες του Εγώ». Η ψυχανάλυση ειναι η μεθοδολογία εκείνη η οποία αναλύει τις άμυνες και βρίσκει το ασυνείδητο περιεχόμενο απέναντι στο οποίο τιθενται σε εφαρμογή. Οταν βρεθεί και αναλυθεί το ασυνείδητο περιεχόμενο, τότε η άμυνα δεν εχει λόγο ύπαρξης, μειώνεται και σταδιακά εξαφανίζεται.