Υποχονδρική Διαταραχή

Το να νομίζει κάποιος ότι έχει κάποια αρρώστια ενώ οι οργανικές εξετάσεις δεν δείχνουν τίποτα το διαταραγμένο, όταν παραπονείται κάποιος ότι αισθάνεται πως θα πάθει κάτι αλλά οι ειδικοί γιατροί βεβαιώνουν ότι δεν βρίσκουν τίποτα που να δικαιολογεί μια τέτοια ανησυχία, όταν υπεραπασχολείται κάποιος με την υγεία του ενώ δεν πάσχει από κάποια αρρώστια καί γενικά όταν η ιατρική βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, τότε φαίνεται κάπως παράξενο το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν είναι καλά.

Παρόλαυτά δεν έχουμε λόγο να μην πιστέψουμε αυτό το αίσθημα αυτού του ανθρώπου καί να μην σταθούμε ως συμπαραστάτες, διότι όπως καί να το δεί κανείς, πρόκειται για ένα αίσθημα. Πράγματι δεν έχει κάποια αρρώστια καί ούτε πρόκειται να πάθει κάτι (αν εξαιρέσουμε το λυπηρό γεγονός ότι κάποια μέρα όλοι μας θα πεθάνουμε). Όμως δεν μπορεί ξαφνικά να τρελάθηκε καί βεβαίως υπάρχει σίγουρα κάποιος λόγος γι’αυτή την αναστάτωση που προκαλεί στον εαυτό του αλλά καί στους οικείους του. Σκέψεις ότι κάποιος θα πάθει κάτι κακό, ή ότι θα πεθάνει ή ότι έχει κάποια αρρώστια κρύβουν καταστάσεις τις οποίες το άτομο δεν αντέχει. Όταν δεν αντέχουμε κάτι καταφεύγουμε σε διάφορες λύσεις. Για παράδειγμα κάνουμε ότι δεν υπάρχει. Το αποφεύγουμε. Αυτές οι προσωρινές λύσεις οπωσδήποτε δεν μπορούν να θεωρηθούν ουσιαστικές λύσεις αφού τα παράπονα συνεχίζονται για καιρό. Για τον κάθε άνθρωπο τα πράγματα που δεν αντέχει είναι διαφορετικά αλλά και διαφορετικής έντασης. Κάποιοι άνθρωποι βιώνουν την θλίψη για παράδειγμα με πολύ μεγάλη ένταση, κάποιοι άλλοι δεν την βιώνουν ενώ υπάρχει μέσα τους, κάποιοι άλλοι δουλεύουν περισσότερο έτσι ώστε να μην την σκέφτονται και να μην τη νιώθουν.

Σε όλες τις περιπτώσεις ένα είναι σίγουρο. Ότι αυτό που υπάρχει (π.χ η θλίψη, άλλοτε ο θυμός, κτλ) εφόσον υπάρχει, έχει λόγους που υπάρχει. Αυτοί οι λόγοι έχουν σημασία για το άτομο που νιώθει αυτή την κατάσταση και αισθάνεται ότι δεν την αντέχει. Ένα συναίσθημα το οποίο επιμένει για καιρό, είναι έντονο και περιέχει την ιδέα ή την αίσθηση του ατόμου ότι θα πάθει κάτι κακό ή ότι έχει κάποια αρρώστια, είναι πολύ ενοχλητικό αλλά κυρίως δεν αφήνει το άτομο να απολαύσει τη ζωή του. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι άλυτο όπως μπορεί να φαίνεται στο άτομο.Πολλές φορές τα ψυχολογικά προβλήματα φαίνονται άλυτα στα μάτια των ανθρώπων που βιώνουν τα ενοχλητικά συμπτώματα μιας ψυχολογικής πίεσης όμως έχουν λύση.

Το υπόβαθρο είναι ο φόβος αφανισμού και έχει να κάνει με τον πρώτο χρόνο της ζωής. Εκεί υπάρχει η αίσθηση ότι αν δεν είμαι αρκετά προσκολλημένος ή αρκετά εξαρτημένος, θα χαθώ. Τότε, σε εκείνη την εποχή, η προσκόλληση είναι απολύτως απαραίτητη και εξαιρετικά σημαντική. Για ποιους λόγους είναι απαραίτητη η προσκόλληση; Ας δούμε τους λόγους. Η προσκόλληση είναι σημαντική:

1. για να μπορώ να επενδύσω το σώμα μου. Το σώμα, ψυχολογικά, στον εσωτερικό κόσμο, υπάρχει επειδή μπορεί να ακουμπήσει το δέρμα του σε ένα άλλο δέρμα και να ανταλλάξει θερμότητα.
2. για να μπορέσω να επικοινωνήσω με την πηγή της τροφής. Η στοματική δραστηριότητα είναι ζωτικής σημασίας. Αν δεν μπορώ να φάω θα πεθάνω. Η μητέρα και το στήθος της είναι η πηγή της ζωής και πρέπει να υπάρχει η άνετη προσκόλληση για να πραγματοποιείται η διαδικασία αυτή.
3. για να δημιουργήσω τον εαυτό μου που ακόμα δεν είναι συγχωνευμένος. Δηλαδή να επικοινωνήσω τις σωματικές μου λειτουργίες και να μειώσω τη δυσφορία η οποία προέρχεται από:

• το γέμισμα του εντέρου,
• από την λειτουργία των εσωτερικών οργάνων τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη,
• από διάφορους πόνους και πιέσεις όπως οι κολικοί,
• από αισθήσεις μέσα μου που χρειάζονται να παρηγορηθούν όταν αισθάνομαι ότι πεθαίνω

Το μωρό είναι τελείως αβοήθητο όταν είναι μόνο του. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα αυτόνομο που να το βοηθήσει να κρατηθεί στη ζωή. Ο φόβος της έλλειψης της εξάρτησης, ο φόβος ότι δεν θα υπάρχει κάποιος εκεί για να συνδράμει σε μια δύσκολη στιγμή, αποτελούν κατακλυσμιαία γεγονότα για τα οποία φοβάται κανείς ότι θα πεθάνει.

Αυτή η αίσθηση υπάρχει μέσα μας και ενεργοποιείται όταν υπάρχουν προβλήματα σχέσης με τους σημαντικούς άλλους και κυρίως με τη μητέρα. Υπάρχουν πάρα πολλά ασυνείδητα αίτια τα οποία αποτελούν το υπόστρωμα των αιτίων αυτής της σημαντικής σχέσης (οι οποίες κρύβονται πίσω από τον φόβο θανάτου που δημιουργεί την υποχονδρία).

Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του όταν πρόκειται να γίνει γονιός είναι να αρχίσει να προσπαθεί να δεί τον εαυτό του και τί συμβαίνει μέσα του. Αυτή η δουλειά βοηθάει να δεις και τα παιδιά σου. Όλοι οι άνθρωποι προβάλλουμε τον εαυτό μας αυθόρμητα στους άλλους. Είναι μια διαδικασία αυτόματη που συνδέεται με τον πρώτο χρόνο, αυτόν της βρεφικής ζωής, εκεί που «πετούσαμε» τον εαυτό μας στη μαμά κι εκείνη μας δεχόταν με κάποιο τρόπο ή δεν μας δεχόταν της ήταν ανυπόφορο ή το δεχόταν με χαρά, ή είχε αμφιθυμικά συναισθήματα, ή της έφερνε στο μυαλό που η δική της η μαμά την φρόντιζε ή την ζήλευε ή την είχε παρατημένη ή την μισούσε ή είχε εξαρτηθεί στην κόρη της ή ήταν τρομερά κτητική, κτλ.

Δεν είναι η αγία μαμά που έχουμε στο μυαλό μας επειδή τότε ήταν κοντά και δεν μπορούσαμε να δούμε ποια πραγματικά ήταν. Έτσι είναι και ο έρωτας. Δεν βλέπουμε τον άλλο πριν τους 6-8 μήνες. Το πολύ ένα χρόνο. Μετά αρχίζουμε και διακρίνουμε τον άλλο. Στην αρχή μπαίνει ένα θολό σύννεφο και νομίζουμε ότι βλέπουμε κάτι εξαιρετικό που πιανόμαστε από αυτό και επικοινωνούμε. Ο έρωτας αυτός είναι η πιο ανώριμη μορφή της σχέσης. Είναι το μωρό που έχει ανάγκες και βλέπει στο πρόσωπο της μαμάς τον παντοδύναμο θεό. Γι’ αυτό και οι ερωτευμένοι νιώθουν παντοδύναμοι. Είναι ο μόνος τρόπος να νικήσεις για λίγο τον θάνατο.

