Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη: Ειναι άλλο πράγμα να προσπαθώ να σε καταλάβω και μέσα από αυτή τη διαδικασία σταδιακά να αγαπήσω ορισμένα πράγματα από εσένα, καί άλλο πράγμα να σε αγαπήσω για να με αγαπήσεις. Αυτό δεν ειναι αγάπη. Απλώς σε χρησιμοποιώ για να με αγαπάς επειδή δεν αγαπήθηκα. Επειδή στερήθηκα. Επειδή δεν σε είχα. Όλα αναφέρονται στη μαμά που δεν αγαπάει πραγματικά αλλά σκοτώνεται να αποδείξει το αντίθετο. Ε δεν ειναι αγάπη αυτό όσο κι αν φωνάζει. Θα πρέπει να βρούμε τρόπους να εκπαιδεύσουμε τους μπαμπάδες που χρησιμοποιήθηκαν από τις μητέρες τους, προκειμένου να μπορέσουν να δουν ποιά είναι η γυναίκα που παντρεύτηκαν και να σταματήσουν να βλέπουν μόνο την μητέρα που θα ήθελαν να έχουν στην γυναίκα τους. Αυτό θα βοηθήσει τις γυναίκες να αισθανθούν ασφάλεια και να σταματήσουν να κρεμιούνται από τα παιδιά τους. Είναι παθολογικό αυτό, σκοτώνει τα παιδιά και τελικά εκείνα αρχίζουν να μισούν τους γονείς τους αλλά δεν το δείχνουν ευθέως. Αυτό κατόπιν βγαίνει στην κοινωνία. Μισείς την κοινωνία. Θες να την τιμωρήσεις, να την σκοτώσεις.
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη – Ο ανώριμος ψάχνει γονείς
Η ψυχανάλυση δεν είναι για όλους. Είναι για ανθρώπους που έχουν αφήσει κάποιες πόρτες λίγο πιο ανοιχτές και μπορούν όχι μονο να σκεφτούν αλλά και να αισθανθούν. Οι περισσότεροι μονώνουν το συναίσθημα για να αντέξουν τα διάφορα τραυματικά γεγονότα. Και το να μην σε συναισθάνεται η μάνα σου αλλα να σε θέλει συνεχώς δίπλα της γιατί ο άντρας της την παραμελεί, τραυματικό είναι. Το μονώνεις το συναίσθημα. Δεν το αφήνεις να βγεί. Το κρατάς κλειδωμένο μέσα στον εαυτό σου. Αυτό οδηγεί σε συναισθηματικές διαταραχές. Μεταφέρεις αυτά τα συναισθηματα στη γυναίκα σου και στον άντρα σου για να τα λύσεις. Θεραπευτές στους συντρόφους τους ψάχνουν οι ανώριμοι και στερημένοι ανθρωποι. Δεν ψάχνουν σύντροφο να επικοινωνήσουν και να ευχαριστηθούν τη ζωή. Αυτά είναι όμως δύσκολα πραγματα οταν τα έχεις καταπιέσει πολύ. Όσο πιο ανώριμος είσαι ψάχνεις γονείς.Δεν τα αντέχουν οι ανθρωποι αυτά και αρχίζουν και φωνάζουν. Όσο πιο πολύ φωνάζουν, τόσο πιο άρρωστοι είναι. Δεν θελουν να ακούσουν οτι ειναι στερημένοι γιατί πονάει. Αν δεν το δείς όμως θα είσαι μια ζωή στερημένος. Κι αυτό εντάξει. Αλλά τα παιδιά σου τι φταίνε;
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη – Η προβληματική οικογένεια
Όλοι οι πολιτισμένοι ανθρωποι σκέφτονται κάποια στιγμή ότι μπορεί να φταίνε κι εκείνοι σε κάτι. Σε όλο τον κόσμο η οικογενεια ειναι προβληματική. Είναι όμως άλλο πραγμα να καταλαβαίνεις οτι φταίς κι εσύ καί άλλο πράγμα να λες οτι σου φταίνε οι άλλοι. Ε δεν φταίνε οι άλλοι. Άμα ειμαι ανωριμος, ανώριμο θα διαλέξω και μετά θα κλαίω τη μοίρα μου και το πεπρωμένο και τα άστρα που δε με βοήθησαν. Πολλοί άνθρωποι έρχονται και μαθαίνουν εδώ με σκληρή εβδομαδιαία δουλειά τον εαυτό τους σιγά σιγά. Μαθαίνουν να ανέχονται οτι χρησιμοποιήθηκαν, μαθαίνουν να δημιουργούν για να βγάλουν την επιθετικότητά τους και όχι να σκοτώσουν τα δικά τους παιδιά, μαθαίνουν να κανουν καλύτερες ικανοποιητικότερες σχέσεις. Λένε οι περισσότεροι: θα μεγαλώσω τα παιδιά μου όπως θέλω. Δεν σου λέει κανεις το αντίθετο. Δεν λέει κανείς μεγάλωσέ τα όπως σου λέω εγώ. Μάθε τον εαυτό σου σου λέω όμως. Να μην επαναλάβεις τα ίδια που έπαθες εσυ. Δεν το ξέρεις οτι τα επαναλαμβάνεις. Αλλα η κασέτα ειναι γραμμένη και παίζει θες δεν θες.
