Κατα τον J. Lacan, πρόκειται για φάση συγκρότησης του ανθρώπου, η οποία τοποθετείται μεταξύ του έκτου και του δεκάτου ογδόου μήνα ζωής. Το παιδί, το οποιο βρίσκεται ακόμη σε κατασταση αδυναμίας και κινητικής ασυνεργειας, επιτυγχάνει, προκαταλαμβάνοντας την πραγματικότητα, να συλλάβει με φαντασιακους τρόπους την έννοια της σωματικής του ενότητας και του ελέγχου της. Η φαντασιακή αυτη ενοποίηση επιτελείται στο παιδί μεσω ταυτίσεων με την εικόνα των ομοίων, η οποία εκλαμβάνεται ως ολική μορφή. Το επίτευγμα αυτό πραγματοποιείται πιο συγκεκριμένα με τη συνδρομή της εμπειρίας θέασης της ίδιας του της εικόνας στον καθρέφτη. Το στάδιο του καθρέφτη συνιστά κατα τη θεωρία αυτή πρόπλασμα και αρχική σκιαγράφηση του μελλοντικού εγώ.