Οι άλλοι τρόποι για να συντηρήσεις την ψευδαίσθηση της αθανασίας είναι να κάνεις παιδιά, να γράψεις βιβλία, να κάνεις επιστήμη, να ασχοληθείς με κάτι που θα σου δώσει την αίσθηση ότι είσαι δυνατός και ότι θα μείνεις στην ιστορία. Όλα αυτά προέρχονται από την σχέση με την φιγούρα που μας φρόντιζε όταν είμασταν βρέφη. Το να κάνεις λοιπόν παιδιά δεν είναι μια λειτουργία για τον άλλο αλλά για τον εαυτός μας. Είναι ναρκισσιστική ανάγκη. Φοβάμαι το θάνατο και κάνω ένα παιδί για να τον νικήσω. Για μένα το κάνω. Όχι για το παιδί. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τα παιδιά του και ποια είναι εκείνα. Και το πως μεγαλώνει κανείς τα παιδιά είναι ναρκισσιστικό. Κανείς δεν βλέπει τί ανάγκες έχει το παιδί. Ο ναρκισσισμός, η αγάπη για τον εαυτό μας, μπαίνει πάντα στη μέση. Δεν θέλεις ένα παιδί αυτόνομο αλλά ένα παιδί εξαρτημένο σε σένα. Οι μαμάδες προσκολλώνται στα αγόρια τους και τα χρησιμοποιούν ως αντικαταστάτες του άντρα τους και οι πατεράδες προσκολλώνται στις κόρες τους και τις χρησιμοποιούν ως τον μεγάλο έρωτα της ζωής τους που τους θαυμάζει σαν θεούς.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται να καταλάβει τα παιδιά ούτε θέλει να καταλάβει ότι αυτή η προσκόλληση μπορεί να φέρει μεγάλα προβλήματα στον εαυτό του παιδιού. Το αγόρι έχει επιθετικότητα προς τον πατέρα του γιατί διεκδικεί τη μητέρα και τον μάχεται. Αλλά τον φοβάται κιόλας. Οπότε αν πηγαίνεις να κοιμάσαι με τη μαμά και αν εκείνη σε δέχεται σαν αντικαταστάτη του άντρα της, αργότερα θα έχεις προβλήματα στύσης γιατί μέσα σου θα φοβάσαι ότι ο πατέρας σου θα στο κόψει. Θα μισείς τις γυναίκες που σε εκμεταλλεύτηκαν και τους άντρες επειδή δεν ήταν εκεί να βάλουν όρια και να σου απαγορέψουν να πας με τη γυναίκα του. Θα έχεις επιθετικότητα μέσα σου που θα σου βγαίνει εκεί που δεν το περιμένεις. Δεν θα μπορείς να κάνεις σχέσεις, θα τις αποφεύγεις. Αυτά τα προβλήματα τα ονομάζουμε νευρωτικά. Ποιος ασχολείται με αυτά; Σήμερα τα ξέρουμε. Τα γράφουμε. Τα λέμε σε διαλέξεις. Εγώ προσωπικά έχω γράψει πεντακόσια άρθρα γύρω από τα θέματα της ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης των παιδιών. Αλλά ο φόβος του θανάτου που σε κάνει να κάνεις παιδιά και ο ναρκισσισμός δεν αφήνει τους ανθρώπους να δουν πραγματικά τί συμβαίνει. Ούτε θα αλλάξει εύκολα αυτό. Οπότε ο κόσμος θα είναι προβληματικός όπως είναι και σήμερα.

Ο υποχονδριακός ήταν ένα παιδί που εκλιπαρούσε για πραγματική επικοινωνία αλλά δεν μπορούσε να βρει φιγούρα να μοιραστεί τον εαυτό του. Εκεί η μαμά μπορεί να ήταν στο δικό της κόσμο και όχι στον κόσμο της σχέσης μαζί σου στον πρώτο χρόνο. Για τον πρώτο χρόνο μιλάμε. Εκεί δημιουργούνται τα προβλήματα. Όμως αν είσαι στον δικό σου τον κόσμο απορροφημένη ως μαμά με τα δικά σου προβλήματα, θα διαλέξεις και κάποιον να μη σε καταλαβαίνει. Οπότε το παιδί δεν έχει καμμία τύχη. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί παρέχοντάς του υλικά πράγματα δεν λέει τίποτα. Η απουσία σε ψυχικό επίπεδο, δηλαδή η έλλειψη συναναστροφής που γίνεται μεταξύ των ανθρώπων με ενδιαφέρον για τον άλλο, είναι το πρόβλημα. Αλλά για να ενδιαφερθεί κανείς για τον άλλο πέρα από τον εαυτό του είναι μία πολύ σπάνια κατάσταση. Εκεί χτίζεται ο μεγαλύτερος φόβος ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει κανείς.

