Το Άχρονο Ασυνείδητο. Ενα Ταξίδι Στην Γνώση.

Το επίθετο ασυνείδητο χρησιμοποιείται μερικές φορές για να υποδηλώσει το σύνολο των περιεχομένων που δεν ειναι παρόντα στο ενεστώς πεδίο της συνειδήσεως, και αυτό με μιαν έννοια «περιγραφικη» και όχι «τοπική». Το ασυνείδητο ειναι φροϋδική έννοια η οποία συνάγεται απο την εμπειρία της ψυχαναλυτικής αγωγής. Η τελευταία απέδειξε οτι ο ψυχισμος δεν περιορίζεται στο συνειδητό και οτι ορισμένα περιεχόμενα γίνονται προσιτά στη συνείδηση μόνο μετά την υπερνίκηση των αντιστάσεων. Το ασυνείδητο αποκάλυψε οτι η ψυχική ζωη ειναι γεμάτη απο σκεψεις παραγωγικές αν και ασυνείδητες και οτι απο αυτες ακριβώς πηγάζουν τα συμπτώματα. Δεν εχει χρόνο, γιαυτό και τα συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος στην φυσιολογική ψυχολογική ζωή του αλλά και στην ψυχοπαθολογία του, κατα κύριο λόγο δεν αφορούν στην παρούσα ζωή αλλα κυρίως στην βρεφική νηπιακή και παιδική του ηλικία. Όλη η υπόλοιπη ζωή ειναι μια επανάληψη αυτων των συναισθημάτων, με διάφορες μορφές και τρόπους (επιλογή ερωτικού συντρόφου, επαγγέλματος, στενών σχέσεων, επανάληψη των ενδοβλημένων σχέσεων στα παιδιά μας, κτλ) παρόλο που οι αναπαραστάσεις και οι σκεψεις γεμίζουν την παρούσα ζωή, κάνοντας τον ανθρωπο να πιστέψει οτι καινούργια πραγματα διαποτίζουν την ύπαρξη του. Ο μόνος τρόπος να ειδωθούν δηλαδή να γίνουν γνωστά στον ανθρωπο αυτα τα συναισθήματα ούτως ώστε να μην επαναλαμβάνεται η παθολογική πλευρά τους, ειναι η ψυχαναλυτική αγωγή. Το ασυνείδητο όμως είναι τόσο πιεστικό στις επιθυμίες του και τόσο σθεναρή η αντίσταση από την άλλη πλευρά (Υπερεγώ)που οι περισσότεροι ανθρωποι προτιμούν να ζουν με τα συμπτώματα αυτής της σύγκρουσης παρά να λύσουν την προβληματική τους.

Ωστόσο η ψυχαναλυτική γνώση του ασυνειδήτου, δηλαδή των ασυνείδητων συγκρούσεων και των ασυνείδητων κινήτρων, εχει σημαντική εφαρμογή στην κοινωνία πέρα από την θεραπεία αυτή καθεαυτή. Με αλλα λόγια, η ψυχανάλυση (η γνώση δηλαδή του ασυνειδήτου) εξηγεί τον κόσμο οσο καμμία άλλη θεώρηση για τον κόσμο. Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς (π.χ Κάφκα, Καζαντζακης, Ουγκώ, κτλ) όπως και οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες (π.χ Μπέργκμαν), αλλα και οι μεγαλύτεροι συνθέτες λυρικής μουσικής (Μπιζέ, Ροσινι, κτλ), αλλα και οι μεγαλύτεροι θεατρικοί συγγραφείς (π.χ Στρίντμπεργκ, Ίψεν, Σαιξπηρ, κτλ), όλοι μα όλοι, έπιασαν και δούλεψαν με τις ευαίσθητες χορδές των ασυνείδητων συγκρούσεων, προσπάθησαν να τις αναδείξουν και να ψάξουν τα κίνητρα, έβαλαν το ταλέντο τους στην υπηρεσία της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης. Και ειναι αυτή η προσέγγιση τους στην αληθινή φύση του ψυχισμού του ανθρώπου, η οποία μαγεύει τον ανθρωπο που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του.

Το ασυνείδητο, ειναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ανθρωπότητας αφού βοηθαει τον ανθρωπο να μάθει ποιος ειναι πραγματικά μέςα του, να κατανοήσει πως μεγάλωσε, πως αγάπησε, πως μίσησε, ποσό φοβάται τον θάνατο, απο που προέρχεται η επιθετικότητά του, γιατί συμπεριφέρεται με τον τροπο που συμπεριφέρεται και τελικά πως μπορει να ζήσει τη ζωη του με νόημα.