Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορει ενίοτε να παραπονούνται για υπερβολικές ορμές ως πρόβλημα καθ’ εαυτό. Συνήθως, αυτό συμβαίνει στο τέλος της εφηβείας και στην αρχή της ενήλικης ζωής. Πολλές φορές η υπερβολική σεξουαλική διάθεση είναι δευτερογενής σε κάποια συναισθηματική διαταραχή ή επίσυμβαίνει κατα τη διάρκεια των πρώτων σταδίων της άνοιας.
Γενικά η σεξουαλική ορμή έχει ψυχοσωματικό υπόβαθρο, σχετίζεται καθοριστικά με την πρώτη σχέση με την μητρική φιγούρα και ανάλογα την πορεία που θα πάρει από εκείνη την πρώτη σχέση, διαπλέκεται αναλόγως και με τα αργότερα στάδια της μονιμοποίησης του αντικειμένου, της ατομικοποίησης, της πρωκτικής φάσης όπου το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με σαδιστικές και μαζοχιστικές ορμές, με την αμφιβολία η οποία προκύπτει, και με την έλευση του οιδιποδείου. Τα παιδιά γύρω στα 2-3 έτη αρχίζουν να έχουν την αίσθηση του «είμαι άντρας», «είμαι γυναίκα» και διερευνούν καθόλη την διάρκεια της ανάπτυξης τους την σεξουαλικότητα τους και την σεξουαλικότητα των άλλων. Η σεξουαλικότητα λοιπόν είναι ένα θέμα πολύ σημαντικό και μπορεί να κυμανθεί στην ενήλικη ζωή από την ηθελημένη αποχή και την αδιαφορία, έως την συναισθηματική συμμετοχή αλλά και την υπερβολική άσκηση και εκτόνωση των ψυχοσυναισθηματικών ορμών.