Και επειδή στην αρχή της ζωής η επικοινωνία είναι σωματική, φοβάται κανείς ότι θα πληγεί το σώμα του. Ότι έχει κάποια αρρώστια, ότι θα πεθάνει. Θέλει να το επενδύσει αυτό κάπου, Αλλά κανείς δεν είναι διαθέσιμος. Στην ψυχοθεραπεία ασχολούμαστε με αυτό το ζήτημα. Να επενδύσει τον φόβο του. Ο φόβος κρύβει και άλλα πίσω. Αισθήσεις που είναι κρυμμένες. Όλα αυτά προβάλλονται στο θεραπευτή. Εκεί δεν τα αφήνουμε έτσι αυτά. Τα βλέπουμε. Τα βλέπουμε μέχρι να τα δούμε. Μετά γίνονται επανορθώσεις. Πρώτα βλέπουμε εκείνο που δεν βλέπουμε. Μετά το φέρνουμε στη συνείδηση. Μετά το ζούμε μαζί. Και μετά δεν το επαναλαμβάνουμε. Το αφήνουμε να επενδυθεί δηλαδή. Να πάρει νόημα. Να γίνει ζωή και όχι φόβος θανάτου. Ο έρωτας και η θεραπεία είναι στην ίδια κατεύθυνση. Μέσα από τον έρωτα για τη σχέση βγαίνει η διάθεση για ζωή. Αυτή είναι μία πραγματική θεραπεία που παίρνει κάποια χρόνια και βοηθάει να ζήσει κανείς έχοντας στιγμές πραγματικής νοηματοδότητης στη ζωή και πραγματικές στιγμές χαράς.

Το προληπτικό άγχος είναι ο φόβος ότι κάτι κακό θα συμβεί στο μέλλον. Είναι ένα αίσθημα τρόμου και ανησυχίας που μπορεί να προκαλέσει σωματική, συναισθηματική και ψυχολογική δυσφορία. Αυτό το είδος άγχους μπορεί να είναι εξουθενωτικό και μπορεί να εμποδίσει το άτομο να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Η ψυχοθεραπεία είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για το προληπτικό άγχος, αλλά είναι σημαντικό να κατανοηθούν τα αίτια, τα συμπτώματα και οι στρατηγικές αντιμετώπισης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείρισή του. Αυτό το άρθρο θα συζητήσει τις αιτίες, τις εξετάσεις και τα συμπτώματα, καθώς και τις διάφορες θεραπευτικές επιλογές που είναι διαθέσιμες.

Θα παρέχει επίσης στρατηγικές αντιμετώπισης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση του φόβου και του άγχους που συνδέεται με το προληπτικό άγχος. Με την κατανόηση των αιτιών και των συμπτωμάτων, καθώς και των διαφόρων διαθέσιμων θεραπευτικών επιλογών, τα άτομα μπορούν να βρουν την καλύτερη λύση για τη διαχείριση του φόβου και του άγχους τους.

Το προληπτικό άγχος χαρακτηρίζεται από μια διάχυτη αίσθηση ανησυχίας και τρόμου εν αναμονή πιθανών αρνητικών γεγονότων. Πρόκειται για μια μορφή άγχους που συχνά βιώνεται χωρίς να υπάρχει κάποιος κίνδυνος ή απειλή. Τα άτομα μπορεί να εμφανίσουν σωματικά συμπτώματα όπως αυξημένο καρδιακό ρυθμό, εφίδρωση και δυσκολία στην αναπνοή. Μπορεί επίσης να εμφανίζουν ψυχολογικά συμπτώματα όπως ενοχλητικές σκέψεις, δυσκολία συγκέντρωσης και δυσκολία στον ύπνο. Η αιτία του προληπτικού άγχους έχει συχνά τις ρίζες της σε εμπειρίες του παρελθόντος. Τα άτομα που έχουν βιώσει τραυματικά γεγονότα μπορεί να είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν προληπτικό άγχος λόγω του φόβου ότι ένα παρόμοιο γεγονός θα συμβεί ξανά. Επιπλέον, μπορεί να προκαλείται από την έλλειψη ελέγχου του περιβάλλοντος ή της κατάστασης.

Η θεραπεία για το προληπτικό άγχος περιλαμβάνει συνήθως γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία . Αυτή βοηθά τα άτομα να εντοπίσουν και να αμφισβητήσουν τις αρνητικές σκέψεις και πεποιθήσεις που συμβάλλουν στο άγχος τους. Επιπλέον, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τεχνικές χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή και η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση για τη μείωση των σωματικών συμπτωμάτων του άγχους. Μπορεί επίσης να συνταγογραφηθεί φαρμακευτική αγωγή για τη μείωση των συμπτωμάτων.

Το άγχος για πιθανά μελλοντικά γεγονότα είναι το επίκεντρο του προληπτικού φόβου. Αυτός ο τύπος φόβου προκύπτει από προβλέψεις για πιθανά αποτελέσματα μελλοντικών γεγονότων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν είναι απαραίτητα φόβος για κάτι που είναι γνωστό, αλλά μάλλον για κάτι που είναι άγνωστο. Είναι ένας φόβος για το πιθανό αποτέλεσμα – το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι. Μπορεί να πυροδοτηθεί από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων πρόσφατων γεγονότων, αναμνήσεων από προηγούμενες εμπειρίες, ακόμη και από τη φαντασία του ατόμου. Το προληπτικό άγχος μπορεί να εκδηλωθεί με ποικίλους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων σωματικών συμπτωμάτων όπως αυξημένος καρδιακός ρυθμός και εφίδρωση, καθώς και συναισθηματικών συμπτωμάτων όπως αισθήματα τρόμου και ανησυχίας.

Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί με συμπεριφορικούς τρόπους, οδηγώντας σε αποφυγή ορισμένων καταστάσεων ή δραστηριοτήτων και σε δυσκολία στη λήψη αποφάσεων. Σε ακραίες περιπτώσεις, το προληπτικό άγχος μπορεί να οδηγήσει σε μια ολοκληρωμένη κρίση πανικού. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το προληπτικό άγχος δεν είναι το ίδιο με το φυσιολογικό άγχος. Ενώ το φυσιολογικό άγχος μπορεί να προκληθεί από εξωτερικά ερεθίσματα, όπως εξετάσεις ή συνεντεύξεις για δουλειά, το προσδοκώμενο άγχος είναι μια εσωτερική αντίδραση σε ένα άγνωστο, πιθανό αποτέλεσμα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε και να αντιμετωπίσετε το προληπτικό  άγχος προκειμένου να ζήσετε μια υγιή και παραγωγική ζωή.

Το προληπτικό άγχος μπορεί να προκύψει από ένα πλήθος παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των εμπειριών του παρελθόντος, των πρόσφατων γεγονότων, ακόμη και της φαντασίας του ατόμου. Όταν ένα άτομο έχει βιώσει τραύμα στο παρελθόν ή έχει αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να γίνει πιο επιρρεπές στην ανάπτυξη προληπτικού άγχους. Πρόσφατα γεγονότα στη ζωή ενός ατόμου, όπως η απώλεια μιας θέσης εργασίας ή ένας θάνατος στην οικογένεια, μπορούν επίσης να συμβάλουν στην ανάπτυξη αυτού του φόβου. Επιπλέον, η φαντασία του ίδιου του ατόμου μπορεί να αποτελέσει σημαντική αιτία πρόβλεψης του φόβου, καθώς σκέφτεται τι θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί στο μέλλον. Πρόσφατες έρευνες έχουν καταδείξει ότι ο αναμενόμενος φόβος συνδέεται στενά με το άγχος.

Τα άτομα που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές, όπως η κοινωνική αγχώδης διαταραχή ή η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, είναι πιο πιθανό να έχουν αναμενόμενο φόβο. Όταν ένα άτομο πάσχει από αγχώδη διαταραχή, μπορεί να κατακλύζεται από ανησυχίες και φόβους για το μέλλον και για το τι θα μπορούσε δυνητικά να συμβεί. Αυτός ο τύπος αναμενόμενου φόβου μπορεί να είναι μια εξουθενωτική εμπειρία και μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη συνολική ψυχική και σωματική υγεία ενός ατόμου. Η ψυχοθεραπεία είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τον αναμενόμενο φόβο. Συνεργαζόμενο με έναν εξειδικευμένο θεραπευτή, το άτομο μπορεί να μάθει πώς να διαχειρίζεται τον φόβο και το άγχος του. Μέσω τεχνικών όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, η ενσυνειδητότητα και οι τεχνικές χαλάρωσης, τα άτομα μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται το άγχος και τους φόβους τους και να βρίσκουν τρόπους να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα συναισθήματα. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, τα άτομα μπορούν να μάθουν να ζουν μια υγιή και γεμάτη ζωή παρά το φόβο τους.

Το προληπτικό άγχος μπορεί να είναι μια δύσκολη εμπειρία, με τη δυνατότητα να επηρεάσει δραστικά τη ζωή του ατόμου. Για ορισμένους, αυτός ο φόβος μπορεί να εκδηλώνεται ως ένα συνεχές αίσθημα τρόμου ή ως αδυναμία να βρεθούν σε ορισμένες καταστάσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει έναν αποτελεσματικό τρόπο για την αντιμετώπιση και την κατανόηση της βαθύτερης αιτίας αυτού του φόβου. Μέσω της ψυχοθεραπείας, το άτομο μπορεί να διερευνήσει τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του σε διάφορες καταστάσεις και να κατανοήσει καλύτερα τον φόβο του. Μπορεί επίσης να μάθει στρατηγικές αντιμετώπισης και να αναπτύξει δεξιότητες για τη διαχείριση του φόβου του.

