Η υποχονδρία εκδηλώνεται με συμπτωματολογία φόβου από το άτομο ότι έχει κάποια αρρώστια ή οτι πρόκειται να πάθει κάποια αρρώστια. Αυτή η ψυχολογική στροφή ενάντια στον εαυτό έχει ψυχολογικές ρίζες οι οποίες είναι ασυνείδητες.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει στην κατανόηση των αιτίων οι οποίες προκάλεσαν τα υποχονδριακά συμπτώματα. Επίσης διευκολύνει στην ανάδυση απωθημένων συναισθημάτων ή μπερδεμένων σκέψεων τα οποία σχετίζονται με τους φόβους δήθεν υπάρχουσας ή επικείμενης αρρώστιας. Δεν υπάρχει καμμία οργανική βάση στην υποχονδρία αλλά παρόλαυτά το άτομο ταλαιπωρείται με συχνές επισκέψεις σε γιατρούς ανάλογα με το που μεταθέτει τις ψυχολογικές αιτίες. Οι αιτίες ειναι καθαρά ασυνείδητες αλλα το άτομο σπανίως καταλαβαίνει οτι πάσχει ψυχικά. Η άρνησή του το οδηγεί στο να ζήσει όλη του τη ζωη με αυτα τα συμπτωματα. Στο τελος βέβαια έρχεται η αρρώστια γιατι κάποτε θα έρθει σε όλους μας μικρότερη η μεγαλύτερη ξαφνική ή όχι, δεν εχει σημασία. Ο υποχονδριακός κάποτε θα δικαιωθεί. Η διαφορά ειναι οτι οσο ζούσε, ηταν σωματικά υγιής και απλως δεν δέχτηκε οτι το προβλημα ηταν ψυχολογικό.
Μπορεί ο υποχόνδριος για παράδειγμα να επισκέπτεται παθολόγο, γαστρεντερολόγο, ενδοκρινολόγο, ιατρεία που ειδικεύονται στις κεφαλαλγίες, νοσοκομεία αφροδίσιων νοσημάτων, κτλ. Αν ποτε μπει σε ψυχοθεραπεία σιγά σιγά τα συμπτώματα υποχωρούν καί το άτομο εστιάζει την προσοχή του στις βαθύτερες ψυχολογικές καί συναισθηματικές ανάγκες τις οποίες για διάφορους λόγους είχε βάλει στο περιθώριο. Οι λόγοι που αυτες οι αιτίες μπαίνουν στο περιθώριο αφορούν κυρίως την αίσθηση οτι το άτομο δεν θα μπορέσει να τις αντέξει εάν τις φέρει στην επιφάνεια. Φοβάται οτι θα κλονιστεί το «εγω» του. Ετσι προτιμά να μην τις μάθει ποτε.
Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την υποχονδριακή συμπτωματολογία στις σωματόμορφες διαταραχες.