Το μωρό δε μπορει να κάνει διάκριση ανάμεσα στο «εγώ» και το «μη εγώ». Οι αισθήσεις που νιώθει αποτελούν τον κόσμο του, αυτές ειναι ο κόσμος για το μωρό. Επίσης οταν το μωρό κρυώνει, οταν πείνα, οταν ειναι μόνο, ειναι σα να μην υπάρχει στον κόσμο ούτε γάλα, ούτε ευχαρίστηση, ούτε χορτασμός.
Όλα αυτά τα πολύτιμα πράγματα της ζωής έχουν εξαφανιστεί. Η επιθυμία και η οργή στο παιδί συνοδεύονται απο ακατανίκητες εκδηλώσεις που το κάνουν να νιώθει οτι πνίγεται, οτι πονά, οτι καίγεται. Όλος ο κόσμος του ειναι ένας κόσμος πόνου, ένας κόσμος που καίγεται, που ξεσχιζεται, που θανατώνεται. Η κατάσταση αυτή που όλοι έχουμε βιώσει ως μωρά, εχει τεράστιες ψυχολογικές συνέπειες πάνω στη ζωή μας.