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη – Οι θυσίες του πολιτισμού
Ο πολιτισμός απαιτεί ορισμένες θυσίες. Δεν μπορούμε να κάνουμε ότι μας ευχαριστεί έτσι απλά. Βρίσκουμε τρόπους πολιτισμικά αποδεκτούς. Ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας έλεγε ο Φρόυντ. Δεν είπε κανεις οτι ειναι εύκολο πραγμα να ζεις στον πολιτισμό αλλά πέρασε η εποχή που ζούσαμε ελεύθεροι στη φύση. Αν ζεις στην Αθήνα ή στη Νέα Υόρκη ή στο Τόκυο, οφείλεις να ζεις πολιτισμένα. Εδώ τωρα βλέπουμε οτι αυξάνεται η επιθετικότητα. Μπαίνει ο άλλος να διαρρήξει ενα σπίτι και σκοτώνει κιόλας. Σκοτώνει τον πατέρα του και τη μάνα του. Είχε τίποτα διαφορές με εκείνους που σκότωσε; όχι. Μπήκε για να κλέψει. Ε, εκεί σκοτώνεις την πατέρα σου και τη μάνα σου.
Η ψυχαναλυση είναι η κορωνίδα του πολιτισμού. Γιατί αναλύει τον ανθρώπινο ψυχισμό μέσα στον πολιτισμό. Δεν μπορείς να θεραπεύσεις κανέναν που δεν καταλαβαίνει ότι ζει στον πολιτισμό. Παντού στον κόσμο ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. Από μικρό παιδί. Περναει διάφορα στάδια. Πρέπει να αντέξει τον ιδιο του τον οργανισμό που μεγαλώνει. Τη μάνα με τις ατέλειές της, τον πατέρα με τα δικά του προβλήματα, τις επιθετικές ορμές του και τις σεξουαλικές επιθυμίες του. Ολα αυτά τα απωθούμε. Κι εκεί αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τους γονείς μας και τον κόσμο. Αν μείνουμε σε αυτά θα είμαστε σαν αγρίμια.
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη – Τί είναι η αγάπη
Οι άνθρωποι γενικά σε όλο τον κόσμο δεν αγαπούν. Όχι γιατί ειναι περίεργοι ή μόνο κακοί. Δεν ξέρουν τί είναι αγάπη. Είναι ελάχιστοι αυτοί που αισθάνονται πραγματική αγαπη για τα παιδιά τους. Πρεπει να είχαν σχετικά ώριμους γονείς κα να πέρασαν τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξής τους σχετικά σωστά. Και βέβαια να μην τους έτυχε και τίποτα τραγικό. Ετσι ειμαστε οι ανθρωποι. Μαθαίνουμε να αγαπάμε. Δεν το ξέρουμε πως γινεται αυτό. Η αγαπη εχει σχεση με την ευγνωμοσύνη απέναντι στη φιγούρα που μας μεγάλωσε. Χωρίς ευγνωμοσύνη δεν υπαρχει αγαπη. Οταν το δίχρονο παιδί πετάει με μανία τα αυτοκινητάκια και τις κούκλες στο πάτωμα, δεν εχει ευγνωμοσύνη γιατί η μάνα του ικανοποιεί μόνο τις δικές της ανάγκες και χρησιμοποιεί το παιδί. Αυτα τα απωθεί το παιδί και εξιδανικεύει τη μάνα του. Και μετα οταν ακούει εμένα να λέω οτι οι μανάδες στην Ελλάδα που έχουμε πολλά προβλήματα ως λαός, ότι χρησιμοποιεί τα παιδιά της, εξανίσταται. Ας εξανίσταται όσο θέλει. Αν πρόκειται να γινει μια δουλειά σε αυτή την κοινωνία, αυτή θα γινει με τα μαθήματα ζωής. Να μαθαίνουμε από μικροί κάθε βήμα μας. Γιατί το κάνουμε; Γιατί συμπεριφερθήκαμε με επιθετικότητα στο διπλανό παιδάκι. Αυτό δεν γινεται μόνο με την απαγόρευση αλλά με το να καταλάβεις γιατί.