Η ψυχοθεραπεία μπορεί επίσης να προσφέρει ένα ασφαλές και υποστηρικτικό περιβάλλον για την επεξεργασία δύσκολων συναισθημάτων. Συζητώντας με έναν εξειδικευμένο θεραπευτή, το άτομο μπορεί να αποκτήσει εικόνα των εμπειριών του και να μάθει να εντοπίζει και να αμφισβητεί τα αρνητικά μοτίβα σκέψης. Μέσω αυτής της διαδικασίας, μπορεί να αποκτήσει εικόνα για τους φόβους του και να προχωρήσει προς την ανάπτυξη μιας πιο θετικής προοπτικής για τη ζωή. Αυτή μπορεί να είναι μια μακρά και απαιτητική διαδικασία, αλλά με τη σωστή υποστήριξη και αφοσίωση, ένα άτομο μπορεί να μάθει να διαχειρίζεται τους φόβους του και να ζει μια πιο ικανοποιητική ζωή. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, μπορούν να αποκτήσουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν το φόβο τους και να ζήσουν μια πιο υγιή, πιο ισορροπημένη ζωή.

Ο φόβος ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί είναι μια δύσκολη και εξουθενωτική εμπειρία, με εκτεταμένες συνέπειες για τη ζωή του ατόμου. Όσοι βιώνουν αυτόν τον φόβο συχνά κατακλύζονται από άγχος και μπορεί να δυσκολεύονται να εκτελέσουν καθημερινές δραστηριότητες ή ακόμη και να διατηρήσουν σχέσεις. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα άτομα να φοβούνται τόσο πολύ ώστε να αποφεύγουν καταστάσεις που πιστεύουν ότι μπορεί να πυροδοτήσουν τον φόβο ή να τις αποφεύγουν εντελώς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα αδυναμίας και απομόνωσης, καθώς και σε μείωση της ποιότητας ζωής. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για όσους νιώθουν φόβο ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί. Ένας εκπαιδευμένος θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν την υποκείμενη αιτία του φόβου, καθώς και να αναπτύξουν στρατηγικές για τη διαχείριση του φόβου με υγιή τρόπο. Μέσω αυτής της διαδικασίας, τα άτομα μπορούν να μάθουν να αποδέχονται και να διαχειρίζονται το φόβο, βοηθώντας τα να ζήσουν μια πιο ολοκληρωμένη ζωή.

Επιπλέον, η ψυχοθεραπεία μπορεί να προσφέρει έναν υποστηρικτικό χώρο για τα άτομα να εξερευνήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους σε ένα ασφαλές και σίγουρο περιβάλλον. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τα άτομα να διαχειριστούν το φόβο για κάτι κακό και να βελτιώσουν τη συνολική τους ευημερία. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε θετικές αλλαγές στα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και τις σχέσεις. Συμμετέχοντας σε αυτή τη διαδικασία, τα άτομα μπορούν να αποκτήσουν εικόνα για τους φόβους τους και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να τους αντιμετωπίσουν με υγιή τρόπο. Με την υποστήριξη ενός θεραπευτή, τα άτομα μπορούν να μάθουν να ξεπερνούν τους φόβους τους και να ζουν μια πιο επιτυχημένη και γεμάτη ζωή.

Η φαντασία είναι ένα ισχυρό εργαλείο και μπορεί να αποτελέσει μεγάλο πλεονέκτημα, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Η φαντασία κακών πραγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και φόβο, καθώς το μυαλό μπορεί να αρχίσει να περιστρέφεται εκτός ελέγχου με πιθανά σενάρια. Ο τρόπος με τον οποίο ένα άτομο φαντάζεται άσχημα πράγματα μπορεί επίσης να έχει ισχυρό αντίκτυπο στην ψυχική του υγεία. Για παράδειγμα, είναι δυνατόν ένα άτομο να φανταστεί ένα χειρότερο σενάριο και να κατακλυστεί από φόβο και τρόμο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω ψυχολογικά ζητήματα, όπως η κατάθλιψη και το άγχος.

Εναλλακτικά, ένα άτομο μπορεί να φανταστεί μια κακή κατάσταση και να επικεντρωθεί στο πώς θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει, προετοιμάζοντας έτσι τον εαυτό του για την πιθανότητα να συμβεί. Αυτή η ικανότητα προετοιμασίας για μια πιθανή κακή κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή αυτοφροντίδας, καθώς δίνει στο άτομο μια αίσθηση ελέγχου της κατάστασης και του επιτρέπει να είναι προληπτικό στην αυτοπροστασία του. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει το άτομο να διερευνήσει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους φαντάζεται άσχημα πράγματα και να μάθει να χρησιμοποιεί τη φαντασία του με πιο χρήσιμο τρόπο. Μέσω αυτής της διαδικασίας, μπορεί να μάθει πώς να διαχειρίζεται καλύτερα το φόβο και το άγχος του, ώστε να μπορεί να προχωρήσει στη ζωή του με περισσότερη αυτοπεποίθηση και ελπίδα.

Τα συμπτώματα άγχους μπορούν να εκδηλωθούν με σωματικό, γνωστικό και συναισθηματικό τρόπο, δημιουργώντας μια σειρά από δυσάρεστες εμπειρίες. Σωματικά, οι άνθρωποι μπορεί να παρουσιάσουν τρέμουλο, εφίδρωση, ναυτία, αύξηση του καρδιακού ρυθμού ή δυσκολία στην αναπνοή. Γνωστικά, οι άνθρωποι μπορεί να βιώνουν αγχώδεις σκέψεις, δυσκολία συγκέντρωσης σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την κατάσταση που προκαλεί το άγχος και δυσκολία στη λήψη αποφάσεων. Συναισθηματικά, οι άνθρωποι μπορεί να βιώσουν συναισθήματα επικείμενης καταστροφής, φόβο, ανησυχία και ευερεθιστότητα. Η σοβαρότητα και η διάρκεια των συμπτωμάτων μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, όπως και ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται. Για ορισμένους, το άγχος μπορεί να είναι τόσο έντονο που προκαλεί κρίσεις πανικού, ενώ για άλλους μπορεί να είναι περισσότερο ένα επίμονο αίσθημα ήπιου άγχους.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να αναγνωρίζετε τα σημάδια και τα συμπτώματα του άγχους, καθώς μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη συνολική ψυχική υγεία, αν αφεθεί ανεξέλεγκτο. Για όσους φοβούνται συνεχώς ότι κάτι θα τους συμβεί, μπορεί να είναι χρήσιμο να αναζητήσουν επαγγελματική ψυχοθεραπευτική βοήθεια. Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των υποκείμενων αιτιών του άγχους και να παράσχει στρατηγικές για τη διαχείρισή του. Επιπλέον, μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία της ανθεκτικότητας και στη μείωση της έντασης της ανησυχίας. Με τη βοήθεια ενός θεραπευτή, είναι δυνατόν να διαχειριστείτε τα συμπτώματα του άγχους και να προχωρήσετε μπροστά σε μια καλύτερη ζωή.

Μέσω αποτελεσματικών θεραπειών, όπως η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία, οι θεραπείες που βασίζονται στη ενσυνειδητότητα και οι τεχνικές χαλάρωσης, τα άτομα μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται το άγχος τους και να βελτιώσουν την ψυχική τους υγεία. Η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία είναι ένας τύπος θεραπείας που στοχεύει τον εντοπισμό και την αμφισβήτηση παράλογων σκέψεων και αρνητικών μοτίβων σκέψης, προκειμένου να τροποποιηθούν οι συναισθηματικές αντιδράσεις και συμπεριφορές. Αυτός ο τύπος θεραπείας εστιάζει στη σύνδεση μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών και διδάσκει τα άτομα να αναγνωρίζουν και να αλλάζουν τα ανθυγιεινά πρότυπα. Από την άλλη πλευρά, οι θεραπείες που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα επικεντρώνονται στην πρακτική της ενσυνειδητότητας και της επίγνωσης της παρούσας στιγμής. Αυτός ο τύπος θεραπείας βοηθά τα άτομα να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους και τα διδάσκει να αποδέχονται περισσότερο τα συναισθήματά τους. Τεχνικές χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή, η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση και ο οραματισμός μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του άγχους και τη βελτίωση της ψυχικής υγείας. Αυτές οι τεχνικές μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να επικεντρωθούν στην παρούσα στιγμή και να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση των σωματικών και ψυχικών αντιδράσεών τους στο άγχος. Συνδυάζοντας τη Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία, τις θεραπείες που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα και τις τεχνικές χαλάρωσης, τα άτομα μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα το άγχος τους και να βελτιώσουν την ψυχική τους υγεία. Μέσω αυτών των θεραπειών τα άτομα μπορούν να μάθουν να αναγνωρίζουν και να αμφισβητούν τις παράλογες σκέψεις, να γίνονται πιο προσεκτικοί και συνειδητοί στις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να χρησιμοποιούν τεχνικές χαλάρωσης για να μειώσουν τα επίπεδα άγχους τους.

Συμμετέχοντας σε αυτές τις θεραπείες, τα άτομα μπορούν να αποκτήσουν εικόνα για το πώς οι σκέψεις και οι συμπεριφορές τους επηρεάζουν την ψυχική τους υγεία και να μάθουν στρατηγικές για να βελτιώσουν τη συνολική τους ευεξία. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτές τις θεραπείες έχουν βιώσει μείωση του άγχους και βελτίωση της ψυχικής υγείας. Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία είναι μια αποτελεσματική παρέμβαση για τις αγχώδεις διαταραχές και μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να αποκτήσουν επίγνωση της σύνδεσης μεταξύ των σκέψεων, των συναισθημάτων και των συμπεριφορών τους. Παρομοίως, μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι θεραπείες που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους και να ανταποκριθούν στο άγχος με πιο προσαρμοστικούς τρόπους. Τέλος, έρευνες έχουν επίσης διαπιστώσει ότι οι τεχνικές χαλάρωσης μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να μειώσουν τα επίπεδα άγχους και να βελτιώσουν την ψυχική υγεία.

Η αντιμετώπιση του άγχους μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά υπάρχουν διάφορες στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση των συμπτωμάτων και τη βελτίωση της ψυχικής υγείας. Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι μια δημοφιλής προσέγγιση για τη διαχείριση του άγχους. Αυτός ο τύπος θεραπείας επικεντρώνεται στον εντοπισμό και την αλλαγή των αρνητικών μοτίβων σκέψης και συμπεριφορών που συμβάλλουν στο άγχος. Βοηθά επίσης τα άτομα να αναπτύξουν δεξιότητες αντιμετώπισης και στρατηγικές για τη διαχείριση του άγχους. Οι θεραπείες που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα είναι επίσης αποτελεσματικές στη διαχείριση του άγχους. Αυτός ο τύπος θεραπείας ενθαρρύνει τα άτομα να αποκτήσουν επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους στο παρόν, χωρίς κρίση.

Βοηθά τα άτομα να αναγνωρίζουν και να αποδέχονται τα συναισθήματά τους και να αναπτύσσουν στρατηγικές για τη διαχείρισή τους. Τέλος, για τη μείωση του άγχους μπορούν να χρησιμοποιηθούν τεχνικές χαλάρωσης, όπως η βαθιά αναπνοή, η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση και η καθοδηγούμενη απεικόνιση. Οι τεχνικές αυτές βοηθούν στη μείωση της σωματικής έντασης και στην προώθηση της αίσθησης ηρεμίας. Με εξάσκηση, οι τεχνικές αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση του άγχους στη στιγμή και για την αποτροπή της κλιμάκωσής του. Με τις σωστές στρατηγικές, τα άτομα μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται το άγχος τους και να βελτιώσουν την ψυχική τους υγεία.

Η εμπειρία του προληπτικού άγχους είναι μια κοινή και εξουθενωτική πάθηση. Μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής και τη λειτουργικότητα του ατόμου. Είναι σημαντικό να εκτιμηθούν τα υποκείμενα αίτια του άγχους και να αντιμετωπιστούν με τη βοήθεια ενός επαγγελματία. Οι εξετάσεις μπορούν να βοηθήσουν να διαπιστωθεί αν εμπλέκεται ο φόβος για κάτι κακό, η φαντασία κακών πραγμάτων ή άλλοι παράγοντες.

Οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες για το προληπτικό άγχος περιλαμβάνουν τη γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία και άλλες μορφές ψυχοθεραπείας. Αυτές οι θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων, στην αύξηση των στρατηγικών αντιμετώπισης και στη βελτίωση της συνολικής λειτουργικότητας. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια προκειμένου να αποκτήσετε τον έλεγχο και να βελτιώσετε την ποιότητα ζωής σας.

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα

Δείτε επίσης: Αυτοάνοσα

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας απαιτεί δέσμευση, αφοσίωση και απευθύνεται μόνο σε όσους βλέπουν σοβαρά οτι χρειάζεται να αλλάξουν τη ζωή τους. Αν σκέφτεστε να ξεκινήσετε αυτό το ταξίδι, καλέστε με στο 211 71 51 801 για να κλείσετε ένα ραντεβού και να δούμε μαζί πώς μπορώ να σας βοηθήσω.

Μιχάλης Πατεράκης
Ψυχολόγος Ψυχοθεραπευτής
University of Indianapolis University of Middlesex
Καρνεάδου 37, Κολωνάκι
Δέχομαι κατόπιν ραντεβού
Τηλ: 211 7151 801
www.psychotherapy.net.gr
www.mixalispaterakis.gr