Υπερπροστατευτικότητα Ψυχοθεραπεια Συμβουλευτικη – Η ευθύνη
Κανείς δεν μπορεί να τα καταλαβει όμως αυτά πριν κανει θεραπεία. Η θεραπεία είναι μια σχέση που δεν μπορεί να την φανταστεί κανείς. Δεν έχει καμμία σχεση με τις σχέσεις που κάνουμε γενικά με τους φίλους, ερωμένες, εραστές, επαγγελματικές σχεσεις, σχεση με γονείς κτλ. Είναι μια σχεση που μελετάμε τα όνειρα, την σχεση με το θεραπευτή (τι συμβαίνει εκεί το βλέπουμε δεν το κρύβουμε), και τις ελεύθερες σκέψεις μας οι οποίες οδηγούν στις κρυμμένες επιθυμίες. Στα μαθήματα ζωής που προτείνω, θα μάθουμε τον εαυτό μας. Πως συνεργαζόμαστε. Άγνωστη έννοια στον Έλληνα η συνεργασία. Όλοι λεμε ποσο καλοί ειμαστε, επαινούμε τον εαυτό μας. Στην πραγματικότητα ομως αυτά είναι μονο λόγια. Βλέπετε εσεις κανένα να συνεργάζεται; Εδώ σε λιγο η χώρα πέφτει στο γκρεμό και ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του. Γιατί ετσι μάθαμε. Δεν ειναι αγαπη αυτό προς τον τόπο. Απλώς μάθαμε οτι ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του. Οχι οτι δεν υπάρχουν και ανθρωποι που να προσπαθούν να μάθουν ο ένας απο τον άλλο ή οτι δεν υπάρχουν και κάποιοι που συνεργάζονται και προκόβουν. Αλλα αυτοί δεν αντιδρούν. Σκέφτονται, ακούνε, συζητάνε, μπορει να αμφισβητούν, να ψάχνουν, να διερευνούν, να ρωτάνε, να αναζητούν θεραπεία. Αυτοί που αντιδρούν είναι εκείνοι που έχουν βαλει τους γονείς τους σε βάθρο. Σε όλο τον κόσμο τα παιδιά θεωρούν οτι η οικογενεια τους ειναι το κέντρο του κόσμου. Εδώ στην Ελλάδα το θεωρούν και οι μεγάλοι. Δεν θέλει κανεις να το πιστέψει αλλά τα ποσοστά παθολογίας είναι συντριπτικά. Απλώς τα έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε και δεν μας προκαλούν εντυπωση. Οι πιο καταθλιπτικοί, που ειναι και πιο ώριμοι, δεν μιλάνε. Ξέρουν οτι σε μια σχεση υπαρχει ευθύνη και στους δύο.
Αυτό που γενικά είναι ενθαρρυντικό σήμερα είναι οτι πολλοί περισσότεροι σε σχέση με το παρελθόν αναζητούν θεραπεία, θελουν να μάθουν τον εαυτό τους και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους, καί πολλοί νέοι ανθρωποι. Απο τα είκοσι εικοσιδύο. Σύντομα αυτά τα παιδιά καταλαβαίνουν τα βασικά τους προβλήματα και πολυ γρήγορα μαθαίνουν να μπαίνουν σε αρκετά καλές σχέσεις. Σε σχέσεις που δεν είχαν καμμιά ποιοτική σύγκριση με τις προηγούμενες. Είναι πολυ καλύτερες απο κάθε άποψη. Μαθαίνουν να διαλέγουν καλύτερα, μαθαίνουν να ανέχονται, μαθαίνουν να έχουν όρια, μαθαίνουν να ακούνε. Αυτά δεν υπάρχουν στην ελληνική οικογένεια. Τα πραγματα είναι καλύτερα μεν σε σχεση με 40 χρόνια πριν. Αλλά όχι και πολυ καλύτερα. Ουσιαστικά δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Ενα καλύτερο οικονομικό επίπεδο δεν λέει τίποτα από μονο του. Η μόρφωση δεν είναι κι αυτή από μόνη της σημαντική. Τα εσωτερικά αισθήματα που κουβαλάμε μεσα μας ειναι η ουσία. Όσα λεφτά και όση μόρφωση κι αν έχει κανεις, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ενδοβλημένη αίσθηση της στέρησης. Η στέρηση δεν ειναι αν δεν εχεις λεφτά. Ειναι αν δεν εχεις πάρει αγάπη. Αλλά είπαμε αγάπη πραγματική είναι να μην σε χρησιμοποιούν. Αλλα βέβαια όλοι θεωρούν οτι επειδη δεν ζούμε στο 70, ότι έχουν αλλάξει τα πραγματα. Συναισθηματικά τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Δύσκολα πραγματα.
Που σταματάνε να ειναι δύσκολα με θεραπεία.
*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα
Δείτε επίσης: Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.
Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr
